Χρήστος Σκυλλάκος

Ο Χρήστος Σκυλλάκος είναι κριτικός και θεωρητικός κινηματογράφου, φωτογράφος, εικαστικός, επιμελητής εκδόσεων και εισηγητής σεμιναρίων θεωρίας & ιστορίας κινηματογράφου. Αντιπρόεδρος της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου (ΠΕΚΚ) και μέλος της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Κριτικών Κινηματογράφου (FIPRESCI) και του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδας (ΕΕΤΕ). Γεννημένος το 1984 σπούδασε Νομική.

01/06/2017

Prophets of Rage | Unfuck the World: Soundtrack πολιτικής σύγκρουσης

Γράφει ο Χρήστος Σκυλλάκος

Ο Tom Morello δήλωσε στο περιοδικό Rolling Stone: «Είμαστε μια επίλεκτη ομάδα κρούσης επαναστατών μουσικών αποφασισμένοι να αντιμετωπίσουμε αυτό το βουνό από εκλογικές αηδίες και θα το αντιμετωπίσουμε κατά μέτωπο με Marshall ενισχυτές που θερίζουν». Αυτοί είναι οι Prophets of Rage. Rage Against the Machine, Audioslave, Public Enemy και Cypress Hill σε μια κοινή παρέα, μια κοινή πρόταση, όπου με το νέο τραγούδι τους, σε ένα «fucked up world» απαιτούν το «unfuck» του. Soundtrack πολιτικής σύγκρουσης.

20/05/2017

1492, Ο Χριστόφορος Κολόμβος «εισβάλει» στην Αμερική και καλωσορίζει στην ανθρωπότητα τον καπιταλισμό

Γράφει ο Χρήστος Σκυλλάκος

Το 1492, δεν ανακαλύφθηκε η Αμερική, αλλά ήταν η απαρχή της πρώτης, μεγαλύτερης, της πιο φρικώδης και αιματηρής γενοκτονίας της ανθρωπότητας. Η πιο ντροπιαστική καταστροφή του παγκόσμιου πολιτισμού. Η ανακοπή της ειρηνικής και ομαλής πορείας της. Η πιο δυναμική εγκαθίδρυση της δυτικής φιλοσοφίας και ιδεολογίας ως παγκόσμιας και πλήρως αδιάσειστης. Η τεράστιας έκτασης πρωταρχική συσσώρευση του υλικού πλούτου του σημερινού συστήματος, του γνωστού μας καπιταλισμού. Και με κερασάκι στην τούρτα: μια αλλωτριωμένη κτηνώδη ηθική σταθερά που μας κατατρέχει.

12/05/2017

1965: Η Ινδονησία ένας σιωπηρός μαζικός τάφος 1.000.000 κομμουνιστών και το σινεμά μάρτυρας και δικαστής

Γράφει ο Χρήστος Σκυλλάκος

«Κάποιος να σκοτώνει είναι απαγορευμένο. Επομένως, όλοι οι δολοφόνοι τιμωρούνται εκτός και αν δολοφονούν μαζικά και με τον ήχο των σαλπίγγων» είχε σημειώσει ο Βολταίρος στις μπροστά σελίδες της Ιστορίας και αυτή έρχεται κάθε φορά να επιβεβαιώσει αυτό το κοινωνικό συμπέρασμα, που παραμένει αμετάβλητο. Η μαζική εξόντωση είναι μια πολιτικώς ορθή εξουσιαστική πρακτική όσων κοινωνιών βασίζονται στον ανταγωνισμό και την προάσπιση της ατομικής ιδιοκτησίας. Στην Ινδονησία δολοφονήθηκαν εν μια νυκτί 1.000.000 κομμουνιστές και δυο από τα σπουδαιότερα ντοκιμαντέρ στην ιστορία του κινηματογράφου παίζουν τον ρόλο του λαϊκού δικαστηρίου και της εκδίκησης της Ιστορίας. Το “The Act Of Killing” και το “The Look of Silence”, δεν κάνουν διόλου μια ιστορική καταγραφή, αλλά μια μελέτη – που αποτελεί πλέον αναφορά – της μαζικής εξόντωσης ως act και όπλο του κράτους και ως πειθάρχηση, αλλοτρίωση και μετάλλαξη του αξιακού και ηθικού κώδικα ενός λαού.

09/05/2017

Τεφλόν, συνέντευξη: Ένας μουσικός έχει το «καθήκον» να κάνει μουσική και να πει ό,τι τον απασχολεί

Συνέντευξη στον Χρήστο Σκυλλάκο

Ελληνικός στίχος και μελετημένες, σύνθετες post rock συνθέσεις αλληλοεπιδρούν και εξάγουν ένα ισχυρό αποτέλεσμα. Η δουλειά τους αν και underground ξεπερνά τα κοινώς αποδεκτά «ερασιτεχνικά» όρια της. Με αφορμή λοιπόν το live τους, και αφού άκουσα τον δίσκο τους ολόκληρο εις τριπλούν με ευχάριστη έκπληξη, ήθελα να συζητήσω μαζί τους και τα κατάφερα γιατί φαίνεται είχανε πολλά και ουσιαστικά να πούνε. Διότι ωραία η μουσική αλλά εξίσου ωραία να ακούμε και τους ανθρώπους που την γράφουν.

04/05/2017

Απεργία σεναριογράφων του Hollywood: Αγώνας! Αγώνας! Αγώνας!

Γράφει ο Χρήστος Σκυλλάκος

Έχουν γίνει ως τώρα τέσσερις απεργίες των σεναριογράφων. 1960, 1981, 1988, 2008. Όλες μαζικές, οργανωτικά επιτυχημένες και νικηφόρες. Όλος ο κινηματογραφικός κόσμος, από τους συντελεστές ως τους κινηματογραφόφιλους, όχι μόνο δεν θα έπρεπε να ζοχαδιάζει μα θα όφειλε να επιζητά μια νέα απεργία – που όντως εξαγγέλθηκε. Είναι άκρως γελοίο να κοιτάζουμε την ευτελή και ατομική μας καλοπέραση όταν αυτοί που μας την δημιουργούν ζητάνε το αυταπόδεικτο δικαίωμα τους. Να πληρώνονται.

25/04/2017

Yann Tiersen | Ευαισθησία στα χρόνια της μιζέριας

Γράφει ο Χρήστος Σκυλλάκος

Ωραίος ο Yann Tiersen. Έχει αυτή την φάτσα ο μάγκας, στηρίζοντας μια cool ιδιοσυγκρασία, έτσι σιωπηλός, βουβός. Σαν να έχει ξεχάσει τις γλωσσικές του υποχρεώσεις, σωπαίνει επί τούτου και επικοινωνεί μαζί μας μονάχα με νότες, με επαναληπτικά μοτίβα που χτίζονται συνεχόμενα όλο και πιο δυναμικά και ημερεύουν τις νευρώσεις. Ο τελευταίος του δίσκος «EUSA» είναι μια επαναλαμβανόμενη αυταπάτη. Πανέμορφος μα τόσο ψευδής. Για αυτό και υπέροχος. Ένα έργο τέχνης που δημιουργεί μια ψεύτικη σύμβαση ευχαρίστησης και ευτυχίας σε ένα κόσμο αχαριστίας και δύστροπων στιγμών.

20/04/2017

“Night will fall” | Φρίκη, πραγματική ναζιστική φρίκη.

Γράφει ο Χρήστος Σκυλλάκος

Το όραμα του Bernstein και του Hitchcock, «German Concentration Camps Factual Survey» του 1945 με υλικό από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης των ναζί δεν έγινε ποτέ. Δεν του επετράπη να ολοκληρωθεί. «Ενοχλούσε πολιτικά», όπως λέει ο σκηνοθέτης. Χιλιόμετρα φιλμ έμειναν αναξιοποίητα ή αξιοποιημένα για άλλους λόγους. To ντοκιμαντέρ “Night will Fall” ερευνά το φιλμικό υλικό και τους λόγους των 70 χρόνων αποσιώπησης του από την συλλογική παγκόσμια συνείδηση.

12/04/2017

Το Ναύπλιο σαν καρτ ποστάλ (με φόντο το «Ξενία» και την Ακροναυπλία)

Γράφει και φωτογραφίζει ο Χρήστος Σκυλλάκος

Η ζωή λάμπει φαινομενικά γεμάτη εντάσεις και nightlife και το Ναύπλιο, προς τιμή του και τιμή του πλήθους τουριστών αποκαλείται ως μια από τις πιο όμορφες πόλεις της χώρας. Γραφική που λένε, ανθούσα, τουριστικώς αναπτυγμένη, ολοκληρωμένο ντεκόρ. Γοητευτικό. Ταβέρνες, μπιχλιμπιδομάγαζα, τράπεζες, κράχτες και ξεχαρβαλωμένη η ζώνη του ευρώ. Ακόμη να δω κατοίκους. Όταν ανάβουν τα φώτα, σαν να μοιάζουν να κρύβονται. Σαν μνήμες. Σαν σκιές στο Παλαμήδι, στο Ξενία, στην Ακροναυπλία. Στα χαλάσματα, ρε σεις.

08/04/2017

Μια σύγκρουση με το ευτελές στην «Ομίχλη των καιρών» του Μικρούτσικου

Γράφει ο Χρήστος Σκυλλάκος

Πως μπορεί να συνταιριάξει ο «αιώνιος» Αλκαίος, με κάποια τραγούδια που γράφτηκαν για μια σκηνή πανηγυριού σε ταινία της Φρίντα Λιάππα, δεκαετίες πριν; Ή ένα παραδοσιακό ριζίτικο κομμάτι, με την δυναμική που εκπέμπουν οι απαγγελίες των μεγαλύτερων μας ποιητών; Μπορούν όμως. Ο Μικρούτσικος το κατάφερε. Γιατί μελοποιεί τον κραδασμό της ένωσης του χθες με το σήμερα, του καθημερινού με το αιώνιο, του ατομικού με το συλλογικό. Μια εκτίμηση του νέου δίσκου, λίγες κουβέντες με τους δημιουργούς.

28/03/2017

It’s (not) just a doc: Τι τρέχει με το σινεμά των ημερών μας;

Γράφει ο Χρήστος Σκυλλάκος

Πολλοί γνωρίζουμε τον Vertov, τον Flaherty, τον Marker ή τον πιο σύγχρονο Guzman. Αυτοί και τα έργα τους ήταν ένα οπλοστάσιο αισθητικής προσφοράς με στόχο να απεικονίσουν και να «καθαρίσουν» την πραγματικότητα από την σαβούρα που δεν μας αφήνει να δούμε τι κρύβεται από κάτω. Ποιες είναι όμως οι παγκόσμιες και εγχώριες τάσεις του ντοκιμαντέρ; Τι εξιστορείται; Τι είναι στο στόχαστρο; Το 19ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, δίνει κάποιες απαντήσεις.