Zone of Interest / Ζώνη Ενδιαφέροντος του Jonathan Glazer
Μετά το Άουσβιτς δεν θα έπρεπε να αντέχουμε να βλέπουμε ούτε να μυρίζουμε λουλούδια… και ο Jonathan Glazer κατασκευάζει οπτικά το πιο ουσιαστικό καλλιτεχνικό έργο φρίκης.
Μια σκέψη για την ταινία The old οak/Η τελευταία παμπ του Ken Loach
Πριν κάποιο διάστημα τρώγαμε με κάτι φίλους στην Ελευσίνα. Στο δίπλα τραπέζι καθόταν μια άλλη παρέα που δεν χρειαζόταν και πολύ προσπάθεια για να ακούσεις τι συζητάνε. Από τα λεγόμενα τους καταλάβαμε ότι είναι εργάτες της περιοχής που είχαν δουλέψει για χρόνια στα ναυπηγεία. Βγάζανε μια περηφάνεια για το παρελθόν τους και τη θέση τους: πόσο έχουν δουλέψει, πόσο έχουν κουραστεί, πόσο εξειδικευμένοι είναι, πόσο έμπειροι.
Επιθανάτιο σχόλιο για τον δολοφόνο Χένρι Κίσινγκερ
Πέθανε, στα 100, από φυσικά αίτια και όχι από ανθρώπινα όπως και θα έπρεπε, ο Χένρι Κίσινγκερ.
Δεν δικάστηκε με την εσχάτη των ποινών από την ανθρωπότητα, ο εγκληματίας της.
Κι αυτό είναι ιστορικό ξέπλυμα που κατοχυρώνεται, για άλλη μια φορά, ως ύψιστο δικαίωμα των κρατικών δολοφόνων.
Για ένα φεστιβάλ που θα ήθελε κι ο Kaurismäki
Το φεστιβάλ έληξε με τη νέα ταινία του Aki Kaurismäki. Ένα θαυμάσιο φιλμ, γεμάτο με το ανεξάντλητο δημιουργικό στυλ του Φινλανδού που επέλεξε και επιμένει να μας μιλάει κινηματογραφικά για το τι σημαίνει να είσαι και να παραμένεις άνθρωπος στον σύγχρονο καπιταλιστικό κόσμο. Μικρή η διάρκεια του, γεμάτη η αφηγηματική του δύναμη. Σινεμά με τα πιο λιτά εργαλεία αλλά και ογκώδους συναισθηματικού φορτίου. Σινεμά που μονάχα αν είσαι ελεύθερος να το κάνεις, το κάνεις. Τέτοια κινηματογραφικά έργα θεωρώ ότι υπενθυμίζουν σε όλους τα κριτήρια του τι είναι και τι πρέπει να είναι ένα κινηματογραφικό φεστιβάλ.
Μια ταινία από το Ισραήλ λέει πράγματα που το Ισραήλ μάλλον δεν θέλει να λέγονται
Βρίσκομαι στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και βλέπω τη μια ταινία μετά την άλλη. Δεν προλαβαίνω να δω τι γίνεται, αυτή τη στιγμή, έξω από τις αίθουσες…
Το Solidarity Film Festival Killah P μια όαση ανθρωπιάς
Στο αντιφασιστικό 2ο Solidarity Film Festival Killah P στο Κερατσίνι που διοργανώνει ο Σύλλογος Πολιτισμού «Παύλος Killah P Φύσσας» ανάμεσα στο κοινό βρέθηκαν δυο σπουδαίοι άνθρωποι που στέκονται μαχητικοί, αξιοπρεπείς, πανέμορφοι και ανθρώπινοι εδώ και χρόνια ενώ ο φασισμός, κρατικός και παρακρατικός, τους αφαίρεσε το πιο τεράστιο μέρος της ζωής τους: τα παιδιά τους.
Mi Pais Imaginario / Η φανταστική χώρα μου του Patricio Guzman
Η, προ 4ων ετών, εξέγερση της Χιλής μπαίνει μέσα στο κινηματογραφικό κάδρο και η κριτική μου για την τελευταία ταινία του Patricio Guzman, το Mi Pais Imaginario/Η φανταστική χώρα μου.
Σχόλιο για την ταινία Richelieu του Pier-Philippe Chevigny
Το Richelieu του Pier-Philippe Chevigny από τον Καναδά είναι σημαντική και πρέπει να την δει όσο περισσότερος κόσμος γίνεται. Δυστυχώς, η ταινία ως σήμερα (από όσο γνωρίζω και με κάθε επιφύλαξη να αλλάξει κάτι τις επόμενες μέρες) δεν έχει διανομή στις αίθουσες στη χώρα μας.
Συζητήσεις στο Φεστιβάλ Δράμας 2023. A Piece of Liberty της Αντιγόνης Καπάκα
Το Άγαλμα της Ελευθερίας και ο Τζόκερ είναι δύο περιπλανώμενοι καλλιτέχνες του δρόμου, και καταλήγουν αιχμάλωτοι στο ίδιο κελί. Όταν η συστημική βαρβαρότητα του κράτους και της αστυνομίας «σπάσει» την Ελευθερία, ο Τζόκερ θα ψάξει τα κομμάτια της για να τη φτιάξει από την αρχή.
Συζητήσεις στο Φεστιβάλ Δράμας 2023. Παλίρροια του Γιώργου Μπουγιούκου
Σε μια παραλία γεμάτη κόσμο στην Ελλάδα, το καλοκαίρι, ξεβράζονται τα σώματα δύο προσφύγων γυναικών. Η Έλλη, μια νέα κοπέλα, μαζί με τον σκύλο της, αντικρίζει τη σκληρή πραγματικότητα και αποφασίζει να μην αποστρέψει το βλέμμα.