
Υπάρχει εναλλακτική ή πρέπει να λιώνουμε τον Αύγουστο στην Αθήνα;
Οι διακοπές είναι ανάγκη, όχι πολυτέλεια. Είναι πηγή ζωής, ξενοιασιάς, έρωτα, φιλίας, ξεκούρασης. Είναι το διάλειμμα. Η επανεκκίνηση. Χωρίς αυτές δεν ξεκινά νέα χρονιά.
Οι διακοπές είναι ανάγκη, όχι πολυτέλεια. Είναι πηγή ζωής, ξενοιασιάς, έρωτα, φιλίας, ξεκούρασης. Είναι το διάλειμμα. Η επανεκκίνηση. Χωρίς αυτές δεν ξεκινά νέα χρονιά.
“Στον αγώνα της ζωής, θα βρεις, θα βρεις περισσότερη αγάπη. Και επίσης στον αγώνα είναι που θα σ’ αγαπήσουν.”
Η Ζάχα δε φταίει για τη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση, ούτε για την κρίση. Όμως η αρχιτεκτονική δεν είναι, δυστυχώς, όμορφα σχέδια σε ριζόχαρτα ή φωτορεαλιστικές εικόνες. Είναι – κι αυτή – πεδίο αναμέτρησης, ένας ταξικός πόλεμος με άλλα μέσα.
Οι διακοπές είναι ανάγκη, όχι πολυτέλεια. Είναι πηγή ζωής, ξενοιασιάς, έρωτα, φιλίας, ξεκούρασης. Είναι το διάλλειμα. Η επανεκκίνηση. Χωρίς αυτές δεν ξεκινά νέα χρονιά.
“Το σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ ήταν να πετύχει τη ριζοσπαστική αλλαγή εντός της Ευρωζώνης- και αυτό είναι ανέφικτο. “
Υπάρχει ο κίνδυνος να χάσουμε κάθε λογική συνοχή στη σκέψη μας. Να αντιστραφούν όλα όσα ξέραμε ή νομίζαμε ότι ξέρουμε. Ακούγεται έντονα ότι πρέπει πάση…
Τρέμοντας κάποιο άγνωστο, απροσδιόριστο και απρόβλεπτο μέλλον αποδεχτήκαμε το παράλογο, ακατανόητο και ανήκουστο παρόν. Χάος θα φέρει κάθε διαφορετικό σενάριο, δεν υπάρχει εναλλακτική, μια ρήξη…
Οι ντόπιοι και ξένοι τροϊκανοί, έκαναν το ερώτημα του δημοψηφίσματος να είναι η ΕΕ, το ευρώ, το σύστημα. Και ο κόσμος απάντησε…. Είπε απλά: «Ξεκίνησα. Πάμε μέχρι το τέλος και όπου βγει»
Όσοι ζουν αυτή τη βδομάδα μέσα στη μάχη για την επικράτηση του ΟΧΙ κατανοούν ότι πράγματι, το βασικό στοίχημα του δημοψηφίσματος είναι η υπέρβαση του φόβου και της παραλυτικής αίσθησης αγωνίας για το μέλλον.
Όταν η φαρέτρα της απάντησης του “ΝΑΙ” στο προσεχές δημοψήφισμα γεμίζει με ανούσια επιχειρήματα…