Στήλη: DiscLab
Νέες μουσικές κυκλοφορίες που διαταράσσουν την κοινή ησυχία (Συλλογική Στήλη)

BURGUNDY GRAPES | SHORT STORIES, LASTING SHADOWS

Ατενίζοντας τη μάνα γη….

| 16/01/2018

Οι Burgundy Grapes είναι ένα instrumental σχήμα με πυρήνα τους Γιώργο Κολυβά και Αλέξανδρο Μιαούλη. Κυκλοφόρησαν τον πρώτο τους δίσκο με τίτλο το όνομα τους το 2005 (Outlandish Recordings). Ο ήχος τους λυρικός, κινηματογραφικός, ψυχεδελικός, μίνιμαλ και «αφηγηματικός», εντάσσεται σε αυτό που έχει χαρακτηριστεί ως acid folk. To 2009 κυκλοφόρησαν το EP “Lagero” (Triple Bath) με 4 κομμάτια, για να ακολουθήσει το 2010 το“Man In The Lighthouse” από την Inner Ear. Το προηγούμενο Φθινόπωρο δώθηκε στη κυκλοφορία το νέο τους άλμπουμ «Short Stories, Lasting Shadows» σε special limited έκδοση βινυλίου και σε digital album και αυτή τη φορά από την Inner Ear.

Το  «Short Stories, Lasting Shadows» ηχογραφήθηκε κατά διαστήματα στην Αθήνα και τα Κουφονήσια μεταξύ του Οκτώβρη του 2010 και του Μάρτη του 2015. Όπως καταλαβαίνει εύκολα κανείς οι Burgundy Grapes το μοναδικό που δεν κάνουν με το υλικό τους είναι να βιάζονται. Αφήνουν τις ιδέες τους να ωριμάσουν σαν το παλιό καλό κρασί. Σε αυτό το άλμπουμ συμμετείχαν, πέρα από το βασικό συνθετικό ντουέτο, που έπαιξε, όπως συνηθίζει, κιθάρες και διάφορα άλλα όργανα, οι παλιοί και αξιόλογοι συνεργάτες του, (Γιώργος Τσιατσούλης – ακορντεόν – organ, Σταύρος Παργινός – τσέλο, Νίκος Βελιώτης – τσέλο, Φώτης Σιώτας – βιόλα, Γιώργος Κατσάνος – harmonium), όπως και νέοι (Θοδωρής Ρέλλος – βαρύτονο σαξόφωνο, Διονύσης Μακρής – κοντραμπάσο), ένας και ένας δηλαδή, μουσικοί αναγνωρισμένοι και ικανοί να μπουν στο κλίμα που επιδιώκουν οι δύο Burgundy Grapes και επιχειρούν να  αποτυπώσουν στις ηχογραφήσεις τους.

Το άλμπουμ είναι στοχαστικό, ταξιδιάρικο και αγχολυτικό. Προσομοιάζει με μια δόση γαλήνης και ενδοσκόπησης μετά από μια έντονη εργασιακή, δηλαδή αλλοτριωτική, ημέρα. Υπάρχουν στιγμές της ακρόασης που πραγματικά είναι σαν να βλέπεις τους μουσικούς σε μια αυλή ενός παραδοσιακού σπιτιού στα Κουφονήσια να τζαμάρουν ατενίζοντας τη θάλασσα και άλλες σαν να βρίσκονται στην καρότσα ενός φορτηγού που διασχίζει την ηπειρωτική Ελλάδα ή την αχανή Αμερικάνικη ύπαιθρο, μετουσιώνοντας αυτό που νιώθουν και βλέπουν σε μουσική. Θα μπορούσε άνετα να ήταν αυτό το σάουντρακ της ταινίας “Into The Wild”.

Λειτουργεί σαν ένα ηχητικό φάρμακο για ίαση από τους ξέφρενους ρυθμούς της μητροπολιτικής πραγματικότητας μας….

Κατά βάθος θα ήθελε να παίζει μουσική, αλλά επειδή αυτό το τρένο χάθηκε, γράφει για αυτή και βέβαια όχι από επάγγελμα αλλά από πάθος. Έπειτα από πολυετή θητεία σε περιοδικά και εφημερίδες κατέληξε στο απάνεμο(;) λιμάνι του toperiodiko.gr…