
Δημήτρης Γληνός: Ο αγωνιστής δάσκαλος, ο ριζοσπάστης παιδαγωγός
Σαν σήμερα στις 26 Δεκεμβρίου του 1943 έφυγε από τη ζωή ο Δημήτρης Γληνός. Ένα αφιέρωμα για τον αγωνιστή δάσκαλο και τον ριζοσπάστη παιδαγωγό.
Σαν σήμερα στις 26 Δεκεμβρίου του 1943 έφυγε από τη ζωή ο Δημήτρης Γληνός. Ένα αφιέρωμα για τον αγωνιστή δάσκαλο και τον ριζοσπάστη παιδαγωγό.
Ακούμε: The Red Crayola, Dead Kennedys, Damned, Crass, Television, Pere Ubu, The Jam, Gang of Four, The Pop Group, The Stranglers, The Birthday Party, The Modern Lovers
Υπήρξε από τους μεγαλύτερους κοινωνικούς φιλοσόφους του 20ου αιώνα. Γεννήθηκε στο Πουατιέ στις 15 Οκτωβρίου του 1926 και πέθανε στις 25 Ιουνίου του 1984, σαν σήμερα. Με αφορμή αυτήν την ημερομηνία επιμελούμαστε το παρόν αφιέρωμα με κέντρο την θεώρησή του για την εξουσία.
Η δολοφονία του Λαμπράκη έρχεται την περίοδο που οι ΗΠΑ έχουν αρχίσει να διεκδικούν ηγεμονικό ρόλο στην πετρελαιοπαραγωγό Μέση Ανατολή. Περιοχή – κλειδί για τον έλεγχο ενεργειακών πηγών αλλά και για την άσκηση πίεσης και τη σταδιακή περικύκλωση της ΕΣΣΔ.
Ο Τάσος Λειβαδίτης γεννήθηκε σαν σήμερα το 1922. Είναι λίγα τα λόγια που μπορούμε να αρθρώσουμε για τον σπουδαίο αυτό άνθρωπο. Είναι οι στίχοι από τα ποιήματά του που μας έρχονται στο μυαλό και οι στίχοι που έχουμε τραγουδήσει, με την ίδια συγκίνηση κάθε φορά. Είναι και το γεγονός πως το “αβέβαιο όνειρο” μέσα στο οποίο έζησε την “ακαθόριστη ηλικία του” είναι και δικό μας.
Ο Μάρλον Μπράντο ήταν μια αενάως κινούμενη, επιβλητική τοιχογραφία. Τα συναισθήματα, οι αντιδράσεις ορίζονταν από το ταλέντο και το απρόβλεπτο της φύσης του. Το Άγιο Πνεύμα της Τέχνης.
Ο κινηματογράφος συμπληρώνει της μνήμες. Και έτσι το σινεμά του Αγγελόπουλου μέσω της δυναμικής που προσέδωσε στην μνήμη, αποκατέστησε τον λαό –που είναι ο μοναδικός που την κατέχει δικαιωματικά- ως μοναδικό φορέα ελληνικότητας. Ανέδειξε την ουσία: Μια συλλογική ταυτότητα σε ένα συλλογικό τόπο. Ενοποιώντας άριστα το βαθύτερο λαϊκό πόνο αλλά και τη βαθύτερη ελπίδα του 20ου αιώνα, η αξία είναι τεράστια γιατί επιδρά άμεσα στην πολιτισμικότητα μας, στην κουλτούρα μας ως ελληνικού λαού.
Η ελληνική ιστορία στο σινεμά του Αγγελόπουλου επιστρέφει αντισυμβατικά –με την έννοια του «αντί» στην επίσημη γραμμή της ιστορίας- και ίσως εκδικήτρα. Μνήμη, ιστορικότητα, διάρκεια, προοπτική. «Σκόρπιοι άνθρωποι μέσα στο ψιλοβρόχι». Ένα σινεμά ομιχλώδες και τόσο διαυγές. Ο απόλυτος ελληνικός κινηματογράφος.
Όταν ακούμε για τον Bunuel, δεν πρέπει να σκεφτόμαστε (άλλον) έναν κινηματογραφικό σκηνοθέτη αλλά για το βαρύ οπλοπολυβόλο της παγκόσμιας τέχνης και διανόησης που σούταρε εξ επαφής ό,τι ήταν και έπρεπε να ήταν στόχος: την αστική νοοτροπία, πιο συγκεκριμένα. Και σε κάθε της έκφανση, σε κάθε της έκφραση.
50 σπουδαία πανκ άλμπουμ, μέρος Β’. Γιατί PUNK’S NOT DEAD…