Ο άνθρωπος που ανάδειξε όσο κανείς το περιθώριο της Νέας Υόρκης, που έδειξε το αληθινό της πρόσωπο και λάτρεψε κάθε εκκεντρικό αυτής της πόλης. Το πορτρέτο του από τον Robert S. Boynton του “The Nation”.
Αρκετά ανήσυχα βιβλία μαζεύτηκαν αυτές τις μέρες, έτοιμα να μας ακολουθήσουν όπου εμείς θέλουμε να τα πάρουμε. Στο διπλανό δωμάτιο ή στην πιο μακρινή παραλία, όπου και να ξεκαλοκαιριάσουμε, τα βιβλία αυτά θα είναι φοβεροί καλοκαιρινοί σύντροφοι…
Δεν άφησε τον εαυτό του παρακαταθήκη στους ημίθεους. Άφησε το βλέμμα του παρακαταθήκη στους ανθρώπους, σε μας. Και εμείς, οι άνθρωποι, μέσα από αυτό το βλέμμα είδαμε τους εαυτούς μας να γίνονται κομμάτι της Ιστορίας…Τα υπόλοιπα θα μας τα πουν οι εικόνες του…
Γεννήθηκε σαν σήμερα, στις 20 Απριλίου του 1922. Μέχρι και σήμερα, το “αβέβαιο όνειρο” μέσα στο οποίο έζησε την “ακαθόριστη ηλικία του” παραμένει και δικό μας
Μετά το “Περιμένοντας τον Γκοντό”, το “θέατρο δεν είναι ποτέ το ίδιο” έχει σημειωθεί για το αριστούργημα του ιρλανδού θεατρικού συγγραφέα και στοχαστή Σάμουελ Μπέκετ. Για κάποιους ήταν ανατόμος της απόγνωσης, για άλλους ο ιχνηλάτης του κενού. Σίγουρα ήταν ένας από τους καθοριστικούς καλλιτέχνες του 20ου αιώνα, που άλλαξαν πλήρως το θεατρικό τοπίο φέρνοντας το στην μοντέρνα εποχή, έτοιμο να συγκρουστεί με το σύνολο των ηθικών αναφορών μιας κοινωνίας σε παρακμή.
Ο Εντουάρντο Γκαλεάνο υπήρξε σπουδαίος μαρξιστής στοχαστής, πραγματικός εκπρόσωπος της ανυπόταχτης Λατινικής Αμερικής, ο πιο πολιτικός της συγγραφέας. Η «φωνή αφύπνισης» της, όπως χαρακτηρίστηκε. Ο ανατροπέας της δοσμένης ιστορίας που έστησε «καθρέφτες» και φανέρωσε την αλήθεια της εύγλωττα, πολλές φορές με χιούμορ και γλυκόπικρα μα πάντα λαϊκά και ειλικρινά, πάντα στοχευμένα, πάντα εμπεριστατωμένα, φέρνοντας την στο μπόι και στα ίσια της. Μια πένα, που αντίστοιχη της δεν υπάρχει δυστυχώς σήμερα.
Ένα αφιέρωμα στον μεγάλο ποιητή, στον πλαστουργό μιας «νιας ζωής», που δημιούργησε έναν λόγο οικουμενικό και πανανθρώπινο, και συνάμα λαϊκό.
Στις 14 Οκτωβρίου 2016 συμπληρώνονται 15 χρόνια από το θάνατό του, που έκλεισε ένα πληθωρικό συγγραφικό έργο άνω των 10.000 σελίδων, πνευματική παρακαταθήκη για κάθε προοδευτικό άνθρωπο. Σπάνια στις ημέρες μας συναντά κανείς περιπτώσεις συγγραφέων μη λογοτεχνικών βιβλίων, ιστορικού και πολιτικού μάλιστα περιεχομένου, που να δραστηριοποιούνται εκτός των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων.
«(… η υπογράφουσα γνωρίζει και για το Μαραθώνα και για Θερμοπύλες και για Μεσολόγγια και για Μονοδέντρια και για Γοργοπόταμους. (…) Οσο για την Ευρώπη και την ΟΝΕ, ο δάσκαλός μου, ο Δημήτρης Γληνός, μου δίδαξε πως πρέπει να πάμε με τον Σοφοκλή και όχι, ποτέ, με τη Σοφοκλέους”.»
Η δολοφονία του Λαμπράκη έρχεται την περίοδο που οι ΗΠΑ έχουν αρχίσει να διεκδικούν ηγεμονικό ρόλο στην πετρελαιοπαραγωγό Μέση Ανατολή. Περιοχή – κλειδί για τον έλεγχο ενεργειακών πηγών αλλά και για την άσκηση πίεσης και τη σταδιακή περικύκλωση της ΕΣΣΔ.