ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ

David Bowie: Η γενιά που προκάλεσε την ζωή αγκαλιάζεται πλέον με τον θάνατο

Το κύκνειο άσμα του συνδιαλέγεται ποιητικά με το μυστήριο του Θανάτου με τέτοια λαμπρότητα ώστε αποτελεί μια, συνειδητά, τελική δήλωσή του. Αποτελεί τελικό κεφάλαιο σε μια απίστευτη μουσική ιστορία δεκαετιών που βρίθει από καινοτομίες και ιδιοφυές πνεύμα.

Μαρία Δημητριάδη. Η φωνή που έκανε τη γη να δείχνει κόκκινη…

“Ας λέει ο χρόνος / πως γερνάει η ζωή / Σφυρίζει ο άνεμος / ακόμα αυτές τις νότες / τις τραγουδάνε / μες στις πόλεις / Δον Κιχώτες…” Πριν από 6 χρόνια, 7 Ιανουαρίου 2009, σε ηλικία 58 ετών, έφυγε από τη ζωή η Μαρία Δημητριάδη, “ανήμερο κορίτσι” και Δον Κιχώτης μέχρι το τέλος.

Lemmy: Αφιέρωμα για την τελευταία μεγάλη απώλεια του 2015

Γράφτηκαν πολλά ήδη ίσως, αν και δικαιολογημένα. Αρκετά γρήγορα τοποθετήθηκαν πολλοί, ίσως -κάποιες φορές- και αρκετά άγαρμπα ή αναίτια πολλοί από αυτούς. Η αλήθεια βέβαια…

Μιχάλης Κατσαρός: Ο «σκοτεινός συνωμότης»

Ο Μιχάλης Κατσαρός, ειρωνικός και ανατρεπτικός , αντιεξουσιαστής και παιγνιώδης , είχε οργανώσει μέσα από το έργο του τις άμυνές του για να μη γίνει κτήμα άλλων, αλλά να παραμείνει «κτήμα εσαεί» όλων εκείνων που παραμένουν «σκοτεινοί συνωμότες»

Πιερ Πάολο Παζολίνι, ένας άπιστος που βίωνε τη ζωή γεμάτη πίστη, πάθος, εξέγερση

Ο Πιέρ Πάολο Παζολίνι ήταν αυτή η πολυσχιδής προσωπικότητα που ανακινεί μέσα σου ό,τι πιο “βρώμικο”, πιο “ποταπό” και πιο “ανθρώπινο” μαζί. Καταφέρθηκε με εμπρηστικό τρόπο εναντίον του φασισμού και υπέρ της εξεγερτικής τάσης των κοινωνιών, πράγμα που του στοίχισε τη ζωή.

Γιώργος Σαραντάρης. Ιταλός, Έλληνας ή στρατιώτης, ποιητής;

Επιλέγουμε να παρουσιάσουμε ένα μικρό πορτρέτο του ποιητή Γιώργου Σαραντάρη, εν είδει αναφοράς στην επέτειο της 28ης Οκτωβρίου. Ο ποιητής Σαραντάρης, παραμονές του ελληνοϊταλικού πολέμου αρχίζει να μετατρέπεται σε στρατιώτη Σαραντάρη. Και η σύγχυση παραμένει στο μυαλό του μέχρι τις τελευταίες του ώρες. Η οποία βαθαίνει περισσότερο, όταν χρειάζεται να αναλογιστεί την εθνικότητά του: Έλληνας ή Ιταλός; Και γίνεται ανυπόφορη όταν συλλογίζεται και βιώνει το παράλογο ενός πολέμου.

Βελιμίρ Χλέμπνικοφ: Μιλώντας με τον ουρανό στο «εσύ»

Αν κάποτε προκύψει ανάγκη να αποδοθεί με μια εικόνα η ποιητική αθωότητα, ίσως μια φωτογραφία του Βελιμίρ Χλέμπνικοφ να ήταν αρκετή. Το τρομερό παιδί της ρωσικής πρωτοπορίας που ήθελε ένα κομμάτι ψωμί, μια γουλιά γάλα και αυτόν τον ουρανό και τα σύννεφα…