ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ

Ο Michel Paul Foucault και η θεώρηση της εξουσίας

Υπήρξε από τους μεγαλύτερους κοινωνικούς φιλοσόφους του 20ου αιώνα. Γεννήθηκε στο Πουατιέ στις 15 Οκτωβρίου του 1926 και πέθανε στις 25 Ιουνίου του 1984, σαν σήμερα. Με αφορμή αυτήν την ημερομηνία επιμελούμαστε το παρόν αφιέρωμα με κέντρο την θεώρησή του για την εξουσία.

Γρηγόρης Λαμπράκης: Πενήντα έξι χρόνια μετά… «ΖΕΙ»!

Η δολοφονία του Λαμπράκη έρχεται την περίοδο που οι ΗΠΑ έχουν αρχίσει να διεκδικούν ηγεμονικό ρόλο στην πετρελαιοπαραγωγό Μέση Ανατολή. Περιοχή – κλειδί για τον έλεγχο ενεργειακών πηγών αλλά και για την άσκηση πίεσης και τη σταδιακή περικύκλωση της ΕΣΣΔ.

“Προσώπων Τόποι”. Τάσος Λειβαδίτης. Ένα αφιέρωμα, από το αρχείο της ΕΡΤ

Ο Τάσος Λειβαδίτης γεννήθηκε σαν σήμερα το 1922. Είναι λίγα τα λόγια που μπορούμε να αρθρώσουμε για τον σπουδαίο αυτό άνθρωπο. Είναι οι στίχοι από τα ποιήματά του που μας έρχονται στο μυαλό και οι στίχοι που έχουμε τραγουδήσει, με την ίδια συγκίνηση κάθε φορά. Είναι και το γεγονός πως το “αβέβαιο όνειρο” μέσα στο οποίο έζησε την “ακαθόριστη ηλικία του” είναι και δικό μας.

Μάρλον Μπράντο: Ο Κοβάλσκι, ο συνταγματάρχης Κουρτζ, ο Νονός, ο Μάρλον. Το Άγιο Πνεύμα της Τέχνης

Ο Μάρλον Μπράντο ήταν μια αενάως κινούμενη, επιβλητική τοιχογραφία. Τα συναισθήματα, οι αντιδράσεις ορίζονταν από το ταλέντο και το απρόβλεπτο της φύσης του. Το Άγιο Πνεύμα της Τέχνης.

Θεόδωρος Αγγελόπουλος: Η μνήμη και το όνειρο του αύριο

Ο κινηματογράφος συμπληρώνει της μνήμες. Και έτσι το σινεμά του Αγγελόπουλου μέσω της δυναμικής που προσέδωσε στην μνήμη, αποκατέστησε τον λαό –που είναι ο μοναδικός που την κατέχει δικαιωματικά- ως μοναδικό φορέα ελληνικότητας. Ανέδειξε την ουσία: Μια συλλογική ταυτότητα σε ένα συλλογικό τόπο. Ενοποιώντας άριστα το βαθύτερο λαϊκό πόνο αλλά και τη βαθύτερη ελπίδα του 20ου αιώνα, η αξία είναι τεράστια γιατί επιδρά άμεσα στην πολιτισμικότητα μας, στην κουλτούρα μας ως ελληνικού λαού.

Θεόδωρος Αγγελόπουλος: ‘Ενας «αντί» κινηματογράφος

Η ελληνική ιστορία στο σινεμά του Αγγελόπουλου επιστρέφει αντισυμβατικά –με την έννοια του «αντί» στην επίσημη γραμμή της ιστορίας- και ίσως εκδικήτρα. Μνήμη, ιστορικότητα, διάρκεια, προοπτική. «Σκόρπιοι άνθρωποι μέσα στο ψιλοβρόχι». Ένα σινεμά ομιχλώδες και τόσο διαυγές. Ο απόλυτος ελληνικός κινηματογράφος.

Buñuel, μας λείπεις ρε φίλε!

Όταν ακούμε για τον Bunuel, δεν πρέπει να σκεφτόμαστε (άλλον) έναν κινηματογραφικό σκηνοθέτη αλλά για το βαρύ οπλοπολυβόλο της παγκόσμιας τέχνης και διανόησης που σούταρε εξ επαφής ό,τι ήταν και έπρεπε να ήταν στόχος: την αστική νοοτροπία, πιο συγκεκριμένα. Και σε κάθε της έκφανση, σε κάθε της έκφραση.