Όλοι είμαστε θεατές και όλοι αγαπάμε τις ιστορίες του φωτός που δημιουργούν συναισθήματα, νοήματα, συμβολισμούς, ρεαλισμούς, εν τέλει μια ζωή έτοιμη να την υποδεχτούμε για να την αγαπήσουμε ή να την αποβάλλουμε. Το 2016, μέσα από τα καρέ του σινεμά.
Οσο – και αυτή – η κυβέρνηση συνεχίζει να εφαρμόζει την ίδια αντιδραστική και επικίνδυνη πολιτική στον πολιτισμό, τόσο θα ανοίγει η «όρεξη» των κάθε είδους «παραγόντων» και τόσο θα είναι «άσφαιρες» οι «μπαταριές» των πολιτικών ηγεσιών του υπουργείου Πολιτισμού.
Τα στούντιο κάνουν σχεδιασμένη δουλειά χρόνια τώρα – και φυσικά και σήμερα – και το «Allied» είναι εδώ να το επιβεβαιώσει. Η Ιστορία, οφείλει να τεθεί με το κεφάλι κάτω, ανάστροφα, και όποιος αντέξει. Βολική πολιτική πρακτική, σαφώς.
Ο Νίκος Γραμματικός, εκμοντερνίζει την “Μήδεια” δίχως να παραποιεί. Την επαναφέρει ως κάτι το αυθεντικό, πρωτότυπο, κατανοητό και άξαφνα αναγκαίο. Δίνει στο αρχαίο τραγικό δράμα επίκαιρη λαϊκότητα, όπως προτάσσει ίσως και το πρωτότυπο κείμενο του Ευριπίδη. Η Μήδεια ξεπερνά τον μύθο και την διδασκαλία και αποτελεί, εκ νέου, πολιτική πράξη.
Ένας μπίτνικ που έφερε στην ποπ μουσική το συναίσθημα του δρόμου και τον ηδονισμό του εφήμερου – την αβάσταχτη αίσθηση της αμαρτίας – λάτρης των γυναικών και παντελώς μοναχικός.
Η πολιτική αντιπαράθεση που μπορεί να αναπτυχθεί στους κόλπους του hip-hop είναι ικανή να χτυπήσει στη ρίζα της την αριστοκρατία των rappers
Αναδημοσιεύουμε ορισμένες απόψεις της Christine Delphy σχετικά με τη μαντίλα στη Γαλλία και τα ευρύτερα ζητήματα που ανοίγονται, θεωρώντας ότι, παρόλο που τα παρακάτω γράφτηκαν πριν αρκετά χρόνια, σήμερα αποτελούν μια εξαιρετικά γόνιμη βάση συζήτησης αναφορικά με τια γεγονότα και τις εξελίξεις των τελευταίων μηνών.
Η κα Πιπιλή καλά θα κάνει να κλώθει αυγά όταν θέλει να αντιπολιτευτεί, γιατί και αυτή θα φέρει ΕΝΦΙΑ και 5μηνα προγράμματα ΕΣΠΑ και απελευθερωμένη εργασία και μη δικαίωμα στην απεργία και φόρους και σκόρους και ότι κουλό βρουν για να μας φάνε όλη μας την εργατική δύναμη.
Οι εκπαιδευτικοί, λοιπόν, με τη βοήθεια ψυχολόγων, κοινωνικών λειτουργών και άλλων αρμόδιων φορέων βρίσκονται ενώπιον πολλών «ερωτημάτων» που χρήζουν ουσιαστικής απάντησης, με πρώτο και κυρίαρχο εκείνο το «εσύ τι σημαίνεις;» που θα εκφράσουν τα παιδικά προσφυγικά μάτια.
Άσεμνο, λοιπόν, για το πιο διαδεδομένο προπαγανδιστικό εργαλείο του σύγχρονου δυτικού κόσμου, το Facebook, δεν είναι το γυμνό κορίτσι που τρέχει με εγκαύματα τρίτου βαθμού να σωθεί από τις βόμβες ναπάλμ, αλλά το μήνυμα το οποίο περιέχει.