Το παραμύθι δεν έχει ούτε καν «κακό δράκο»: Η έκθεση «φροντίζει» να πέσει στα «μαλακά» ο Μπλερ, αφού, σημειώνεται, ότι… «αποδεδειγμένα» πλέον, δεν γνώριζε ότι το καθεστώς του Σαντάμ Χουσεΐν δεν διέθετε όπλα μαζικής καταστροφής.
Η αήθης επίθεση του φαιδρού αστού Θάνου Τζήμερου στον Παύλο Φύσσα και τη μητέρα του δεν έμεινε στη σφαίρα του γραφικού και ιδιωτικού. Υπάρχουν πολλοί υποστηρικτές, πολλές αποδείξεις του εκφασισμού της κοινωνίας.
σε εποχές άγριας, ολομέτωπης και συνολικής επίθεσης σε λαϊκά δικαιώματα και εργατικές κατακτήσεις, οι «καλοί τρόποι» του αστικού εποικοδομήματος, η κυνική ρητορία περί «δημοκρατίας», «λαϊκής κυριαρχίας» και «σεβασμού» της «λαϊκής θέλησης» πάνε «περίπατο».
Τα κράτη – «πυλώνες» των «αξιών» της ΕΕ, εξοπλίζουν αντιδραστικά καθεστώτα που εμπλέκονται στην «αντιτρομοκρατική συμμαχία» της Δύσης και τους γενικότερους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, δημιουργώντας πολέμους, φτώχεια και προσφυγιά.
Την Τρίτη 14 Ιουνίου ξεκινάει στην Ευελπίδων η δίκη των μελών του αντιφασιστικού – αντιεξουσιαστικού στεκιού “Δίστομο”.
Στον καπιταλισμό, τα πάντα, πολύ περισσότερο η έκθεση ενός καλλιτεχνικού αριστουργήματος, δεν αποτελούν παρά μια ακόμη επιχειρηματική «ευκαιρία».
Χίλιες σελίδες ανάλυσης για τη σήψη του ελληνικού καπιταλισμού και των ΜΜΕ του, δεν αρκούν για να περιγράψουν τα δέκα λεπτά του Δημήτρη Κοντομηνά και το παραλήρημα της άρχουσας τάξης.
Τις τελευταίες μέρες, με αφορμή ένα κομμάτι του ΛΕΞ, καλώς, ξανάνοιξε η κουβέντα περί σεξισμού και ομοφοβίας στο ελληνικό χιπ-χοπ και κατά πόσο πρέπει να είναι δεδομένα, ανεκτά ή επιλήψιμα σε βαθμό απομόνωσης αυτά του τα στοιχεία…
Δεν είναι «φυσικό φαινόμενο» η «ευέλικτη» εργασιακή «γαλέρα» και στην Αρχαιολογική Υπηρεσία. Είναι επιλογή του αστικού κράτους που θέλει να απαξιώσει πλήρως τις δημόσιες δομές προστασίας και ανάδειξης της πολιτιστικής κληρονομιάς.
Η κυβέρνηση κλιμακώνει την εμπλοκή της Ελλάδας στα ιμπεριαλιστικά, τυχοδιωκτικά, «παιχνίδια πολέμου».