
“Δεν κάψατε ένα σχολείο, κάψατε χιλιάδες όνειρα..”
Πιστεύαμε ότι τα σχολεία μας, τα σπίτια μας και τα νοσοκομεια μας καίγονται από αδαείς, αλλά όχι! Δεν κάψατε ένα σχολείο, κάψατε χιλιάδες όνειρα. Δεν…
Πιστεύαμε ότι τα σχολεία μας, τα σπίτια μας και τα νοσοκομεια μας καίγονται από αδαείς, αλλά όχι! Δεν κάψατε ένα σχολείο, κάψατε χιλιάδες όνειρα. Δεν…
Όταν πήγα σχολείο, ήμουν 6 χρονών, ο δάσκαλος μού ζήτησε να γράψω τ’ όνομά μου. Έγραψα: Ναουάλ. Μου είπε: “Όχι, γράψε τ’ όνομά σου ολόκληρο,…
Αν ο θρίαμβος του συντηρητισμού έδωσε αέρα στα πανιά του μέσου μικροαστού να εκφράζει άποψη για το πανεπιστημιακό άσυλο ωσάν να νιώθει το πολυτεχνείο (δεύτερο) σπίτι του, το παραλήρημα των ημερών έχει έναν πολύ απλούστερο γεννήτορα: τη μικροαστική βολή.
«Παρακολούθησα το Αντιτρομοκρατικό πρόγραμμα εκπαίδευσης στα όπλα. Ήταν η καλύτερη στιγμή της παραμονής μου στο Ισραήλ!»
Ανάμεσα εις συντρίμματα και ερείπια, λείψανα παλαιάς κατοικίας ανθρώπων, εν μέσω αγριοσυκών, μορεών με ερυθρούς καρπούς, είς έρημον τόπον, απόκρημνον ακτήν, προς μίαν παραλίαν…
Το καλοκαίρι του 2009 σε παραλία της βόρειας Γάζας καταρρίφθηκε το παγκόσμιο ρεκόρ για περισσότερους χαρταετούς στον αέρα. Ας δούμε μερικές φωτογραφίες και βίντεο αλλά και ένα μεταφρασμένο κείμενο που δίνει στο γεγονός την πραγματική, πολιτική διάσταση.
Ο εντεταλμένος του Περισσού και Δήμαρχος Πατρέων έδειξε για άλλη μια φορά τα αντιδημοκρατικά του δόντια, όταν παραμονές των χριστουγέννων μαζί με τον Κόκκινο Στρατό του και λακέδες του Εργατικού Κέντρου έκανε έφοδο στα κεντρικά της ΔΕΗ Πάτρας απειλώντας με γκούλαγκ και τουφεκισμούς, απαιτώντας να επανασυνδεθεί το ρεύμα σε 650 οικογένειες μπαταχτσίδων.
Τούρκοι και Έλληνες στο Βέλγιο συναντηθήκαμε και αποφασίσαμε να δουλέψουμε μαζί για να αναδείξουμε αυτά που μας ενώνουν, ότι έχουμε τα ίδια προβλήματα κι ότι ο εχθρός μας βρίσκεται μέσα στην καθεμία από τις χώρες μας, όχι στο γειτονικό λαό. Να πούμε όχι στον φασισμό, στον μιλιταρισμό, στον πόλεμο.
Τον αδερφό μου δεν τον έχασα σε μια μέρα. Τον έβλεπα να καταρρέει μια ζωή και να σηκώνεται και να παλεύει ξανά και ξανά, να αρνείται να παραιτηθεί, να παλεύει για το δικαίωμα στη ζωή. Ο αδερφός μου αντί να αγκαλιάσει τον εαυτό του και την ευαισθησία του, προσπάθησε με κάθε τρόπο να την αρνηθεί, γιατί «έτσι είναι οι άντρες».
“Απαιτούμε το δικαίωμα της επιστροφής, και απαιτούμε αξιοπρέπεια για εμάς και τις μελλοντικές γενιές”