Η Levica σχηματίστηκε το 2015 στη «Δημοκρατία της Μακεδονίας» από μια ομάδα αριστερών ακτιβιστών που έφυγαν από το DSP Lenka και το LD Solidarnost. Πρόκειται για ένα ευρύ αριστερό εργατικό λαϊκό κόμμα, που θεωρεί την ονομασία δευτερεύον πρόβλημα.
Έζησε τα παιδικά της χρόνια σε μία κωμόπολη έξω από την Αθήνα, βλέποντας κινούμενα σχέδια και κάνοντας κόντρες με ποδήλατα με τα παιδιά της γειτονιάς. Σήμερα η Κατερίνα, στην ηλικία των είκοσι ενός ετών, ζει στα Τίρανα καθώς έχει απελαθεί από την Ελλάδα. Όνειρό της είναι να καταφέρει μια μέρα να επιστρέψει.
Το Πεντάγωνο αποφάσισε ότι η κυριότητα των έργων τέχνης των κρατουμένων του Γκουαντάναμο ανήκει στην κυβέρνηση των Η.Π.Α., η οποία μπορεί να τα διαχειριστεί όπως θέλει! Αναδημοσιεύουμε το ρεπορτάζ της Σύλβιας Βαρνάβα από το omniatv.
Τι είναι η είδηση; Σίγουρα όχι μονάχα μία στείρα διαδικασία μεταφοράς κάποιας πληροφορίας ή ενός γεγονότος από το κυρίαρχο Μέσο στον υποταγμένο πολίτη. Αποτελεί μάλλον ένα πολυσύνθετο φαινόμενο αλληλεξάρτησης πομπού και αποδέκτη. Ένα καθημερινό αλισβερίσι, μία σχέση διαπροσωπική από την οποία σε φυσιολογικές καταστάσεις μπορεί να βγουν κερδισμένες – ή χαμένες- και οι δύο πλευρές.
Η κατηγορία λέει “ανθρωποκτονία σε ήρεμη ψυχική κατάσταση”, ενώ η απολογία της κατηγορούμενης στην προανάκριση και στην ανάκριση δείχνουν καθαρά την αυτοάμυνά της σε μια κακοποιητική κατάσταση που απειλούσε τη ζωή της.
Η μάστιγα της βίας στον αθλητισμό, είναι ένα κοινωνικό μικρόβιο και μέρος ενός μεγαλύτερου ιού που απειλεί μαζί με τη διασκέδαση των Κυριακών, να καταστρέψει και τις ζωές μας, ανοίγοντας τις ήδη κακοφορμισμένες κοινωνικές πληγές.
Δριμύ κατηγορώ εναντίον της Χρυσής Αυγής για εκμετάλλευση της μνήμης του Μάνου Καπελώνη απευθύνει η μητέρα του, Ουρανία Σμαράγδα Καπελώνη. Τέσσερα χρόνα μετά τη δολοφονία του 22χρονου, οι γονείς του Μάνου Καπελώνη αναμένουν την εκδίκαση αγωγής που έχουν καταθέσει από τον Σεπτέμβριο του 2016, ώστε να πάψει η Χρυσή Αυγή να χρησιμοποιεί την εικόνα του γιου τους.
Την τελευταία οκταετία ο ψυχιατρικός θεσμός συνιστά έναν από τους κατεξοχήν τόπους όπου χιλιάδες μικρές αφηγήσεις αντανακλούν την ευρύτερη κυρίαρχη αφήγηση, αυτή της βαθιάς οικονομικής, πολιτικής και κοινωνικής κρίσης. Επιλέγοντας μια ιστορία από τις χιλιάδες θα επιδιώξουμε να διερευνήσουμε τη “σειρά συμβάντων της καριέρας ενός ασθενή”, να παρουσιάσουμε γεγονότα που αναδεικνύουν πώς προοδευτικά ένα πρόσωπο που χρειάζεται κάποιου τύπου βοήθεια, ένας άνθρωπος που αντιμετωπίζεται αρχικά ως ένα υποκείμενο το οποίο ο ψυχίατρος έχει αποστολή να θεραπεύσει μετασχηματίζεται και προσαρμόζεται σε μια κατάσταση ως “αντικείμενο της βίας”.
Ύστερα από έναν αιώνα βουβαμάρας, ένα χρυσοποίκιλτο ρολόι που στόλιζε το παλάτι του τσάρου στην Αγία Πετρούπολη άρχισε ξανά να κάνει τικ-τακ.
Τα τελευταία χρόνια πολλά έχουν αλλάξει στον κινηματογράφο και όχι απαραίτητα σε θετική κατεύθυνση, υποστηρίζει ο σκηνοθέτης Μ. Σκορτσέζε