Μαζί με τον Γιάννη μπαίνουμε στο δικό μας γήπεδο απαλλαγμένοι από τα βαρίδια, φορώντας τις ανάλαφρες εμφανίσεις μας. Δεν μπορούμε να κρύψουμε το μεταδοτικό εξαγνιστικό χαμόγελο που μας έχει πλημμυρίσει. Είμαστε πανέτοιμοι για το μεγαλύτερο παιχνίδι, αυτό της ζωής μας. Δεν έχει σημασία αν ο αντίπαλος είναι σκληρός και αντιαθλητικός ή το ματς οδηγηθεί στην παράταση. Εμείς θα κερδίσουμε.
Τα πάντα εδώ μέσα καλύπτονται από ένα πέπλο υποκρισίας: όλα πρέπει να φαίνονται -και ν’ακούγονται- άψογα και επιμελημένα, όπως εκείνες οι οικογένειες στις τηλεοπτικές διαφημίσεις που παίρνουν χαμογελαστές το πρωινό τους σε τραπεζαρίες ολόφωτες από τον ανέφελο ουρανό.
Η αδιάκοπη αναζήτηση των αναγκών του τηλεθεατή, ο πόλεμος ανταγωνισμού για υψηλή τηλεθέαση και η τεχνολογική εξέλιξη οδήγησε την παραδοσιακή δημοσιογραφία σε καινούρια μονοπάτια. Σταδιακά μετατράπηκε σε infotainment , δηλαδή οι εκπομπές πέρα από τη κλασική ενημέρωση πρόσθεσαν στο ρεπερτόριο τους στοιχεία ψυχαγωγικού χαρακτήρα για να αποχαυνώσουν… συγγνώμη για να διασκεδάσουν το κοινό.
Αισθάνεσαι μελαγχολία για το παρόν και κυρίως για το μέλλον σου; «Κούλαρε» φίλε μου, να είσαι αισιόδοξος καθώς χρυσές ευκαιρίες υπάρχουν και σε περιμένουν να τις ξετρυπώσεις κάτω από τους σκονισμένους ογκωδέστατους τόμους των μνημονίων , έτοιμες να σε απορροφήσουν μαζί με τα ταλέντα σου, εκτοξεύοντας σε στην κορυφή της κοινωνικής πυραμίδας, ενώ παράλληλα μπορούν να σε καταστήσουν λαοφιλή.
Τι άλλο θες; Ας εξετάσουμε λοιπόν ορισμένους προσοδοφόρους επαγγελματικούς κλάδους…
Το διαδίκτυο ανατρέπει τα συνήθη πεπερασμένα όρια που διέπουν τον φυσικό κόσμο, προσφέρει μία ένεση αδρεναλίνης που σε βοηθάει να αποδράσεις από την ρουτίνα της πραγματικότητας. Μπορείς να γίνεις κάποιος, ένας Δημιουργός χωρίς συμβατικούς περιορισμούς’’ αναφέρουν οι χρήστες.
Τα τελευταία εικοσιτετράωρα δύο γεγονότα οικολογικού ενδιαφέροντος απασχολούν τη χώρα, σε διαφορετικό επίπεδο το καθένα, αλλά με τις ίδιες στην ουσία τους προεκτάσεις για τη ζωή.
Στο κακό ο (νέο)φασισμός και τα κτήνη του και να μη μας γράφετε…
«Ο μαυροντυμένος άντρας έφυγε στην έρημο και ο πιστολέρο τον ακολούθησε». Με αυτή τη φράση ο Στίβεν Κινγκ ανοίγει την αυλαία σε ένα από τα πλέον μεγαλόπνοα λογοτεχνικά έργα των τελευταίων δεκαετιών που τώρα πια θεωρείται κλασικό και, όπως μας εκμυστηρεύεται, είναι η καλύτερη φράση που έχει γράψει ποτέ, πράγμα που φαίνεται ότι δεν λαθεύει.
…Όμως την επόμενη φορά που θα τους συναντήσουμε, εκτός από το περίσσευμά μας μπορούμε να τους μιλήσουμε, να μάθουμε για αυτούς, να ενδιαφερθούμε για τη ζωή και τα προβλήματά τους. Να τους ενθαρρύνουμε με τη ζεστασιά του λόγου μας, μα κυρίως από την έμπρακτη υποστηρικτική μας δράση. Ίσως χαμογελάσουν, να νιώσουν ότι φεύγει από πάνω τους λίγο από το βάρος της μοναξιάς. Δεν είναι ολομόναχοι, η επιβίωση είναι ένας κοινός αγώνας όλων μας.
[br] Προδομένη Γυναίκα- Σιμόν ντε Μπωβουάρ [Κριτική της Σταματίνας Τσιμοπούλου] «Προδομένη γυναίκα» [Le femme rompue / The woman destroyed ή The broken woman στα αγγλικά]…