Πορτρέτα

Αράμ Χατσατουριάν: «Αυτός ο ίδιος… που ως γνωστόν, στάλθηκε στη Σιβηρία»..!

Η ζωή, το έργο και η κοινωνική δράση αυτού του εκπληκτικού δημιουργού δεν αντανακλούν μόνο μια μουσική μαεστρία, αλλά αποτελούν και ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα της σοσιαλιστικής αντίληψης για την καλλιτεχνική παιδεία.

Φίλιπ Ροθ: Τιτάνας της παγκόσμιας λογοτεχνίας

“Το κοινό για το οποίο γράφω είμαι εγώ. Και είμαι τόσο απασχολημένος να το καταλάβω, που το τελευταίο που αναρωτιέμαι είναι τι θα σκεφτεί ο τάδε ή ο δείνα”

“Προσώπων Τόποι”. Τάσος Λειβαδίτης. Ένα αφιέρωμα, από το αρχείο της ΕΡΤ

Ο Τάσος Λειβαδίτης γεννήθηκε σαν σήμερα το 1922. Είναι λίγα τα λόγια που μπορούμε να αρθρώσουμε για τον σπουδαίο αυτό άνθρωπο. Είναι οι στίχοι από τα ποιήματά του που μας έρχονται στο μυαλό και οι στίχοι που έχουμε τραγουδήσει, με την ίδια συγκίνηση κάθε φορά. Είναι και το γεγονός πως το “αβέβαιο όνειρο” μέσα στο οποίο έζησε την “ακαθόριστη ηλικία του” είναι και δικό μας.

Cecil Taylor, ένα πιάνο μια ολόκληρη ορχήστρα

Χάθηκε ένα τεράστιο ταλέντο αλλά η μουσική του θα ζει για πάντα. Ο Αμερικανός πιανίστας, συνθέτης και ποιητής, Cecil Taylor -αδιαφιλονίκητο μέλος της Αγίας Τριάδας της free jazz-μαζί με Coltrane και Coleman- έφυγε στα 89 του…

Ο Ginsberg ήταν χίπστερ, ανόητοι!

Ο Ginsberg τσακισμένος και αυτός και beat και χίπστερ, παίρνει φόρα με τις λέξεις και τα ποιήματα σκαπάνη και γιασεμί παράλληλα και το σώμα του και σταματάει το 1978 το ιμπεριαλιστικό πλουτώνιο και συλλαμβάνεται από τους μπάτσους διότι είναι ένα «όμορφο χρυσό ηλιοτρόπιο» και όχι ένας σαχλόμαγκας και «λέρα στο πετσί». Σκέψεις για τον ποιητή και αφορμή ώστε και οι λέξεις να επανορθώνονται στην πραγματική τους σημασία.

Μάρλον Μπράντο: Ο Κοβάλσκι, ο συνταγματάρχης Κουρτζ, ο Νονός, ο Μάρλον. Το Άγιο Πνεύμα της Τέχνης

Ο Μάρλον Μπράντο ήταν μια αενάως κινούμενη, επιβλητική τοιχογραφία. Τα συναισθήματα, οι αντιδράσεις ορίζονταν από το ταλέντο και το απρόβλεπτο της φύσης του. Το Άγιο Πνεύμα της Τέχνης.

Buñuel, μας λείπεις ρε φίλε!

Όταν ακούμε για τον Bunuel, δεν πρέπει να σκεφτόμαστε (άλλον) έναν κινηματογραφικό σκηνοθέτη αλλά για το βαρύ οπλοπολυβόλο της παγκόσμιας τέχνης και διανόησης που σούταρε εξ επαφής ό,τι ήταν και έπρεπε να ήταν στόχος: την αστική νοοτροπία, πιο συγκεκριμένα. Και σε κάθε της έκφανση, σε κάθε της έκφραση.