« Ακόμη και σήμερα αναρωτιέμαι τι μπορεί να κινητοποιήσει τους μαχόμενους να επιλέξουν αυτό το είδος δράσης (ένοπλη) γνωρίζοντας ταυτόχρονα ότι μπορούν να καταδιωχθούν όπως, επίσης, να γίνουν αντικείμενα χειρισμού ακόμη και από την αστυνομία, δηλαδή, να προσχωρήσουν στις τάξεις τους αστυνομικοί….»
«Δεν έχω σκοπό να γράψω για την Γαλλία. Μεγάλωσα με την παγκοσμιοποίηση και η Γαλλία είναι πολύ μικρή για μένα. Προτιμώ να μιλώ στους Γάλλους για την Χιλή, την Αργεντινή, για την Ελλάδα που θα είναι το επόμενο βιβλίο μου, για να μεταφέρω τον απόηχο αυτών των κοινωνιών. Πιστεύω πως είμαστε συνδεδεμένοι μεταξύ μας και το οικονομικό σύστημα που μας έχουν επιβάλλει είναι για όλον τον κόσμο.»
«Μου είχε ζητήσει ένας τοπικός εκδότης να γράψω για αυτήν την πολύ ιδιόμορφη περιοχή που είναι η γέφυρα Ποντ Ντι Γκαρ- εντελώς διαφορετική από την διπλανή Αβινιόν. Είχαν ένα σπίτι εκεί οι γονείς μου- την ήξερα και αντιπαθούσα τους κατοίκους της. Ήδη τότε οι ντόπιοι άλλαζαν νοοτροπία ψηφίζοντας Λεπέν και άκρα δεξιά. Αυτό εκφράζεται και στο βιβλίο μου.»
“Ναι, ο φασισμός εξαπλώνεται και νομιμοποιείται και είναι ο χειρότερος εφιάλτης μου” δηλώνει ο Αντρέα Καμιλλέρι που έχει ζήσει και τον φασισμό της χώρας του της Ιταλίας. Με αυτή την φράση στην συνέντευξη του στην El Mundo να μας κινεί το ενδιαφέρον αναδημοσιεύουμε τα λόγια ενός από τους πιο σημαντικούς σύγχρονους συγγραφείς της αστυνομικής και γενικότερης λογοτεχνίας.
«Η ιστορία, όσο και αν έγινε απόπειρα αλλοίωσης της, όσο και αν επιχειρήθηκε η πλήρης απουσία και απαξίωσή της, δεν χάθηκε από τις συνειδήσεις και από τα βιώματα των ανθρώπων».
«Η αρπαγή της Βασιλαρχόντισσας» είναι μια ιδιόμορφη χοροθεατρική παράσταση όπου συνταιριάζει ο αυθεντικός παραδοσιακός χορός της Ηπείρου με την σύγχρονη ταξική διαπάλη. Με αφορμή την μια και μοναδική παρουσίαση της στην Αθήνα μιλήσαμε με τον εμπνευστή και σκηνοθέτη της σε μια κουβέντα για το πως τελικά αντιλαμβανόμαστε συνολικά την έννοια της “παράδοσης” και γιατί δεν είναι ξεπερασμένη μα αντιθέτως καλλιτεχνικά αξιοποιήσιμη.
Ο ποιητής και πεζογράφος μας μιλά για το 21ο βιβλίο του, το “So Long, Marianne” (Εκδ. Σμίλη). Ποιήματα στη Μαρία “εξηγεί” ο υπότιτλος. Μια Μαρία είναι η λύση. Τα ποιήματα του “συνοδεύονται” από τον Τζόνι Κας και τον Λέοναρντ Κοέν.
Η Levica σχηματίστηκε το 2015 στη «Δημοκρατία της Μακεδονίας» από μια ομάδα αριστερών ακτιβιστών που έφυγαν από το DSP Lenka και το LD Solidarnost. Πρόκειται για ένα ευρύ αριστερό εργατικό λαϊκό κόμμα, που θεωρεί την ονομασία δευτερεύον πρόβλημα.
Η παράσταση «Μάρτυρας» αγγίζει αυτό που φοβόμαστε όλοι. Τα όριά μας απέναντι στη βία, τη δική μας και των άλλων. Την ανοχή μας σε μια…
«Αυτός ο λαός για τι έχει να περηφανευτεί τα τελευταία εκατό χρόνια; Για το ΕΑΜ και για το ρεμπέτικο» και έτσι με συλλαμβάνει άμεσα. Διόλου υπερόπτης, σεμνά ειλικρινής. Είναι πρωί, πίνουμε καφέ και γνωριζόμαστε. Δεν φαίνεται καθόλου να βιάζεται. Μιλάμε για καμιά ώρα. Έχει κατέβει ήδη την προηγούμενη από την Θεσσαλονίκη και λίγο μετά θα πάει για τσίπουρο κάπου στον Πειραιά. Το βράδυ θα ανέβει στην σκηνή και θα ρεφάρει ρεμπέτικα. Αλλά δεν θα μείνει εκεί: Η μουσική μοιάζει ταυτόχρονα και μια αφορμή. «Η μουσική δεν είναι για να σε κάνει να ξεχνάς. Είναι για να σου θυμίζει»