“Αγαπημένε Che”: Ο Eduardo Galeano για τον Ερνέστο Γκεβάρα δε λα Σέρνα
Ο Eduardo Galeano μιλά στον Iosu Perales για τον Che, που δολοφονήθηκε, σαν σήμερα, πριν από 50 χρόνια
Συνεντεύξεις
Rayhana Obermayer: “Μιλάς και πεθαίνεις. Δε μιλάς και πάλι πεθαίνεις. Οπότε μίλα πριν πεθάνεις”!
Μια χειμαρρώδης συζήτηση με την Αλγερινή σκηνοθέτιδα Rayhana Obermayer για τη γυναικεία καταπίεση, το Ισλάμ, τον Χριστιανισμό, την Αλγερία και τη Δύση με τις ευθύνες της. Με αφορμή την ταινία «Ακόμη κρύβομαι για να καπνίσω».
Πάνος Ζάχαρης : “Όσο η σάτιρα παύει να ξύνει επιδερμικά τα προβλήματα, τόσο ενοχλητικότερη γίνεται”
Τα Χ δίπλα σε γελοιογραφίες που ασκούν κριτική στην ΕΕ δείχνουν απ’ την άλλη το πόσο “ελεύθερη” είναι τελικά η δημόσια έκφραση στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Σχετικά με αυτό το θέμα και τις διάφορες προεκτάσεις του μιλήσαμε με τον σκιτσογράφο Πάνο Ζάχαρη, τον οποίο ευχαριστούμε πολύ για τον χρόνο και τη διάθεσή του!
Τα photobooks ως εργαλεία ακτιβισμού απέναντι στον κυρίαρχο λόγο
Είναι ανάγκη να δημιουργούμε αλλά και να προσεγγίζουμε τις υπάρχουσες εικόνες με έναν περισσότερο διαδραστικό και διεπιστημονικό τρόπο, να τις συνδυάζουμε με άλλα μέσα, να επινοούμε νέους τρόπους να διηγούμαστε ιστορίες ενώπιον μιας μαζικής οπτικής κουλτούρας που μας έχει αναισθητοποιήσει εδώ και δεκαετίες.
“Το ασυνείδητο είναι μια σημαντική πλευρά της σύγχρονης τέχνης”, Jackson Pollock
Ο μοντέρνος ζωγράφος δεν θα μπορεί να εκφράσει την εποχή του, το αεροπλάνο, την ατομική βόμβα, το ραδιόφωνο, με τις παλιές φόρμες της Αναγέννησης ή οποιουδήποτε άλλου πολιτιστικού παρελθόντος.
Σαντιάγο Ρονκαλιόλο- Η ενηλικίωση εν καιρώ εμφυλίου πολέμου
Εδώ, σε αντίθεση με παλιότερα του μυθιστορήματα, ο Ρονκαλιόλο ασχολείται, βεβαίως, με την εμφυλιοπολεμική βία των αρχών των 90’s, μέσα, όμως, από ένα αυτοβιογραφικό τρόπον τινά έργο.
Συνέντευξη με τον Ζοζέ Λουίς Πεϊσότο
Ο πρώτος κανόνας θα έπρεπε να είναι να μην λέμε ψέματα στον εαυτό μας.
Κώστας Σαραντίδης: ο διεθνιστής αγωνιστής που έγινε Βιετκόνγκ
Μετά την άφιξή του στο Βιετνάμ, διαπιστώνει ότι προορισμός της Λεγεώνας των ξένων, στην οποία στρατεύθηκε, ήταν να καταστείλει την εθνικοαπελευθερωτική επανάσταση των Βιετναμέζων, που είχαν ιδρύσει ήδη τη Λαϊκή Δημοκρατία του Βιετνάμ. Έτσι, αποφάσισε, να αυτομολήσει στους αντάρτες Βιετκόνγκ και να κάνει πράξη το διεθνιστικό του καθήκον, ως ήρωας μιας άλλης χώρας. Αυτή είναι η ιστορία του Κώστα Σαραντίδη ή Nguyen Van Lap όπως τον αποκαλούσε ο νέος του λαός.
Στον κόσμο του Λουί Φερντινάν Σελίν
Ο Σελίν δεν είχε καμία πρόθεση να “εκμεταλλευτεί” τον κόσμο. Απλά τον μετέφερε στο χαρτί και ο καθένας ας έβγαζε τα συμπεράσματα του. Για τον Σελίν είχε σημασία μόνο η δουλειά του, η γλώσσα και το συναίσθημα. Ο κόσμος “ήρθε” σε αυτόν μέσα από την επιθυμία του να γίνει γιατρός, μέσα από τη φτώχεια τον πόλεμο. Τίποτα δεν μπορούσε να τον κάνει να αναθεωρήσει, να δει την πραγματικότητα διαφορετικά. Δεν τον ένοιαζε. Το περιοδικό “The Paris Review”, στο τχ. 33 δημοσίευσε παλαιότερες συνεντεύξεις του και μέσα απ’ αυτές φαίνεται ο άνθρωπος-συγγραφέας Σελίν.
Συνέντευξη με τον συγγραφέα της ιταλικής αυτονομίας Νάνι Mπαλεστρίνι
Αυτοί οι νέοι που έφευγαν από τις οικογένειές τους για να ζήσουν, όχι μόνοι αλλά με άλλους, σε σπίτια -που έμεναν πολλοί μαζί- αυτός ο καινούριος τρόπος να επικοινωνείς – δεν έμεναν, απλά, μαζί κάνανε ομού πράγματα, κάνανε εξεγέρσεις, πολιτική δράση.