Δεν είναι βέβαια πρώτη φορά που ο συγγραφέας καταπιάνεται με σοβαρά κοινωνικά θέματα. Εδώ, με αφορμή την τρομοκρατία του ακραίου Ισλάμ, ο συγγραφέας μιλάει για την απώλεια, περνώντας τη ματιά του μέσα από την ελληνική οικογένεια
Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν μια πολιτική άποψη και την εκφράζουν με μια διακριτικότητα, με ένα άνοιγμα σκέψης, την περνάνε μέσα από τη δουλειά τους, την αναφέρουν και την υπερασπίζονται με πολύ ευγενή και διαλλακτικό τρόπο, πράγμα που με εκφράζει. Ωστόσο, έμενα η παντιέρα στην τέχνη δεν με εκπροσωπεί. Πιστεύω ότι έχει μεγαλύτερη δύναμη η συνέπεια ανάμεσα στην πράξη και σε αυτά που λες.
Ίσως να είναι μια αυτόματη αντίδραση της κοινωνίας που θέλει να στρέφει το κεφάλι απ’ την πληγή επειδή είναι ακόμα νωπή. Ίσως να έχει περάσει η εποχή των κινημάτων και να μην μπορεί να υπάρξει τραγούδι που να αφορά μεγάλο κομμάτι του κόσμου την ίδια στιγμή. Ίσως πάλι να έχει αλλάξει ο κώδικας του προβληματισμένου τραγουδιού και να μην χρειάζεται να μιλάει τόσο άμεσα για τον εργάτη ή τον υπάλληλο, αλλά να εμπεριέχει μια θλίψη, μια σκοτεινιά, έναν θυμό ή ένα ενορχηστρωτικό ξέσπασμα οργής.
Ελληνικός στίχος και μελετημένες, σύνθετες post rock συνθέσεις αλληλοεπιδρούν και εξάγουν ένα ισχυρό αποτέλεσμα. Η δουλειά τους αν και underground ξεπερνά τα κοινώς αποδεκτά «ερασιτεχνικά» όρια της. Με αφορμή λοιπόν το live τους, και αφού άκουσα τον δίσκο τους ολόκληρο εις τριπλούν με ευχάριστη έκπληξη, ήθελα να συζητήσω μαζί τους και τα κατάφερα γιατί φαίνεται είχανε πολλά και ουσιαστικά να πούνε. Διότι ωραία η μουσική αλλά εξίσου ωραία να ακούμε και τους ανθρώπους που την γράφουν.
Βιώνοντας τα άυλα πεδία κυριαρχίας, επεκτατισμού και επιβολής καθεστώτων εκτάκτου ανάγκης. Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, τράπεζες, βιογενετική, πολεμικές προετοιμασίες, στρατόπεδα συγκέντρωσης, κρίσεις: η αλλαγή παραδείγματος στην ευρωπαϊκή ήπειρο και τον δυτικό κόσμο. Μία in situ φωτογραφική δράση σε διάλογο με το ιστορικό κτήριο Γκίνη του Πολυτεχνείου.
Βιώνοντας τα άυλα πεδία κυριαρχίας, επεκτατισμού και επιβολής καθεστώτων εκτάκτου ανάγκης. Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, τράπεζες, βιογενετική, πολεμικές προετοιμασίες, στρατόπεδα συγκέντρωσης, κρίσεις: η αλλαγή παραδείγματος στην ευρωπαϊκή ήπειρο και τον δυτικό κόσμο. Μία in situ φωτογραφική δράση σε διάλογο με το ιστορικό κτήριο Γκίνη του Πολυτεχνείου.
Βιώνοντας τα άυλα πεδία κυριαρχίας, επεκτατισμού και επιβολής καθεστώτων εκτάκτου ανάγκης. Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, τράπεζες, βιογενετική, πολεμικές προετοιμασίες, στρατόπεδα συγκέντρωσης, κρίσεις: η αλλαγή παραδείγματος στην ευρωπαϊκή ήπειρο και τον δυτικό κόσμο. Μία in situ φωτογραφική δράση σε διάλογο με το ιστορικό κτήριο Γκίνη του Πολυτεχνείου.
Ο Μπαμπασάκης μιμείται, ενίοτε, το ύφος του Μπάροουζ για να καταλάβουμε τον τρόπο έκφρασής του καθώς επιδιώκει μια βιογραφία που δεν θα ακολουθεί τυπικά μια ιστορική γραμμή αλλά θα εκθέτει με καλειδοσκοπικό τρόπο, όπως γράφει ο τίτλος, την πολυπράγμονα και πολυεπίπεδη δράση του αμερικανού συγγραφέα. Μια συνέντευξη με τον συγγραφέα για τον Burroughs.
“Το αεροπλάνο ή το ποδήλατο δεν είναι, αν θυμηθούμε και τον Magritte, ούτε ένα αεροπλάνο, ούτε ένα ποδήλατο. Είναι πράγματα ζωγραφικά, φτιαγμένα με χρώματα, φαντασία και νερό, σύμβολα του δικού μου, καθαρά εσωτερικού ταξιδιού, ταξιδιού που είναι καθαρά ζωγραφικό”
Η “Λαμπεντούζα” μιλά για τη μετανάστευση και τα πτώματα στα νερά της Μεσογείου. Για τις διακρίσεις εις βάρος άλλων ανθρώπων. Πρωταγωνιστούν ο “Στέφανος” και η “Ντενίζ”. Ο πρώτος είναι ψαράς και η δεύτερη κινεζοεγγλέζα φοιτήτρια στην Αγγλία που δουλεύει σε εισπρακτική εταιρεία. Ο Αργύρης Ξάφης που υποδύεται τον “Στέφανο” δέχτηκε να μας μιλήσει για την παράσταση και με όσα αυτή καταπιάνεται.