Σκέψεις

Η Piazza Fontana, ο “τυχαίος θάνατος ενός αναρχικού” και το “κόκκινο φεγγάρι” της βίας.

Τα ξημερώματα 15ης προς 16ης Δεκέμβρη του 1969, κατά τη διάρκεια της ανάκρισης και παρουσία των αστυνομικών που τον ανακρίνουν, “πέφτει” από το παράθυρο της Aσφάλειας ο ιταλός αναρχικός Giuseppe Pinelli.

Όταν (θρασίμια και πρόσφυγες) σφίγγουν το χέρι

Αυτή τη φορά οι φοιτητές μαζί τους είχαν ρουχισμό και άλλα είδη πρώτης ανάγκης. Όχι σκουπίδια, πάντως ,όπως την άλλη φορά που επισκέφτηκαν το γραφείο του πρύτανη.

Το Πολυτεχνείο ξαναγεννιέται στα «θρασίμια» της νέας γενιάς.

Κάθε γενιά, προσεγγίζει ή μη, τα συλλογικά της οράματα, τις εποποιίες και τις συντριβές της, με τρόπο πρωτότυπο και ανεπανάληπτο. Οι εξεγερτικές έφοδοί της, έχουν πάντα μια σχέση τομής και συνέχειας με τις αντίστοιχες του παρελθόντος.

Αγαπητέ κύριε Τάσο…

Πριν έξι μήνες κυκλοφόρησε μία έκδοση με επιστολές που έγραψε ο “δικός μας” ποιητής Βασίλης Ρούβαλης προς ποιητές, στους οποίους είχε κάτι να απευθύνει. Κυρίως την υπόσχεση ότι αναλαμβάνουμε την “παράτολμη προσπάθεια να μην ολιγωρήσουν οι ψυχές απέναντι στην ήττα…”. Εδώ η επιστολή προς τον Τάσο Λειβαδίτη

Η μετά θάνατον ποίησης Ποίηση…

Έχει φτάσει, άραγε, το τέλος της Ποίησης; Οι συγκινήσεις των καιρών μας θα εκφραστούν διαφορετικά; Μας αρκεί ό,τι έχει ποιητικά δημιουργηθεί; Φαίνεται ότι η τωρινή εποχή δεν επιτρέπει την παρέμβαση της Ποίησης στο ατομικό και στο συλλογικό γίγνεσθαι, σ’ ό,τι αποκαλείται «συγχρονία». Και όμως, μήπως επιμείνουμε..;