ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ

Παιχνιδομαγειρέματα: Καιρός να παίξουμε με το φαγητό!

Αν η φράση «Δεν παίζουμε με το φαγητό» φαντάζει να αντηχεί ακόμα στα αυτιά μας από τότε που καθόμασταν στο τραπέζι να φάμε με τη μαμά μας και κάναμε νιανιά οτιδήποτε βρισκόταν στο πιάτο ή στριφογυρίζαμε το κουτάλι στη σούπα με τις ώρες … σας έχουμε καινούργια δεδομένα: Παίξτε!

Odoi tis Athinas

Gkyilfordou, Maizonos, Favierou, Satovriandou, Gladstonos…..μια καλοκαιρινή βόλτα στους εμπνευσμένα “μεταφρασμένους” δρόμους της Αθήνας…

Μουσικοκινητική ένταξη στο σχολειό!

Το σεμινάριο απευθύνεται σε εκπαιδευτικούς προσχολικής αγωγής, μουσικοπαιδαγωγούς, δασκάλους χορού και όσους ασχολούνται με τον ευαίσθητο χώρο της εκπαίδευσης των παιδιών.

Βαλτιμόρη – Δημοτικό Σχολείο: Αντί τιμωρίας… γιόγκα

Σε μια περιοχή όπου τα κρούσματα βίας ανάμεσα σε ανηλίκους είναι σχεδόν καθημερινά, η εφαρμογή του προγράμματος Mindful Moment, του ιδρύματος Holistic Life έχει εντυπωσιακά αποτελέσματα, καθώς οι αποβολές των μαθητών έχουν μειωθεί δραματικά.

«Πράσινη Ταξιαρχία» της Σέλτικ: Με αλληλεγγύη στην Παλαιστίνη απαντούν στην UEFA!

Διότι το ποδόσφαιρο δεν θα είναι ποτέ οι Ανώνυμες Εταιρείες, τα αφεντικά και οι μέτοχοι ομάδων – πολυεθνικών. Οι οπαδοί της Σέλτικ αλλά και άλλων συλλόγων του κόσμου, φροντίζουν να το θυμίζουν αυτό με τον καλύτερο τρόπο…

Ο Ζανέτι, οι Ζαπατίστας και η Ίντερ

Ο απελθών αγέραστος αρχηγός της Ίντερ Χαβιέρ Ζανέτι, εκτός από μεγάλη παιχτούρα ήταν και ένας πολιτικοποιημένος άνθρωπος. Ίσως, το μεγαλύτερό του παράσημο είναι ότι έπεισε την Ίντερ να υποστηρίξει τον αγώνα των Ζαπατίστας στο Μεξικό

Ποια Dream Team; Η Γιουγκοσλαβία!

Το περιοδικό “RollingStone” και ο Tom Hawking καταρρίπτουν την παγκόσμια μπασκετική δύναμη. Τις ΗΠΑ. Η καλύτερη ομάδα που εμφανίστηκε ποτέ σε Ολυμπιακούς Αγώνες δεν ήταν η “Ομάδα Ονειρο”, αλλά αυτή που δεν υπήρχε πια!

Ολυμπιακοί Αγώνες Ρίο ντε Ζανέιρο: «Φρικάροντας» για τα υδραυλικά του Ολυμπιακού χωριού… με φόντο τις φαβέλες…

Στην περίπτωση του Ρίο, η βασική αντίθεση ανάμεσα σε κάτι που παρουσιάζεται ως «ιδέα», αλλά είναι μπίζνα, και στην πραγματικότητα που βιώνουν οι λαοί των χωρών που διοργανώνουν κάθε φορά τους ολυμπιακούς αγώνες, λαμβάνει τον χαρακτήρα του «τυπικού» παραδείγματος.