just pictures.
Δείγμα του φωτογραφικό project έκθεση, just pictures.
Δείγμα του φωτογραφικό project έκθεση, just pictures.
Το ποδόσφαιρο άλλωστε μπορεί να είναι ένα τεράστιας αξίας εμπόρευμα αλλά επίσης πριν “βιομηχανοποιηθεί” είναι κάτι άλλο: μια μπάλα που κλοτσιέται από φίλους. Αυτό το “πριν” που πάντα υπάρχει και το βρήκαμε να απεικονίζεται από τους φωτογράφους του Magnum.
Ο ιταλικός βορράς μέσα από εικόνες που συνθέτουν τις αντιθέσεις του, τις αντιφάσεις του, την πάλη για την ηγεμονία. Εικόνες-φαντασιακά που προβάλλουν τις αισθητικές, κοινωνικές, πολιτικές πλευρές αυτής της πάλης -και όχι μόνο.
Εκείνο τον Δεκέμβρη οι φλογισμένοι δρόμοι της πόλης είχαν γεμίσει εκατοντάδες συνθήματα, μηνύματα που αποστέλλονταν μαζικά στους διαβάτες και τους περαστικούς. Ο δημόσιος χώρος μιλούσε τη γλώσσα των εξεγερμένων…
Ο χώρος εκκρίνει μονίμως αισθητική. Βερολίνο, δίχως την παρουσία των ανθρώπων, σε κοντινά πλάνα, αποκομμένα, ακίνητα, στάσιμα, εικαστικότητα νέτη, σκέτη, επιφάνεια, μακριά από νοηματοδότηση και συνειρμούς. Μια φωτογραφική πρόταση.
Εκείνο τον Δεκέμβρη οι φλογισμένοι δρόμοι της πόλης είχαν γεμίσει εκατοντάδες συνθήματα, μηνύματα που αποστέλλονταν μαζικά στους διαβάτες και τους περαστικούς. Ο δημόσιος χώρος μιλούσε τη γλώσσα των εξεγερμένων…
Μια σειρά φωτογραφιών από τη φλεγόμενη νύχτα της 17ης Νοεμβρίου 1985. Προέρχονται όλες από το προσωπικό αρχείο του φωτογράφου Γιώργου Νικολαΐδη, πολλές από αυτές είναι αδημοσίευτες και άλλες έχουν δημοσιευτεί στο περιοδικό Αντί και ΚΟΝΒΟΪ.
Η Times Square της Νέας Υόρκης θα ήταν διαφορετική χωρίς την μυθοποιητική βαρύτητα που της χάρισε ο James Dean να περπατά με ένα τσιγάρο στο στόμα σκυφτός στη βροχή. Το Παρίσι θα ήταν μια μητρόπολη δίχως το συγκερασμό όλης του της μυθολογίας στο μποέμ Café De Flore όπου ο ιδιοκτήτης στην μια πλευρά κουρασμένος με την σκούπα στο χέρι αγναντεύει το παθιασμένο ζευγάρι που φιλιέται στην άλλη. Beat και hippies, rock εικονογράφηση και jazz αυτοσχεδιασμός.
Ο φωτογράφος με «αμπέχωνο» δεν δέχεται τον όρο «αντικειμενικότητα». Παλεύει άνευ όρων. Εχθρός της αντίδρασης, εχθρός των ισορροπιών. Αγκιτάτορας της ανθρώπινης προσπάθειας.
Η φιλοσοφία το εξηγεί, η πολιτική το εκμεταλλεύεται (και πρέπει να το κάνει), η Ιστορία το αποδεικνύει, η τέχνη το επιβεβαιώνει. Μια ματιά στον φακό και ο λαός ο ίδιος ουρλιάζει πολιτικά μέσα στα κάδρα του. Μπορεί να μην ρωτήθηκε ποτέ για το τί πρέπει να γίνει. Μα τα ερωτήματα τα δικά του, απλά, καφενετζίδικα, έμφυτα ή και ανόητα, είναι σίγουρα ερωτήματα.