
Γράμμα του Nicola Sacco στο γιο του
“Στον αγώνα της ζωής, θα βρεις, θα βρεις περισσότερη αγάπη. Και επίσης στον αγώνα είναι που θα σ’ αγαπήσουν.”
“Στον αγώνα της ζωής, θα βρεις, θα βρεις περισσότερη αγάπη. Και επίσης στον αγώνα είναι που θα σ’ αγαπήσουν.”
Στρατός και αστυνομία επιτίθενται με σφοδρότητα στους συγκεντρωμένους απεργούς στο Πασαλιμάνι. Απολογισμός: 11 νεκροί εργάτες , 100 τραυματίες, 500 συλλήψεις.
Οι «επιλεγμένοι» από την πλατεία και εκτελεσμένοι υπολογίζονται σε 200, ενώ, μαζί με τους δολοφονημένους στα σπίτια, τις συνοπτικές εκτελέσεις στις γειτονιές – μέχρι και σήμερα περνώντας από τυχαίους δρόμους της πόλης μπορείς να δεις πλάκες με αναφορές εκτελεσμένων σε εκείνο το σημείο – και το Χαϊδάρι, οι νεκροί ανέρχονται σε περίπου 350 αγωνιστές και αγωνίστριες.
Στις 14 Αυγούστου 1954, χαράματα, ο Νίκος Πλουμπίδης, φορώντας ένα μαύρο κουστούμι και λευκό πουκάμισο, δεμένος με χειροπέδες, μεταφέρεται με αυτοκίνητο από τις φυλακές όπου κρατείται στην Αγία Μαρίνα, στο Δαφνί (…) Σε λίγο το εκτελεστικό απόσπασμα στήνεται απέναντί του, ο ίδιος αρνείται να του δέσουν τα μάτια και να κοινωνήσει.
Ο πυρηνικός όλεθρος σε Χιροσίμα – Ναγκασάκι ήταν μια πολιτική επιλογή με αποδέκτες την ΕΣΣΔ και τους λαούς του κόσμου
Η Γκέρντα και ο Ρόμπερτ ήταν δύο φωτογράφοι που πίστευαν ότι η φωτογραφία μπορεί να αλλάξει τον κόσμο αλλά και τον τρόπο με τον οποίο σκέφτονταν οι άνθρωποι.
Δεκαπέντε χρόνια μετά γεγονότα, φήμες και σκοτεινές πλευρές που στοιχειώνουν ακόμη την πλατεία «Gaetano Alimonda» της Γένοβα.
Ο φωτογράφος με «αμπέχωνο» δεν δέχεται τον όρο «αντικειμενικότητα». Παλεύει άνευ όρων. Εχθρός της αντίδρασης, εχθρός των ισορροπιών. Αγκιτάτορας της ανθρώπινης προσπάθειας.
Οταν ένας κομμουνιστής μουσικός από την Οκλαχόμα ύμνησε μια σνάιπερ από την ΕΣΣΔ…
«(…) Ολόκληρη θάλασσα από συνεχή πυρκαγιά που απλωνόταν σε μια απέραντη έκταση και τίποτα ζωντανό. Να τί σημαίνει “Κατιούσα” (…)»…