Σαν σήμερα πριν από 54 χρόνια, ένας εργατικός σεισμός συντάραξε το κέντρο της Αθήνας. Η συγκλονιστική απεργία των οικοδόμων και η μαχητική πορεία προς το Υπουργείο Εργασίας, που επιχείρησαν να ανακόψουν ακόμα και με σφαίρες οι δυνάμεις καταστολής.
Χαράματα Τρίτης, 5 Μαΐου 1981, ένα δραματικό ηχητικό κράμα ξυπνά τους κατοίκους των καθολικών συνοικιών του Μπέλφαστ. Θρήνοι γυναικών, φωνές οργής αντρών, ρυθμικά κτυπήματα μεταλλικών…
Συμπληρώνονται 70 χρόνια από τον Δεκέμβρη του 1944. Αυτές τις μέρες (19- 23 Νοεμβρίου 2014) διοργανώνεται στο Πάντειο Πανεπιστήμιο συνέδριο με τίτλο «Από την Απελευθέρωση στα Δεκεμβριανά: μία τομή στη νεότερη πολιτική ιστορία της Ελλάδας»
Η επταετία 1967-1974 ήταν μια κατεξοχήν αντιπνευματική εποχή. Πέραν όλων των άλλων, η Δικτατορία ήταν μηχανισμός ελέγχου της σκέψης και προσβολής της λογικής και της αισθητικής. Μέσα σε αυτό το κλίμα ξεπήδησαν οι πρώτες πολιτιστικές αντιστάσεις…
Ένας αμερικάνος δημοσιογράφος στην Πετρούπολη τον Οκτώβρη του 1917 και ο πρόλογος στο θρυλικό βιβλίο που αποτύπωσε ένα από τα πιο συγκλονιστικά γεγονότα της μέχρι τώρα ανθρώπινης ιστορίας…
Η “Μάχη της Cable Street” έμεινε στην Ιστορία ως μία από τις στιγμές που ο κόσμος -στο Λονδίνο, το 1936- έδειξε έμπρακτα την εναντίωσή του στους φασίστες. Σε μία περίοδο που ο φασισμός κέρδιζε έδαφος στην Ευρώπη και γινόταν σαρωτικό ρεύμα, υπήρχαν οι εστίες εκείνες που έλεγαν: ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ
Ογδόντα χρόνια μετά τη ματωμένη επανάσταση των «Κόκκινων Αστουριών», μια από τις ηρωικότερες και συνάμα τραγικότερες στιγμές του εργατικού ισπανικού κινήματος, η αξία της και τα διδάγματά της έρχονται επίκαιρα όσο ποτέ άλλοτε στο σήμερα.
Στις 11 Σεπτέμβρη του 1973, ο Σαλβαντόρ Αλιέντε, βρίσκεται νεκρός. Αυτοκτόνησε (πολλοί λένε ότι δολοφονήθηκε) καθώς οι δυνάμεις του, φίλου των Αμερικάνων, δικτάτορα πολιορκούσαν το προεδρικό μέγαρο. Εδώ δύο σημαντικά κείμενα για την αρχή και το τέλος του πειράματος της Χιλής
Ο Ζοζέ Σαραμάγκου προλογίζει το βιβλίο του του Μάρκος Άνα και μας καλεί σε ένα μάθημα ανθρωπιάς: “Πείτε τους πώς είναι το δέντρο, διότι η φυλακή, σαν αχόρταγος βρικόλακας, ρουφάει σιγά-σιγά τις αναμνήσεις απ’ τον έξω κόσμο. Μην τους λέτε όμως τι είναι αξιοπρέπεια, διότι την γνωρίζουν πολύ καλά, μαζί της κοιμούνται και μαζί της ξυπνούν…”
Ήταν ο ναζισμός μια γερμανική εξαίρεση στον δυτικό ορθολογισμό, μια απόκλιση από το πνεύμα του μοντερνισμού ή αντίθετα η αναπόφευκτη κατάληξη της ανόδου των εθνικισμών, του φυλετισμού και του αντισημιτισμού που γνώρισε η Ευρώπη, ήδη από τα τέλη του 19ου αιώνα;