Ήταν Σάββατο 10 Ιούνη του 1944 και τα νέα από τα μέτωπα του πολέμου ήταν καλά. Οι ναζί υποχωρούσαν, τέσσερις μέρες πριν είχε πραγματοποιηθεί η απόβαση στη Νορμανδία και είχε γίνει πλέον πιστευτό ότι η μέρα της απελευθέρωσης δεν θα αργούσε και στην Ελλάδα. 70 χρόνια από τη σφαγή του Διστόμου, θυμόμαστε τα γεγονότα και τις μαρτυρίες.
Πόσο μεγάλο ρόλο μπορεί να παίζει η επιβίωση της «μνήμης» κι η τοποθέτηση κάποιου σε ένα «στρατόπεδο» με ιστορικούς, συναισθηματικούς, ψυχολογικούς όρους; Στις τελευταίες εκλογές φαίνεται ότι η «κληρονομιά» του παρελθόντος και οι παλιές ταυτότητες επιβιώνουν κι αναβιώνουν στο πλαίσιο της κρίσης
Όταν στα καπνομάγαζα της Θεσσαλονίκης ξεκινούσε μια από τις σημαντικότερες ιστορίες του εργατικού κινήματος και συνολικά του μεσοπολέμου στην Ελλάδα…
Πάρε τηλέφωνο τη μοναξιά σου ή βγες ξανά στους δρόμους της φωτιάς. Μάης 1968: Όταν η ποίηση συνάντησε την ομορφιά στους δρόμους και οι δρόμοι έμειναν χωρίς άσφαλτο, χάριν της παραλίας που κρυβόταν από κάτω…
“Ήταν νωρίς την άνοιξη, όταν η απεργία ξεκίνησε / Μας οδήγησαν εμάς τους ανθρακωρύχους έξω από τα σπίτια μας / Έξω από τα σπίτια που ανήκουν στην Εταιρεία / Και στήσαμε σκηνές στο Ludlow” WOODY GUTHRIE, The Ludlow Massacre
Η ιστορία μάς βοηθάει να αναγνωρίσουμε την τωρινή μας κατάσταση, ίσως και να αποδράσουμε για λίγο από αυτήν, όχι όμως και να βρούμε τρόπους για να αλλάξουμε την πορεία της
Η εργατική πρωτομαγιά είναι μια απεργιακή γιορτή ταυτισμένη με τους αγώνες υπεράσπισης των δικαιωμάτων της εργατικής τάξης. Θα υποστήριζε κανείς ότι είναι μια εθιμοτυπική συμβολική…