Πολιτισμός

26ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης: Για έναν αιχμηρό κινηματογράφο

Μια πλήρης ανασκόπηση του 26ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης από τις βίαιες αντιδράσεις της εκκλησίας και των ακροδεξιών, στις ταινίες που κατάφεραν και σκαλίσαν κάτω από την επιφάνεια, από τα σοβαρά δοκιμιακά πολιτικά έργα στα χλιαρά κι ανώδυνα. Στις παρεμβάσεις για την Παλαιστίνη. Και φυσικά για το “Σάουντρακ για ένα πραξικόπημα”, την καλύτερη ταινία του φεστιβάλ, καθώς μπρος στα μάτια μας αντιμετωπίσαμε ένα οργισμένο κρεσέντο ήχων και εικόνων, μια αντιαποικιοκρατική και αντιεξαρτητική πολεμική, μια γιορτή της εξέγερσης ως οικουμενικής δραστηριότητας παντός χρόνου και τόπου, τον έντονο χορό της ανθρωπότητας που συγκρούεται με τη μιζέρια. Τα φεστιβάλ δεν αποτελούν μια πηγή απλώς ταινιών και σινεφιλικής απόλαυσης αλλά μια πρόταση τάσεων και μια δημόσια θέση: για το προς τα που, ως κοινό, θα στρέψουμε το βλέμμα.

Η γενοκτονία, ο κινηματογράφος, η λογοκρισία και η ανθρώπινη αξιοπρέπεια

Πριν κάποιες μέρες στο κινηματογραφικό φεστιβάλ του Βερολίνου βραβεύτηκαν με δυο κορυφαία βραβεία για το «No Other Land», ένα ντοκιμαντέρ που υπερασπίζεται την Παλαιστίνη (Panorama Audience Award for Best Documentary Film, Berlinale Documentary Film Award) οι συνεργάτες-σκηνοθέτες από το Ισραήλ (Γιούβαλ Άμπραχαμ) και την Παλαιστίνη (Μπάζελ Άντρα). Πήρανε τα βραβεία και κάνανε δημόσια δήλωση, δίχως «ναι μεν αλλά», και χειροκροτηθήκανε από την αίθουσα. Κι άλλοι συνάδελφοι τους στο ίδιο φεστιβάλ με διάφορους τρόπους, θέσανε τον εαυτό τους ανοιχτά πλάι στον λαό της Παλαιστίνης. Οι θεσμοί θορυβήθηκαν στα σοβαρά. Ζήτησαν από το φεστιβάλ να απολογηθεί για την «εκτροπή» του. Το φεστιβάλ το έκανε επί τόπου. Οι καλλιτέχνες που βράβευσε, δυο μέρες έπειτα «αδειάστηκαν». Και ο Ισραηλινός σκηνοθέτης δέχεται πίσω στη χώρα του απειλές κατά της ζωής του και της οικογένειας του. Η λογοκρισία έχει μακρά προϊστορία και ενεργεί καθημερινά στο παρόν για να σιωπήσει η ανθρωπότητα μπρος στο έγκλημα της γενοκτονίας στην Παλαιστίνη.

Το ασίγαστο πάθος για τα βιβλία – Μέρος Β’

Ερχόμαστε τώρα στο δεύτερο και τελευταίο μέρος του απολογισμού, -το ίδιο αταξινόμητο όπως και το πρώτο. Πλήθος  -και πάλι -λογοτεχνικών βιβλίων μαζί με κάποιες  θεωρητικές …

Το ασίγαστο πάθος για τα βιβλία

Το τελετουργικό επαναλαμβάνεται με τα βιβλία που διαβάσαμε, διαβάζουμε και  θα διαβάσουμε στο εγγύτερο  μέλλον. Σε αυτό το τεύχος εισχώρησαν δοκίμια τινά που διαβάζονται και…

Το Solidarity Film Festival Killah P μια όαση ανθρωπιάς

Στο αντιφασιστικό 2ο Solidarity Film Festival Killah P στο Κερατσίνι που διοργανώνει ο Σύλλογος Πολιτισμού «Παύλος Killah P Φύσσας» ανάμεσα στο κοινό βρέθηκαν δυο σπουδαίοι άνθρωποι που στέκονται μαχητικοί, αξιοπρεπείς, πανέμορφοι και ανθρώπινοι εδώ και χρόνια ενώ ο φασισμός, κρατικός και παρακρατικός, τους αφαίρεσε το πιο τεράστιο μέρος της ζωής τους: τα παιδιά τους.

Ο κρυστάλλινος ήχος της ECM

Δεν είναι καθόλου καινούρια τούτη η στήλη. Έκανε την πορεία της για αρκετό καιρό, στο παρελθόν («Δίφωνο», «Jazz  & Τζαζ») πέρασε στην διαθεσιμότητα και έρχεται…

Έπειτα από το μεγάλο μπουμ | (a sidestory) of Evia Film Project

Το Evia Film Project όπως καταλαβαίνουμε και όπως δηλώνει και το όνομά του είναι ένα κινηματογραφικό φεστιβάλ και ένα project ταυτόχρονα, δηλαδή κάτι που βρίσκεται σε μόνιμη αλλαγή και προσαρμογή ανάλογα τους κάθε φορά στόχους. Παρακολούθησα κάποιες ταινίες και ταυτόχρονα βρήκα την ευκαιρία να αναζητήσω στην πόλη της Αιδηψού αυτό που την έκανε κάποτε διάσημη. Είδα ένα κάποιο αποτύπωμά της, όσο αυτό είναι κατορθωτό μονάχα με την όραση.

«Ήτο ωραία η όψις της αιθούσης… και δέσποιναι και κόραι καλαί την μορφήν» – Γλαύκη Γκότση: «Βλέμματα γυναικών στην τέχνη (1850-1900)»

Το βιβλίο της Γλαύκης Γκότση «Βλέμματα γυναικών στην τέχνη (1850-1900)» (Νησίδες) είναι σαγηνευτικό και επικίνδυνο – για γυναίκες και άντρες, υποψιασμένους/ες ή μη – σαν…