Ο κρυστάλλινος ήχος της ECM
Δεν είναι καθόλου καινούρια τούτη η στήλη. Έκανε την πορεία της για αρκετό καιρό, στο παρελθόν («Δίφωνο», «Jazz & Τζαζ») πέρασε στην διαθεσιμότητα και έρχεται…
Πολιτισμός
Έπειτα από το μεγάλο μπουμ | (a sidestory) of Evia Film Project
Το Evia Film Project όπως καταλαβαίνουμε και όπως δηλώνει και το όνομά του είναι ένα κινηματογραφικό φεστιβάλ και ένα project ταυτόχρονα, δηλαδή κάτι που βρίσκεται σε μόνιμη αλλαγή και προσαρμογή ανάλογα τους κάθε φορά στόχους. Παρακολούθησα κάποιες ταινίες και ταυτόχρονα βρήκα την ευκαιρία να αναζητήσω στην πόλη της Αιδηψού αυτό που την έκανε κάποτε διάσημη. Είδα ένα κάποιο αποτύπωμά της, όσο αυτό είναι κατορθωτό μονάχα με την όραση.
Γιώργος Ζώης και Θέλγια Πετράκη μιλούν για το Solidarity Cinema και την αλληλεγγύη γενικώς…
Πλησιάζει η Κυριακή, η ημέρα του SOLIDARITY CINEMA και μας βρίσκει με ένα επιπλέον μούδιασμα. Μετά από τους χιλιάδες νεκρούς και ξεριζωμένους της Τουρκίας και…
Οι καλλιτέχνες συνεχίζουν δυναμικά-Απόφαση του ΣΕΗ για νέες κινητοποιήσεις
Συνεχίζουν δυναμικά οι καλλιτέχνες. Το ένα σωματείο μετά το άλλο, η μία συνέλευση μετά την άλλη, καλούν σε διεύρυνση του αγώνα τους, μέχρι να δικαιωθούν
«Ήτο ωραία η όψις της αιθούσης… και δέσποιναι και κόραι καλαί την μορφήν» – Γλαύκη Γκότση: «Βλέμματα γυναικών στην τέχνη (1850-1900)»
Το βιβλίο της Γλαύκης Γκότση «Βλέμματα γυναικών στην τέχνη (1850-1900)» (Νησίδες) είναι σαγηνευτικό και επικίνδυνο – για γυναίκες και άντρες, υποψιασμένους/ες ή μη – σαν…
Το φάντασμα της αμνησίας – Τα σημαινόμενα της επίθεσης στα δημόσια μουσεία
Με την κατάθεση, την Πέμπτη, του νομοσχεδίου του υπουργείου Πολιτισμού, για την μετατροπή πέντε μεγάλων μουσείων σε ΝΠΔΔ, κλείνει ένας κύκλος εμπορευματοποίησης της μουσειακής διαχείρισης της πολιτιστικής κληρονομιάς, ο οποίος ξεκίνησε από το 2000.
ΕΦΚΑ και κινηματογραφικές αίθουσες…
Μέσα σε όλα έχουμε και την επίθεση στον πολιτισμό που είναι συνεχής και συντονισμένη. Το κράτος, η κυβέρνηση και οι μεγάλοι επιχειρηματίες θεωρούν ότι η τέχνη είναι μπαχτσές τους και μπορούν να της κάνουν ό,τι θέλουν, αρκεί να βγαίνουν φράγκα. Έτσι εκποιούν και κλείνουν και κινηματογράφους. Γνωστούς. Αγαπητούς. Το IDEAL, το ΑΣΤΟΡ και ΑΕΛΛΩ.
63ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης: Τι οφείλουμε (και τι όχι) στο σινεμά
Το φεστιβάλ δεν είναι εμπορικός θεσμός, δεν αποτελεί ακόμη μια αίθουσα, οι ταινίες δεν επαναλαμβάνονται και πολλές δεν θα ξαναιδωθούν. Η ύπαρξη και η συνέχισή του ως θεσμού συντήρησης και ανακάλυψης της καλλιτεχνικής δυναμικής της εικόνας δεν επαφίεται σε κάποιους παράγοντες αλλά σε όλους όσους αγαπούν την κινηματογραφική τέχνη ως έκφραση του παγκόσμιου πολιτισμού.
Βιαστικές σκέψεις για τον Godard
Με την φυγή του Godard μοιάζει να πέθανε (ξανά) ο κινηματογράφος και η εποχή του. Και υπάρχει η αίσθηση πως οι μόνοι που έμειναν να μας «μιλάνε» είναι οι μέτριοι. Θεσμικοί, πρωθυπουργοί, υπουργοί και παράγοντες, οι κάθε φορά παρατρεχάμενοι και διάφοροι ακόλουθοί τους. Μοιάζει να πέθανε λοιπόν ξανά ο κινηματογράφος αλλά ασφαλώς θα ξαναγεννηθεί όπως κάθε τι που έχει πέσει καλή σπορά επάνω του.
Τα πολλά χρώματα της Σύγχρονης Τζαζ
Δεν είναι καθόλου καινούρια τούτη η στήλη. Έκανε την πορεία της για αρκετό καιρό, στο παρελθόν («Δίφωνο», «Jazz & Τζαζ») πέρασε στην διαθεσιμότητα και έρχεται…
- Ας το πούμε με το όνομά του: Ισραηλινή κατοχή (Α’ Μέρος)
- Ισραηλινή κατοχή: «Οι Παλαιστίνιοι απέρριψαν προτάσεις για ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος»
- Ισραηλινή κατοχή (Β΄Μέρος) – Απανθρωποποίηση του παλαιστινιακού λαού
- «Φλόρενς Μπλαντ», του Ανδρέα Νικολακόπουλου
- Για ένα φεστιβάλ που θα ήθελε κι ο Kaurismäki
- Ας το πούμε με το όνομά του: Ισραηλινή κατοχή (Α’ Μέρος)
- Μπουμπουλίνας 18: Η «ένδοξη» αίθουσα βασανιστηρίων
- Ισραηλινή κατοχή (Β΄Μέρος) – Απανθρωποποίηση του παλαιστινιακού λαού
- Το τέλος του αρχιβασανιστή της χούντας Θ. Θεοφιλογιαννάκου
- Ουρανία Ξυλούρη. 35 χρόνια στη στοά που διάλεξε ο Νίκος για γωνιά του