Το χθεσινό «σόου» της υποτιθέμενης «παράδοσης» στο ελληνικό Δημόσιο του Κέντρου Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΚΠΙΣΝ) από το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ), δεν αντέχει σε καμία κριτική. Φρόντισε γι’ αυτό η πολιτική ηγεσία, ο πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Προκόπης Παυλόπουλος, με το «εγκώμιο» που «έπλεξαν» στο Ιδρυμα, αυτήν την «ναυαρχίδα» του κεφαλαίου.
Η Εθνική Λυρική Σκηνή έχει χρήματα μόνο για τους μισθούς. Για τα υπόλοιπα προσβλέπει στα εισιτήρια και τις «χορηγίες». Ο «ευέλικτος» πολιτισμός για την «ελίτ» σε νέες περιπέτειες…
Πίσω από τις, κατά τα άλλα, «ηρωικές» μεγαλοστομίες τύπου «μπορεί να είμαστε φτωχοί αλλά δεν ξεπουλιόμαστε» ξεπροβάλει αυτή η ολόιδια, παλιά, τακτική των παραχωρήσεων. Διότι η ουσία της άρνησης του ΚΑΣ, όσο και αν αυτή παραμένει φυσικά θετική, αλλά και η ουσία και της τρέχουσας κυβερνητικής πολιτικής, δεν είναι η κάθετη και απόλυτη αντιπαράθεση με οποιαδήποτε λογική, μασκαρεμένη ή όχι, άμεση ή έμμεση, αγοραίας εκμετάλλευσης της πολιτιστικής κληρονομιάς, αλλά η επιλεκτική, με κριτήρια περισσότερο κοινωνικο-πολιτικής συγκυρίας.
Το «4.1 miles», το προτεινόμενο για Όσκαρ μικρού μήκους ελληνικό ντοκιμαντέρ, με θέμα τους πρόσφυγες όφειλε να δομήσει μια άποψη, με περισσότερο σεβασμό, με περισσότερη ευθύνη, περισσότερη ειλικρίνεια. Ωστόσο, επέλεξε να προτάξει έναν ανώδυνο συμβιβασμό, έναν κούφιο «ανθρωπισμό» και δυστυχώς μια βραβευτική λογική τύπου «εφόσον πουλάει ο θάνατος, θάνατο θα δώσω». Η “χρήση” και “χρησιμοποίηση” του όλου προσφυγικού ζητήματος μεταφράζει την ανθρωπιά μας εν τέλει σε στατιστική, λόγω της δράσης της συνήθειας να βλέπουμε πτώματα, να βλέπουμε θάνατο, να βλέπουμε και να παρατηρούμε τον πόνο του άλλου, αποστασιοποιημένοι, μη κοινωνοί, παρατηρητές και όχι δρώντες.
“Προφανώς, το σπουδαιότερο κομπλιμέντο που μπορεί να κάνει ο πολιτισμός μας στους καλλιτέχνες στις μέρες μας είναι να εμφανιστούν σε διαφήμιση – ακόμα καλύτερα, γυμνοί γουργουρίζοντας στο καπό ενός νέου αυτοκινήτου…” δηλώνει ο Tom Waits, ενώ κάποιοι “συνάδελφοι” του, όπως οι αδελφοί Coen, o Peter Fonda και οι Steppenwolf, δεν ξέρουν παρά να πανηγυρίζουν θλιβερά με την ταπείνωση τους σε διαφήμιση της Mercedes.
Ο μόνος τρόπος για να μην μετατραπεί αυτή η όντως σημαντική, θετική έκβαση του αγώνα για την σωτηρία των αρχαιοτήτων στον σταθμό «Βενιζέλος», σε άλλοθι καταστροφής των άλλων αρχαιοτήτων και συνέχισης του εργασιακού καθεστώτος «γαλέρας» στο αρχαιολογικό έργο στην κατασκευή του μετρό συνολικά, είναι η επαγρύπνηση της επιστημονικής κοινότητας, των κοινωνικών και συνδικαλιστικών φορέων, των κινηματικών κοινωνικών οργανώσεων και συλλογικοτήτων.
Η θρασύτατη μήνυση που κατέθεσε κατά του δήμου της Φλωρεντίας η αμερικανική πολυεθνική McDonald’s, τον περασμένο Νοέμβριο, επειδή δεν τις επέτρεψε να ανοίξει φαστφουντάδικο στο ιστορικό κέντρο της πόλης έχει και μερικές ακόμη ενδιαφέρουσες πτυχές, εκτός της βασικής που είναι η εμπορευματική χρήση της πολιτιστικής κληρονομιάς, με ουσιαστικότερη την περίφημη Διατλαντική Εμπορική Συμφωνία (TTIP) μεταξύ ΗΠΑ και Ευρωπαϊκής Ενωσης.
Το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης, συμπληρώνοντας το 2016 τα 30 χρόνια παρουσίας του, διοργανώνει την έκθεση με τίτλο «Κυκλαδική Κοινωνία 5000 χρόνια πριν» που θα διαρκέσει από σήμερα, 9 Δεκεμβρίου 2016 μέχρι τέλη Μαρτίου 2017.
Αυτές τις γιορτινές, όσο και παγωμένες, μέρες επέλεξε η κυβέρνηση να απολύσει αρχαιολόγους και εργατοτεχνίτες, όπως καταγγέλει ο Σύλλογος Εκτάκτων Αρχαιολόγων. Συγκεκριμένα, ο Σύλλογος καταγγέλει «την απόλυση των συναδέλφων αρχαιολόγων και εργατοτεχνιτών από την Εφορεία Αρχαιοτήτων Ανατολικής Αττικής (ΕΦΑΑΝΑΤ) και συμπαραστέκεται στον αγώνα τους».
Οσο – και αυτή – η κυβέρνηση συνεχίζει να εφαρμόζει την ίδια αντιδραστική και επικίνδυνη πολιτική στον πολιτισμό, τόσο θα ανοίγει η «όρεξη» των κάθε είδους «παραγόντων» και τόσο θα είναι «άσφαιρες» οι «μπαταριές» των πολιτικών ηγεσιών του υπουργείου Πολιτισμού.