Οι ξεχασμένοι άνθρωποι στη γωνιά του πραγματικού κοινωνικού κάδρου μετατρέπονται και μεταπλάθονται. Στο φιλμικό κάδρο, οι περιθωριοποιημένοι παραμένουν περιθωριοποιημένοι μα πλέον πρωταγωνιστές. Οι αθέατοι της κοινωνίας αναγνωρίζονται. Αποκτούν ταυτότητα. Και την ενεργητική δράση που τους την αρνούνται στην πραγματική ζωή, την κατοχυρώνουν διαμέσου της τέχνης.
«Αγριότητα. Και ακριβώς με αυτό το βδελυρό απεριτίφ συνοδεύει ο πολιτισμένος άνθρωπος το πρωινό του γεύμα» έγραφε ο Μπωντλαίρ. Ο ανείπωτος πόνος και οδύνη, η ενοχική συμπεριφορά του 21ου αιώνα κρύβεται πίσω από φαινομενικά ανώδυνες, “προοδευτικές” όπως και λυτρωτικές ενέργειες. Μα που ίσως τελικά αυτές είναι η απολογία αυτής μας της επίγνωσης. Του πόσο πικροί, σκληροί και μόνοι έχουμε γίνει.
Το αρχιτεκτονικό αριστούργημα του Γκαοντί καλείται να πληρώσει πρόστιμο γιατί χτίστηκε… χωρίς οικοδομική άδεια
Ο βραβευμένος με “Booker” συγγραφέας Τζούλιαν Μπαρνς, δηλώνει πως θα υπάρχουν σε λίγο καιρό προειδοποιητικά σημάδια στα βιβλία για να… προστατεύουν τους αναγνώστες από άβολες αλήθειες!
“Ήρθε η ώρα να πάρουμε τον λόγο και εμείς, οι εργαζόμενοι του ΕΜΣΤ, που με την εργασία, το φιλότιμο και την ευσυνειδησία μας συμβάλλουμε ουσιαστικά στη λειτουργία του Μουσείου κάτω από δύσκολες συνθήκες.”
Η υλική μορφή της πόλης, και μέσα σε αυτήν η σχέση που αναπτύσσει με το παρελθοντικό της είδωλο – μια σχέση που τεκμηριώνεται στον ένα ή στον άλλο βαθμό στα κατάλοιπα άλλων εποχών, δεν αποτελεί παρά τη γνήσια έκφραση της αναπαραγωγής της ζωής στην υλική της μορφή, αλλά και της συνειδησιακής ταυτότητας των κατοίκων της.
Ο Κοινωνικός Συνεταιρισμός Διάπλους μας καλεί αύριο, 20/5/2018, στις 19.30, στην πανέμορφη αυλή του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων (Ερμού 134), να συναντηθούμε και να τραγουδήσουμε, σε…
Αυτοί οι καλλιτέχνες έχουν ήδη δημιουργήσει το «δεδικασμένο» για να δικάζουμε το παρελθόν και να τους ευγνωμονούμε για την σταθερότητα σε όλες τις πλευρές της ύπαρξης τους. Με λίγα λόγια: Οι Godspeed you Back Emperor είναι εδώ –και στην Αθήνα σε 24 ώρες από τώρα- γιατί υπάρχει όντως ηθική, κοινωνική, αισθητική και κυρίως πολιτική ανάγκη.
Σήκωσε την κάμερα, άνοιξε το μικρόφωνο και αφηγήσου μια ιστορία για την έμφυλη βία, με τη μορφή μιας μικρής ταινίας μυθοπλασίας, ενός ντοκιμαντέρ, ενός visual…
Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από την «ανάπτυξη» του ελληνικού κινηματογράφου: Το φάντασμα του «όχι». Όλες οι δυνάμεις και οι εκδοχές της γερασμένης ελληνικής σοσιαλδημοκρατίας – μαζί με την κλασική Δεξιά – οι κρατικοί φορείς και οι κάθε φορά «πρόθυμοι» του μηντιακού και κινηματογραφικού μικροσύμπαντος, ενώθηκαν σε μια ιερή συμμαχία για να το κυνηγήσουν…