Δύο χρόνια μετά, όλοι οι δολοφόνοι – αφεντικά και αστυνομικοί – κυκλοφορούν ελεύθεροι και ανενόχλητα σκορπούν το ρατσιστικό τους δηλητήριο εις βάρος του δολοφονημένου αδερφού μας και του κινήματος αλληλεγγύης.
Το Περιοδικό υποστηρίζει την Πρωτοβουλία φοιτητών και φοιτητριών από την Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών, η οποία δίνει μια άμεση λύση για τη στέγαση πολλών από…
Πριν το ομοφοβικό κρεσέντο, ο Ουκρανός πατριάρχης ευλογούσε τα όπλα των φασιστοταγμάτων
Αλληλεγγύη, κοινός αγώνας και κοινή ζωή. Για “Έλληνες και ξένους”. Για γηγενείς και πρόσφυγες ή μετανάστες. Αυτό είναι μια κόκκινη γραμμή. Που ορίζει και θα ορίζει το επόμενο διάστημα τους εχθρούς και τους φίλους μας.
Κλιμακώνουμε δίνοντας ένα δυναμικό «παρόν» την Πέμπτη 10 Σεπτεμβρίου και ώρα 18 : 00 (συγκέντρωση για την Αθήνα στα Προπύλαια στην Πανεπιστημίου). Ημέρα αγώνα των καλλιτεχνών δημιουργών και όλων των εργαζόμενων στο Θέαμα – Ακρόαμα.
Η ανακύκλωση τείνει, αν δεν έχει ήδη γίνει, μια από τις πλέον επικερδείς επιχειρηματικές δραστηριότητες. Τα αλλεπάλληλα «ατυχήματα» δεν μπορούν παρά να προκαλούν πολλά και ποικίλα ερωτηματικά…
Το Ειδικό Πολεοδομικό Σχέδιο στην καμμένη γη στο Μάτι και στο Κόκκινο Λιμανάκι κατάφερε να δώσει οριστικό τέλος στη σιωπή που έφερε η καταστροφή. Γιατί πόσες καταστροφές ν’ αντέξει ένας τόπος και οι άνθρωποί του;
Αυτή τη στιγμή σε όλη την Ελλάδα υπάρχει μια καλλιτεχνική κοινότητα που βράζει, η κοινότητα του Χορού. Ο σύγχρονος ελληνικός χορός ανθίζει σταθερά επί δεκαετίες αναδεικνύοντας ένα χορευτικό δυναμικό που συνομιλεί με τις πιο σύγχρονες και προοδευτικές τάσεις στο Διεθνές στερέωμα των παραστατικών τεχνών. Οι συνθήκες όμως μέσα στις οποίες ανθίζει, όχι μόνο δεν αναλογούν στη δυναμική του, αλλά θα έλεγε κανείς τη σαμποτάρουν.
Πρόκειται για πρωτοφανείς απαγορεύσεις, τουλάχιστον όσον αφορά τα τελευταία πολλά χρόνια, και είναι προφανές ότι εντάσσονται στο κλίμα ποινικοποίησης, ουσιαστικά, του δικαιώματος συμμετοχής σε διαδηλώσεις που «φέρνει στην κανονικότητα» το νομοσχέδιο που ψηφίστηκε την περασμένη Πέμπτη 9 Ιουλίου.
Η ανακοίνωση του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη για τον θάνατο του Βασίλη είναι μνημείο πολιτικού αμοραλισμού, κυνισμού και εκχυδαϊσμού όποιου προτάγματος ανθρωπιάς έχει απομείνει