«Αστυνομική βία και ψυχικό τραύμα»
Το κλομπ ανεβαίνει και το σφυρί της «δικαιοσύνης» κατεβαίνει. Το καουτσούκ δίνει τη θέση του στο σίδερο και ο ιδρώτας στο αίμα. Ο καθαρός αέρας…
Το κλομπ ανεβαίνει και το σφυρί της «δικαιοσύνης» κατεβαίνει. Το καουτσούκ δίνει τη θέση του στο σίδερο και ο ιδρώτας στο αίμα. Ο καθαρός αέρας…
Ο δυτικός καπιταλιστικός κόσμος (Ευρώπη και ΗΠΑ) είναι ένα φρούριο, φυλακή, εργοστάσιο και mall ταυτόχρονα. Και έχει ένα υπαρκτό ή νοητό φράκτη όπου ανοίγει αναλόγως τους οικονομικούς σχεδιασμούς.
Αν έχει άμεση ανάγκη τσάμπα εργάτες τούς ζητάει από τον υπόλοιπο κόσμο και κάνει τα πάντα για να τους βρει. Συχνά, πολέμους. Η πόρτα του φράκτη ανοίγει τότε διάπλατα. Για να δουλεύουν. Μέχρι να πεθάνουν. Αν δεν είναι και τόσο άμεση η ανάγκη τους πυροβολεί, τους καταδιώκει, τους γκετοποιεί, τους κλείνει σε στρατόπεδα, τους πνίγει κατευθείαν.
Πρόκειται για έναν επαναστατικό στρατό, όπου οι γυναίκες συμμετέχουν μαζικά και ουσιαστικά, από τις μάχες μέχρι την ισότιμη λήψη αποφάσεων. Νέες κοπέλες κυρίως από αγροτικές περιοχές, μεγαλωμένες στο περιβάλλον της ελληνικής επαρχίας και της υπαίθρου, έχοντας όμως την παρακαταθήκη των αγώνων της Κατοχής συμμετέχουν και χειραφετούνται μέσα από τον αγώνα του ΔΣΕ
Μάλιστα, προχωρά και σε «πρόταση» δημιουργίας απεργοσπαστικού μηχανισμού
Σε μια μέρα που η οργή ξεχείλισε στους δρόμους, η εκδήλωση αλληλεγγύης του «Περιοδικού» στους λαούς της Τουρκίας και της Συρίας, απόκτησε απέραντους συμβολισμούς, όπως απέραντη ήταν και η συγκίνηση που κυριάρχησε
Πλησιάζει η Κυριακή, η ημέρα του SOLIDARITY CINEMA και μας βρίσκει με ένα επιπλέον μούδιασμα. Μετά από τους χιλιάδες νεκρούς και ξεριζωμένους της Τουρκίας και…
Τα κινήματα δεν γίνονται μόνο για να ικανοποιηθούν κάποια αιτήματα που αφορούν στον κλάδο που παλεύει μέσα από αυτά. Ίσως τα αιτήματα να λειτουργούν ως…
«Αυτό που συμβαίνει είναι ότι δεν λειτουργούν οι ενδείξεις, τα φωτοσήματα, οι οποίες δίνουν την ένδειξη στον μηχανοδηγό ότι μπαίνει σε παρακαμπτήριο γραμμή. Δηλαδή τα…
Μετά τον καταστροφικό σεισμό, τις τεράστιες απώλειες σε ανθρώπινες ζωές στις γειτονικές μας χώρες και το τραγικό δράμα που περνάνε αυτή την στιγμή οι λαοί της Τουρκίας και της Συρίας, αποφασίσαμε ως δημοσιογράφοι – καλλιτέχνες να διοργανώσουμε μια επείγουσα εκδήλωση αλληλεγγύης, πλάι στις εκατοντάδες άλλες παρόμοιες δράσεις που ξεδιπλώνονται αυτές τις μέρες στην χώρα μας και αλλού.
Πώς γίνεται να υπάρχουν δύο μέτρα και δύο σταθμά στην παροχή απολύτως απαραίτητης για την επιβίωση βοήθειας προς ανθρώπους σε πληγείσες περιοχές; Γιατί υπάρχει παντελής σιωπή για το χάος που επικρατεί στη βόρεια Συρία για το οποίο ευθύνη έχουν και ο «εταίρος» Ερντογάν και οι ίδιες οι ΗΠΑ;