Σε μια χώρα όπου ο Εμφύλιος, η πρώτη ουσιαστικά ψυχροπολεμική σύγκρουση, καθόρισε τις εξελίξεις σε όλες τις εκφάνσεις της οικονομικής, κοινωνικής και πολιτισμικής ζωής από την απελευθέρωση μέχρι την πτώση της δικτατορίας, ο κινηματογράφος βρισκόταν κάτω από τη βαριά σκιά του ψυχρού πολέμου.
Η «Περίπτωση Συνείδησης» είναι μια πραγματική περίπτωση αριστοτεχνικά δομημένης ταινίας, όπου η κάθε λεπτομέρεια είναι προσεγμένη και τοποθετημένη στο σύμπαν της ταινίας με φροντίδα και μεγάλη σκέψη, με τελικό αποτέλεσμα ένα σφιχτό και απόλυτα ρεαλιστικό κοινωνικό, πολιτικό και βαθιά ουμανιστικό θρίλερ, που επιβεβαιώνει την εξαιρετική φήμη του σύγχρονου κοινωνικού Ιρανικού σινεμά.
Τα εκατό χρόνια του κινηματογράφου φαίνεται ότι σχηματίζουν τον κύκλο μιας ζωής: μια αναπόφευκτη γέννηση, μια συνεχής συσσώρευση μεγαλείων και με την έναρξη της προηγούμενης δεκαετίας, μια ατιμωτική, αμετάκλητη παρακμή.
Ο Φάουστ του Γκαίτε συναντά ένα ψυχαναγκαστικό serial killer στα 70s και το αποτέλεσμα είναι εξίσου κυνικό και φρικιαστικό.
Ο Οίκτος ισορροπώντας όχι μόνο μεταξύ weird wave και παραδοσιακής δραμεντί, αλλά και πολλών άλλων ειδών, από μαύρη κωμωδία μέχρι αστυνομικό, είναι, ουσιαστικά, μια ταινία για την επικοινωνία.
Ο σκηνοθέτης που καταφέρνει πάντα να πολώνει κοινό και κριτικούς επιστρέφει με ένα δραματικό θρίλερ με πολλές δόσεις ψυχεδέλειας.
Ο δάσκαλος ραββίνος κατά την διάρκεια μιας τελετής αρχίζει να μιλά για την ελευθερία επιλογής που χαρίζει ο λόγος του Θεού στους ανθρώπους και παθαίνει…
Χωρίς να στερείται γέλιου, το σατυρικό δράμα του Spike Lee ξεχειλίζει black power και μετατρέπεται σε μια υψωμένη γροθιά ενάντια στους καταπιεστές και τους μισαλλόδοξους αυτού του κόσμου.
Από 19 μέχρι 30 Σεπτεμβρίου, σε μια σειρά κινηματογράφων στο ευρύτερο κέντρο της Αθήνας , πραγματοποιούνται οι καθιερωμένες «Νύχτες Πρεμιέρας» και το αθηναϊκό σινεφίλ κοινό έχει την δυνατότητα να έρθει φέτος σε επαφή με 114 ταινίες μεγάλου μήκους, 67 μικρού μήκους και 3 διαγωνιστικά τμήματα.
Οι ταινίες «Che: The Argentine» & «Che: Guerilla» του Steven Soderbergh και του Benicio Del Toro αποτελούν μια υψηλής κινηματογραφικής αξίας αφιέρωση για τις φλεγόμενες μέρες που ο μπερές και το βλέμμα του Che, έγιναν συνώνυμο της λαϊκής απείθειας και της ενεργητικής συμμετοχής στις, όπου γης, εξεγέρσεις ενώ ταυτόχρονα υπονομεύτηκαν και πολεμήθηκαν από το κινηματογραφικό καρτέλ, τους κριτικούς και το κουβανοαμερικάνικο μαφιόζικο lobby του Miami. Διότι όταν μιλάς για τον Che δεν μιλάς για αυτόν τον ίδιο μα για μια εν ενεργεία επανάσταση, για έναν εν ενεργεία λαό, για ένα εν ενεργεία παγκόσμιο όραμα, για ένα εν ενεργεία ηθικό κώδικα, για ένα εν ενεργεία όπλο.