Ο Kaufman με το «I’m Thinking of Ending Things» υλοποίησε, και πάλι, κάτι το αριστουργηματικό. Και είναι αυτό: Δημιούργησε, ανέπτυξε, εξέλιξε και κατέστρεψε μέσα σε ένα δίωρο μια ανθρώπινη ερωτική σχέση, μιλώντας, αναλύοντας και μελετώντας εξ’ αρχής ακριβώς αυτή τη θεματική.
Η νέα πολυαναμενόμενη ταινία του Christopher Nolan (Τhe Dark Knight, Dunkirk) έρχεται επιτέλους στους κινηματογράφους, μαζί της όμως δεν έρχεται η «ανάσταση» των κλειστών αιθουσών…
Tο The Old Guard σίγουρα δεν ανακαλύπτει κάποια νέα πλευρά ιστοριογραφίας, ενώ ακόμα και για ταινία δράσης με αθάνατους πολεμιστές δεν είναι τόσο σπουδαία. Όμως, καταφέρνει να συνδυάσει με έναν πολύ ενδιαφέροντα τρόπο τις ίδιες θεματικές με μια φρέσκια οπτική για τον νέο αιώνα
Η Persona αποτελεί μια μόνιμη κινηματογραφική αφετηρία. Φέρνει, μπρεχτικά, σε κάθε νέα εποχή, αντιμέτωπα τους πάντες και τα πάντα. Την ηθοποιό με την ηθοποιό, τους ηθοποιούς με τους χαρακτήρες που υποδύονται, αυτούς με το κοινό, το κοινό με την συνείδηση του. Μας φέρνει αντιμέτωπους «με τα ακατάληπτα μυστικά μας» όπως λέει ο ίδιος ο δημιουργός του. Τα ερωτήματα που τέθηκαν ακόμη δεν έχουν βρει μια κάποια λύση. Ανέγγιχτο στον χρόνο, αυτό το πρότυπο κινηματογραφικό αριστούργημα παραμένει αμετάλλακτα οδυνηρό.
Ο κινηματογράφος είχε και έχει άλλου τύπου δύναμη και αυτή ακριβώς μας υπενθυμίζεται από το βρετανικό «Don’t Look Now» του Nicolas Roeg.
Μια άλλου τύπου αξιολόγηση, που είναι λιγάκι πιο κοντά στο τι εννοούμε όταν μιλάμε για κινηματογραφική κριτική.
Έχουμε να κάνουμε με μια ταινία, μια ταινία με απόψεις των δημιουργών της για την ποίηση, για την εποχή μας, που έχει ως αναφορά τον Νίκο Καρούζο, την ποίηση του και την εποχή του. Κι αυτό είναι πραγματικά το σημαντικό. Είναι κάτι νέο. Όχι μια αποβαλσαμοποίηση του ποιητή. Θα το θέσω διαφορετικά: Δεν θέλω να μάθω π ο ι ο ς είναι ο Καρούζος αλλά γ ι α τ ί είναι ο Καρούζος.
«Μια επιδημία έχει πλήξει την ανθρωπότητα. Οι άνθρωποι απ’ άκρη σ’ άκρη της Γης κοιμούνται και κανείς δεν ξέρει πότε θα ξυπνήσουν. Ελάχιστοι είναι αυτοί…
Ο Νίκος και η Σοφία τα είχαν κάποτε αλλά χώρισαν πριν ένα χρόνο. Ο Νίκος όμως δεν ξέρει γιατί χώρισαν και κυρίως επειδή δεν την…
Η τέχνη και ακόμη πιο ειδικά η πολιτική τέχνη δεν μπορεί να υπάρξει παρά αν έχει δέκτες τους πάντες και έτσι οι δημιουργοί της ταινίας οι «Παρτιζάνοι των Αθηνών», Ξενοφώντας Βαρδαρός και Γιάννης Ξύδας παίρνουν την απόφαση σε αυτούς ανήσυχους καιρούς να την προσφέρουν δωρεάν στο κοινό.