Κινηματογράφος

Marco Bellochio, “Αίμα από το αίμα μου”, η αμαρτία, άγιο συναίσθημα και άγιος σκοπός

Τα ανθρώπινα, γήινα ένστικτα του έρωτα, της σεξουαλικής ελευθερίας, η αγιοσύνη της ζωής, η αγιοσύνη της γυναικείας ομορφιάς, η αγιοσύνη του ανθρώπινου σώματος γίνονται ένα συμβολικό μέσο αντίστασης στον κοινωνικό και πνευματικό καθωσπρεπισμό.

Son of Saul, Lazlo Nemes: Ένα τερατούργημα καθ’ ομοίωση του απόλυτου τρόμου που μελετά

Στην ταινία του, ο ούγγρος Lazlo Nemes δεν ξύνει επιδερμικά. Σκάβει και ξανασκάβει, ώσπου βρίσκει την νοσηρότητα του ναζισμού και στην αιτία όπως και στις συνέπειες. Σε ατομικό όπως και σε συλλογικό επίπεδο. Προσπαθεί και καταφέρνει να μην προβάλει μια ιστορία του Άουσβιτς, ενός Άουσβιτς που υπήρξε και τελείωσε όπως έχουμε μάθει, μα να μετατραπεί ως έργο τέχνης σε ένα μόνιμα ανοιχτό παράθυρο: να βλέπουμε, να ακούμε, να σκεφτόμαστε την ναζιστική κόλαση συλλαμβάνοντας συνειρμικά την έκταση της στο κάθε παρόν. Κατασκευάζοντας ευθύνες. Ταυτοποιώντας και εξισώνοντας το βλέμμα του κεντρικού χαρακτήρα με το δικό μας. 

El Club, του Pablo Larrain: Ο εκφυλισμός ως κυρίαρχη πλευρά της κοινωνικής υποδούλωσης της Χιλής

Βαθιά φιλοσοφημένο και στοχευμένο ιδεολογικά, μα δίχως να είναι δυσνόητο με περιττούς πλατειασμούς, η ταινία του Larrain βασίζεται στη περιεκτικότητα όλων των στοιχείων της κινηματογραφικής αφήγησης, αποτελώντας το πιο ώριμο έργο του.

Ο Αστακός, του Γιώργου Λάνθιμου: Ωριμάζοντας στη φόρμα, μα όχι και στο περιεχόμενο…

Με τον “Αστακό” ο Λάνθιμος αναπτύσσει τα στοιχεία που σε επίπεδο φόρμας ορίζουν το προσωπικό του ύφος. Ωστόσο, χρειάζεται στο μέλλον να απεμπλακεί από τις αβαθείς και σχηματικές προβληματικές, περικλείοντας στο κάδρο ένα σύνολο ιδεών που να μπορούν να ταράξουν τις νοητικές και συναισθηματικές ανάγκες του κοινού.

Κινηματογραφικό αφιέρωμα: Εικόνες της Κατοχής και της Απελευθέρωσης

Σε αντίθεση, με τη συνήθη πρακτική των προηγούμενων δεκαετιών, όπου όλο το βάρος των εορτασμών έπεφτε στην ημέρα έναρξης του πολέμου (28η Οκτωβρίου 1940), αυτή τη φορά η μέρα της Απελευθέρωσης δεν περνά απαρατήρητη

THE TARANTINO TRIBUTE

Ένα μικρό αφιέρωμα – αναφορά στον σκηνοθέτη τα δημιουργήματα του οποίου αποτελούν την επιτομή των ταινιών φτιαγμένων από σινεφίλ προς σινεφίλ