Το σινεμά, που ναι κυριαρχείται από το «φθηνό» και το εμπορικό και το «θεαματικό» και το ηλίθιο, συνεχίζει και παράγει αυτές τις εξαιρέσεις, τα έργα τέχνης του: συνεχίζει και παράγει τις ορατές συναισθηματικές εκρήξεις όπως αυτές που συντελούνται στην «Αόρατη ζωή της Ευρυδίκης Γκουσμάο».
Είναι πραγματικά μαγκιά να έχεις καταφέρει να είσαι σταρ και να σε γλείφουν όλοι και ταυτόχρονα να δηλώνεις πως επειδή είσαι, είσαι και με ιδανικά που κάποιοι ούτε καν τα φαντάζονται.
Μια ταινία γενικά αταξινόμητη επέλεξε να παρουσιάσει στο σινεφίλ και μουσικό κοινό του ο Αλέξανδρος Βούλγαρης στο 60ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, φτάνοντας τελικά αυτή την…
Το φετινό Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης επεφύλασσε πολλές εκπλήξεις όσον αφορά στην παραγωγή ελληνικών ταινιών, η οποία μοιάζει να βρίσκεται σε άνθιση. Μια από αυτές ήταν και το Cosmic Candy που κατάφερε να σχολιάσει διάφορα θέματα σχετικά με την ενηλικίωση με έναν ιδιαίτερα αισιόδοξο και ανάλαφρο τόνο.
Μετά την ψηφοφορία των μελών της η Πανελλήνια Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου αποφασίζει την λίστα με τις 10 καλύτερες ξένες και τις 5 καλύτερες ελληνικές ταινίες του 2019.
Το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ολυμπίας για Παιδιά και Νέους ταξιδεύει για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά με τις βραβευμένες ταινίες του στην Αθήνα και την Ταινιοθήκη της Ελλάδος.
Μια ταινία ξεπλυμένη από το αλάτι της θάλασσας. Μια ταινία, σκουριασμένο σίδερο. Μια ταινία, κατακρεουργημένη ευαισθησία. Μια ταινία, αίμα στεγνό και ασπρόμαυρο. Μια ταινία που σε ένα θρυμματισμένο κόσμο, σαν τον σημερινό, μονάχα μπορεί να υπάρξει.
Αποτελούμενη από σκηνές fly-on-the-wall, υλικό αρχείου, παράλογες cameo εμφανίσεις και ποιητικές ημερολογιακές αφηγήσεις του Bishop, η ταινία εκτυλίσσεται μεταξύ δύο κρίσιμων εκλογών που σφράγισαν την περίοδο μετά την «Αραβική Άνοιξη» στην Αίγυπτο, αντιπαραβάλλοντας την ιλαροτραγωδία της πολιτικής με την καλλιτεχνική δημιουργία, σε μια ταραγμένη περιοχή της περιφέρειας.
Στο κατώτατο σημείο, λοιπόν, κάθε προσδοκίας μπορεί να θεωρηθεί αυτή η, αμφίβολης πρόθεσης και στόχου, μεταγραφή του Ιάπωνα Hirokazu Kore-eda στην ευρωπαϊκή κινηματογραφική βιομηχανία. Ένα κλασικό, συμβατικό δράμα γαλλικής κοπής –του σωρού που λέμε, των 400 παραγωγών τον χρόνο- το «The Truth» αφαιρεί από μέσα του όλη την ψυχή ενός κινηματογραφικού έργου σημασίας ο οποίος Ιάπωνας δημιουργός μετά το «Like father, like son» και «Κλέφτες Καταστημάτων» μας είχε προετοιμάσει.
«Η φωτογραφία είναι αλήθεια. Το σινεμά είναι αλήθεια σε εικοσιτέσσερα καρέ το δευτερόλεπτο.» Αυτό υποστήριζε ο Jean Luc Godard στο Petit Soldat κάνοντας ένα γκρο…