«Meadowlands», της Λουίζ Γκλικ
Να ξεκινάς με τη μουσική και να τελειώνεις με τον χτύπο της καρδιάς. Έτσι πρέπει να είναι η ποίηση! Θαυμαστικό, τελεία και αποσιωπητικά για να…
Λογοτεχνία + Ποίηση
«Θάνατοι στη χούντα», του Δημήτρη Βεριώνη
Οι σκιές αυτές δεν χρειάζονται τον ήλιο για να μεγαλώσουν. Δεν έχουν ανάγκη το φως του για να λάμψουν, όχι. Τα δημιουργικά, αιχμηρά, ηλεκτρισμένα, σημάδια…
«Maniac», του Μπενχαμίν Λαμπατούτ
Οι εκρήξεις πότε δεν σταμάτησαν. Βάλτε όσα εισαγωγικά θέλετε και μετά αφαιρέστε τα. Από το Big Bang, στο άηχο κύμα των εσωτερικών συγκρούσεων. Οι αθόρυβες…
«Αιματοβαμμένος μεσημβρινός», του Κόρμακ ΜακΚάρθι
Δεν χρειάζεται τίτλος σε αυτό το κείμενο. Κι αν επιμένεις, πάρε το κόκκινο και σύρε το «ο» μέχρι το «κ». Αδύνατο! Από τη μία είναι…
«Αστείο», του Γιάννη Παλαβού
Οι εικόνες αυτού του βιβλίου διαθέτουν γεωμετρική αρμονία, τις κατάλληλες σκιές κι ένα φως που «χορεύει» πίσω από τα σύννεφα. Καλό αυτό. Για τον συγγραφέα….
«Ανέβα στο βουνό να το φωνάξεις», του Τζέιμς Μπόλντουιν
Οι αλυσίδες τούς ανήκαν και ήταν η μοναδική περιουσία τους. Φορεμένες, ναι. Πρώτα στα πόδια, στα χέρια, στο λαιμό και μετά στο μυαλό. Και το…
«Τέλεση», του Φώτη Δούσου
Ο μέγας παρατηρητής του χρόνου, ο ανυπεράσπιστος μπροστά στο πέρασμά του, αυτός που δέχεται την προκαθορισμένη πορεία και αυτός που πασχίζει να βρει την εκτροπή…
«Το νυχτόσπιτο», του Τζο Νέσμπο
Αν δεις την πρώτη εικόνα, αυτήν που χρησιμοποιείται για να δελεάσει τον αναγνώστη, θα καταλάβεις ότι ο Στίβεν Κινγκ δεν σταματά να εμπνέει. Αν εστιάσεις…
«Εξομολογήσεις μιας μάσκας», του Γιούκιο Μισίμα
Κανείς δεν μας ρώτησε για το πρόσωπο. Το δικό μας. Των άλλων. Κανείς δεν μας ρώτησε για τα χέρια, τα πόδια, το σώμα. Το δικό…
«Ο Τάσος πέθανε», της Γεωργίας Δρακάκη
Ανοίγεις τα μάτια και βγαίνεις. Μπαίνεις. Περπατάς αφηρημένος. Το φανάρι δεν λειτουργεί. Κίνδυνος. Το παλιό, λευκό, Honda φρενάρει. Οι ρόδες παραπονιούνται. Μόνο αυτές ξέρουν το…