«Μια γυναίκα απολογείται», της Μαρίας Λούκα
Ο ψίθυρος ήταν πάντα εκεί, σαν το φοβισμένο παιδί που δεν μπορεί, δεν θέλει, να εγκαταλείψει την αγκαλιά της μάνας του. Ο ψίθυρος ήταν η…
Λογοτεχνία + Ποίηση
«Το όργιο», του Τζων Φάντε
Όταν ένα βιβλίο ξεκινά με τη φράση «Τον έλεγαν Φρανκ Γκαλιάνο και δεν πίστευε στον Θεό» τότε κάτι καλό να περιμένεις. Όχι γιατί έχει ύφος…
«Το μάγουλο της Παναγίας», του Παντελή Μπουκάλα
Τα λόγια τα βαριά και τα πικρά, τα λίγα τ’ άγλυκα τ’ αληθινά ζωσμένα τα χε. Ποτέ δεν περισσεύαν, ποτέ δεν υστερούσαν. Τις πληγές τού…
«Μην πεις λέξη», του Πάτρικ Ράντεν Κιφ
Κανείς ποτέ δεν κατάλαβε γιατί οι Βρετανοί βρέθηκαν στην Ιρλανδία. Κανείς ποτέ δεν κατάλαβε γιατί διαιρέθηκε αυτή η χώρα. Κανείς ποτέ δεν κατάλαβε τον θρησκευτικό…
«Γόνιμες μέρες», της Τζούλιας Γκανάσου
Ο Θεός σώζει, έτσι λένε οι πιστοί. Ο εαυτός σώζει, έτσι οι λένε οι άπιστοι. Αμφότεροι σφάλουν. Η ιστορία σώζει, όχι η Ιστορία, αλλά η…
«Παπούσα», της Βίκυς Κατσαρού
Το νερό κυλάει και τη ζωή ζητάει, σώζει, κρύβει, δημιουργεί. Αυτή η ακατάλυτη ροή, αυτή η υδάτινη κλωστή που κρατά τον κόσμο ενωμένο, όρθιο, που…
«Στη φωλιά του ιππόκαμπου» της Ευτυχίας Γιαννάκη
Το τσεκούρι πάντα ακονισμένο και πάντα διψασμένο για αίμα! Για τη μοναξιά μιλάμε που δεν αφήνει τον χρόνο να τη φθείρει, για τη μοναξιά που…
«Ο σταθμάρχης Φαλλμεράυερ» του Γιόζεφ Ροτ
Ποτέ δεν θα μάθουμε να αγαπάμε, ποτέ δεν θα μάθουμε να μισούμε, ποτέ δεν θα μάθουμε να νοιαζόμαστε. Και σωστά δεν θα μάθουμε! Τα συναισθήματα,…
«Οι εμπρηστές» της Ρ. Ο. Κουόν
Το κείμενο ξεκινά με την αέρινη φωνή-δίοδο: εδώ στη ρωγμή του χρόνου… Η συνέχεια γίνεται με σταθερό βλέμμα στη γραμμή των οριζόντων και η τελευταία…
«Αναλφάβητος» του Σεμπάστιαν Φίτζεκ
Οι αναρίθμητοι δρόμοι της αγάπης, του θανάτου, του φόβου, της ελπίδας, της ζωής είναι οι λέξεις. Από τις εικόνες και τους ήχους περάσαμε στην αυστηρή…