Λογοτεχνία + Ποίηση

«R.I.F», της Μαρίας Γιαγιάννου

Το κείμενο που μόλις ξεκίνησε διαθέτει σουρεάλ πνεύμα και σατιρική πρόθεση. Α, σε κάπως μαύρο φόντο όλα αυτά. Ξεκίνημα με τη βασανιστική αναρώτηση: τι διαρκεί…

«Stella Maris», του Κόρμακ Μακάρθι

Οι ιεροί τόποι υπάρχουν. Και όχι, δεν είναι τα μοναστήρια και οι εκκλησίες. Πρώτα ο τόπος. Οι άνθρωποι δεν υπάρχουν. Υπάρχει η αρμονία του άγνωστου…

«Θησέας, μια δεύτερη ζωή», του Camille de Toledo

Ανοίγεις την πόρτα και μπαίνεις, επιστρέφεις. Η βρύση ανοιχτή και το νερό που τρέχει η γραμμή που ενώνει παρελθόν, παρόν, μέλλον. Τα χόρτα, στον πάγκο…

«Ιστορίες του υποκόσμου», του Χανς Φάλαντα

Οι ιστορίες του Χανς Φάλαντα ξεκινούν με ένα γνώριμο ξάφνιασμα. Ξέρετε, αυτό που έχεις ζήσει, έχεις δει, αυτό που ίσως σε άγγιξε, αυτό που περιμένεις…

Παύλος Ρούφας – «Ποιοτικό Άλμα»: Λέξεις γεμάτες άνθρωπο

Η ποίηση του Παύλου είναι όλες οι εικόνες της περιφερειακής όρασης μιας κοινωνίας, που ακόμα δεν έχει συνειδητοποιήσει την δύναμή της και πορεύεται ιδεολογικοποιώντας ή ξορκίζοντας τον εφιάλτη της ηττοπάθειάς της.

«Πάρανταϊς», της Φερνάντα Μελτσόρ

Η σακούλα, οικογενειακό μέγεθος, με τα γαριδάκια μόνιμη συντροφιά. Η οικογένεια, κλασικό μέγεθος εδώ, περισσότερο αφηρημένη έννοια. Η λάμψη από την οθόνη του φορητού υπολογιστή…

«Όλα για το τίποτα», του Βάλτερ Κεμπόφσκι

Η ιστορία αυτή δεν έχει τέλος και η αρχή της χάνεται στην πρώτη συλλογική δοκιμασία. Ξέρετε, τότε που όλοι έπρεπε να ορθώσουν ανάστημα, αλλά η…

«Το τελευταίο σκοτάδι», του Αργύρη Παλούκα

Ο ποιητής εκπαιδεύεται στο σκοτάδι. Μικρές προτάσεις-βήματα. Το απαλό μετάξι και η βαριά κουβέρτα σε τυλίγουν. Σωματικές, κοφτές, κραυγές ακούγονται. Ο ερευνητής με τη λύρα…

«Ο επιβάτης», του Κόρμακ Μακάρθι

Η απώλεια είναι ο χώρος. Το παρελθόν είναι ο χρόνος. Ο θάνατος είναι η πόρτα της ελπίδας. Ξέρετε, αυτό το κάπου θα συναντηθούμε…  Και ο…