Λογοτεχνία + Ποίηση

Πριν τη λευκή σελίδα. Η Πάπισσα Ιωάννα του Εμμανουήλ Ροΐδη

Ο Ροΐδης συνθέτει ένα λογοτεχνικό μωσαϊκό αποτυπώνοντας με μοναδικό τρόπο τη ζοφερή εποχή του δεύτερου μισού του 19ου αιώνα, παίρνοντας ως αφορμή τον Μεσαίωνα και τις δεισιδαιμονίες του, την τυπολατρία και τα ήθη της ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας

Η Βαρόνη της Τζαζ – Στα ίχνη της Νίκα, μιας επαναστάτριας Ρότσιλντ

Η Nica Rothchild αψήφησε τον κόσμο των μεγαλείων που της προσέφερε η οικογένεια και ο γάμος της και εγκαταστάθηκε στη Νέα Υόρκη ενώνοντας τη ζωή της με ολόκληρο το bebop jazz ρεύμα της μεταπολεμικής Αμερικής. Προστάτιδα και φίλη όλων των σπουδαίων τζαζ μουσικών της περιόδου, περιέθαλψε τον Thelonious Monk μέχρι την τελευταία του στιγμή.

Ακόμα Φεύγει, Ευγενία Μπογιάνου. Εκδόσεις Πόλις

Τέσσερα πρόσωπα δρούν στο κοινωνικό περιβάλλον της σημερινής οικονομικής κρίσης, συγκρούονται και ψάχνουν απεγνωσμένα την ψυχική τους ισορροπία σε έναν κόσμο που καταρρέει διαρκώς

Διαβάτη, δεν υπάρχει δρόμος… Αντόνιο Ματσάδο, 1875-1939

Χρειάζονται οι ποιητές, σε κάθε βήμα μας, να μας υπενθυμίζουν, ή να συμπυκνώνουν σε έναν στίχο, το νόημα του βήματος αυτού… Και λίγοι περιέγραψαν καλύτερα τούτο το νόημα από τον Αντόνιο Ματσάδο…”το δρόμο τον φτιάχνεις περπατώντας…”

Η Τέχνη και ο Τρόπος να Προσεγγίσεις τον Προϊστάμενο της Υπηρεσίας σου για να του Ζητήσεις Αύξηση, Ζώρζ Περέκ

Όταν μεταφέρεται στη λογοτεχνία η θεωρία των παράλληλων συμπάντων με σκοπό να μάθεις πώς…να ζητήσεις αύξηση στο μισθό, τότε καταλαβαίνουμε ότι μπροστά στα μάτια μας ξεδιπλώνεται μια αναρχική διήγηση ειρωνείας του μικροαστισμού. Κι όταν αυτό το κάνει ο Περέκ, τότε πρόκειται περί απόλαυσης…

Μπέρτολντ Μπρεχτ, μια βιο-εργογραφική πορεία

Στις 14 Aυγούστου 1956 Φλεβάρη του 1898 γεννήθηκε ο Μπέρντολτ Μπρεχτ. Ένας από τους πιο πολυδιαβασμένους συγγραφείς, από τους πιο σημαντικούς ανθρώπους του θεάτρου διεθνώς και από τους πιο αποτελεσματικούς διανοητές – θιασώτες του μαρξισμού.

Πριν τη λευκή Σελίδα. Το Τρίτο Στεφάνι, του Κώστα Ταχτσή

«Δυο γυναίκες συζητάνε για την ιστορία πάνω από μπουγαδόνερα», είχε πει η Έλλη Αλεξίου για το βιβλίο αυτό, το οποίο μέσω μιας, σχεδόν, αυτοβιογραφικής αφήγησης, συνεχίζει να προκαλεί γροθιά στον μικροαστισμό των Ελλήνων.