Ο χιλμπίλης είναι αυτός που αντιδρά σπασμωδικά και καταλήγει σε επιλογές Τραμπ. Ο λευκός της εργατικής τάξης που δεν ζει στις μητροπόλεις, αλλά στις αχανείς εκτάσεις απομακρυσμένων πολιτειών των ΗΠΑ. Σε μας είναι αυτός που συντηρεί την αντίδραση και τον φασισμό.
Η συγγραφέας συλλέγει σπαρακτικές ανθρώπινες ιστορίες και τις συλλέγει μέσα στα άγνωστα μονοπάτια του εμφυλίου πολέμου στη Συρία. Η πολεμική ανταποκρίτρια εντοπίζει την ανθρωπιά που κρύβεται αλλά δεν λιποτακτεί απέναντι στη βαρβαρότητα.
Δυο εξαιρετικά αναγνώσματα με αναφορές στην ίδια πάνω κάτω πολιτική περίοδο- μεσοπόλεμος με έμφαση στην άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία και η ζωή λίγο πριν, κατά την διάρκεια και αμέσως μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο για δυο απελπισμένους κομμουνιστές σοβιετικούς πράκτορες.
Ο Κάφκα δεν ήταν ένας ακόμη μυθοπλάστης. Στην ουσία ήταν μέγας ανατόμος του “σώματος” της κοινωνίας. Η λογοτεχνία ήταν το μέσο για να “διαβάσει” και να καταλάβει τι συνέβαινε στον κόσμο.
Η Στέργια Κάββαλου στην πρώτη της ποιητική συλλογή αποθησαυρίζει καθετί πλαστικό και το φροντίζει, το προσέχει, το στιλβώνει και στο τέλος παραδίδει τα κομμάτια (της) καθαρά και όμορφα μελαγχολικά.
Το βιβλίο ανήκει σε αυτά που απαρτίζουν την εβραϊκή Βίβλο και τη χριστιανική Παλαιά Διαθήκη. Το ποιος το έγραψε είναι άλυτο μυστήριο. Και μέσα στο απροσδιόριστο της “καταγωγής” του ο αναγνώστης καλείται αν δεχτεί τον λόγο τον ανατρεπτικό, αν μπορεί να δεχτεί μια άλλη φιλοσοφική προσέγγιση του Θεού και του έργου του.
Τον Αδόλφο Χίτλερ όσο κι αν νομίζεις πως τον γνωρίζεις, δεν τον γνωρίζεις παρά ελάχιστα. Το μνημειώδες και κλασικό, πια, έργο του Ian Kershaw, “Χίτλερ”, έρχεται για να αποκαταστήσει τη μεγάλη εικόνα.
Δύο δυνατές συλλογές διηγημάτων, ένα ενδιαφέρον δοκίμιο και ξεχωριστές δύο ποιητικές συλλογές από της εκδόσεις Πόλις παρουσιάζονται για τις μέρες που έρχονται.
Είναι ο 20ος αιώνας, είναι η δικτατορία του προλεταριάτου, είναι η παλιννόστηση του καπιταλισμού, η κυριαρχία του ρεφορμισμού, οπορτουνισμού, η άνοδος του φασισμού, η πτώση του Τείχους, η επίθεση του συστήματος στα λίγα κεκτημένα που έμειναν στην εργατική τάξη. Είναι το παρασκήνιο και προσκήνιο ενός βιβλίου. Είναι “επίθεση” αναμνήσεων”. Είναι οι “Κόκκινοι” του Καρλ Αντερόλντ.
Η Τουρκία διέπραξε ένα φοβερό έγκλημα. Δεν δολοφόνησε μονάχα αμάχους, δολοφόνησε αμάχους που κρατούσαν λευκές σημαίες· δεν δολοφόνησε μόνο παιδιά, δολοφόνησε και παιδιά τραυματισμένα που τα ασθενοφόρα προσπαθούσαν να τα μεταφέρουν στα νοσοκομεία· δεν έκαψε απλώς όσους τραυματίες στρίμωξε στα υπόγεια, αλλά και το καυχήθηκε… Απαγόρευσε, λιντσάρισε, φυλάκισε, πολιόρκησε με μεγάλες στρατιωτικές δυνάμεις και με τανκς, γάζωσε με τα τανκς και τα κανόνια της τη λέξη “Ειρήνη”.