Οι δυο νεαροί πρωταγωνιστές έχουν αποδράσει από τη στρατιωτική δικτατορία της πατρίδας τους, της Χιλής, και βρίσκονται στην Πόλη του Μεξικού τη δεκαετία του ’70. Και… αυτό είναι. Το ανέκδοτο, νεανικό μυθιστόρημα του Μπολάνιο, είναι σαν μια όαση στην έρημο, ή μια έρημος στην πολύβουη πόλη.
Ο Lombardo στο πρώτο του βιβλίο μας καθηλώνει. Ο συνδυασμός λυρικού ύφους, κουλτούρας του δρόμου και ένας μοναχικός ήρωας, δίνει στο μυθιστόρημα λάμψη, δύναμη, καθαρότητα, ισορροπία.
Ο Pynchon ξεπερνά το αποκαλυπτικό μυθιστόρημα και μεγαλουργεί στον χώρο του μεταποκαλυπτικού. Η νοσηρή πραγματικότητα γίνεται πύλη εισόδου για ένα σουρεαλιστικό, φουτουριστικό, κυνικό, απόλυτο μυθιστόρημα.
Μετανάστες και εργαζόμενοι υφίστανται μια άνευ όρων και σε διαφορετικό επίπεδο προσπάθεια πειθάρχησης στην «εσωτερική ζωή» του ΚΥΤ, αυτή των στρατικοποιημένων συνθηκών κράτησης πίσω από συρματοπλέγματα.
Η Παναγιώτου μας έδωσε την κίνηση και την ομιλία της Γώγου, της Κατερίνας, χωρίς προετοιμασία, χωρίς δοκιμασία και χωρίς τη δική της δημιουργική συνθήκη.
Η Φιρντάους γεννιέται για να υπηρετεί, για να δέχεται εντολές, για να μάθει τον ρόλο της μάνας, της αδελφής, της ανιψιάς, της ερωμένης, της εργάτριας. Να μάθει όμως όπως ορίζουν οι άντρες τη μάνα, την αδελφή, την ερωμένη, την εργάτρια. Να είναι δηλαδή παθητική, σιωπηλή, πλάσμα άψυχο και πρόθυμο στις ορέξεις των ανδρών.
Στην αριστερή σελίδα σύντομα, άμεσα ποιήματα και στη δεξιά σκέψεις, λέξεις, εικόνες δίχως σαφή σύνδεση, παράδειγμα αυτόματης γραφής. Εκ δεξιών η προσφορά, το δώρο, εξ ευωνύμων το αντίδωρο. Αυτό έχει να κάνει με την ανεκτίμητη αξία της γέννησης, του παιδιού.
Ο Κάρβερ είναι σπουδαίος γιατί κατάλαβε πώς λειτουργούν και πώς μας επηρεάζουν τα επιφανειακά τραύματα της ψυχής. Κι αυτός ο τόμος μας βάζει στην ουσία του έργου του.
* Το κείμενο αποτελεί ομιλία στη βιβλιοπαρουσίαση της Γυναίκας του πρωινού τρένου του Δημήτρη Γράψα, που έγινε στην Αθήνα στις 11 Φεβρουαρίου 2019, διατηρώντας…
Το βιβλίο του Στόκερ μας έδωσε το απόλυτο κακό, την ατμόσφαιρα του τρόμου, την εικόνα του ανήμπορου ανθρώπου απέναντι σε υπερφυσικές, μη ανθρώπινες δυνάμεις. Η αέναη σύγκρουση “καλού-κακού” πήρε τη μορφή που έπρεπε, που της άξιζε.