Στο 4 ½ υπάρχουν στιγμές που θα ακούσεις ροκ αισθητική, άλλες με θεατρικό ύφος ή πειραματισμούς με όργανα και ηλεκτρονικά, ένα Sui Generis σύνολο πάνω στο οποίο ο δημιουργός αφηγείται ιστορίες και ξεδιπλώνει στίχους ρομαντισμού και τραγικότητας ή βαθιάς κριτικής.
Οι WLSFW δεν είναι κάποιο συγκρότημα, αλλά τα αρχικά των ονομάτων 5 εκ των κορυφαίων μουσικών της free jazz της avant-garde jazz και του ελεύθερου αυτοσχεδιασμού. Αποτελεί μια συνεργασία χωρίς όρια και κανόνες, πλήρως ανοιχτή στη στιγμιαία και αυθόρμητη διάθεση των δημιουργών του, αποτελεί δηλαδή χαρακτηριστικό δείγμα της free jazz.
Το «Σπίρτα σε Πυρομανή» βασίζεται σε μια παραγωγή που συγχωνεύει τα μπητ και στοιχεία της δυτικής μουσικής κουλτούρας με παραδοσιακά όργανα της Ηπείρου. Είναι το hip hop της Μεσογείου και των Βαλκανίων. Κομμάτια κοινωνικό – πολιτικές διακηρύξεις, όχι με «ξύλινο» και διδακτικό τρόπο, αλλά με γνώση, πάθος και συναισθηματισμό.
Ακούγοντας το δίσκο διακρίνεις την καλλιτεχνική ελευθερία που είχαν οι Mokita και η Λατσίνου στις ηχογραφήσεις τόσο όσο αφορά το επίπεδο της αισθητικής όσο και της ενορχήστρωσης.
Από αυτόν το «προσδιορισμό» γεννήθηκε ο Ουρανός, το άλμπουμ δισκογραφικής επαναφοράς του πιο σημαντικού σχήματος που έβγαλε μέχρι σήμερα η ηλεκτρονική σκηνή αυτής της χώρας.
Το ep μπορεί διαρκεί 24 λεπτά, αλλά σε «γεμίζει» παρά τη μικρή διάρκεια του. Αποτελεί κατά ένα τρόπο της αντανάκλαση στο επίπεδο του ήχου που τελικά διαμορφώνεται, της πραγματικότητας που ζούμε και της τάσης για μια άλλη καλύτερη, συλλογική ζωή που θέλουμε να ζήσουμε.
Ο ήχος που προσπαθούσαν να εκφράσουν στο πρώτο τους album, αυτό το μίγμα jazz/cabaret/rock, απαιτεί ακροατές σχετικά «εκπαιδευμένους». Στο So Wrong, στο οποίο ακούγονται όχι μόνο πιο ώριμοι αλλά και αλλαγμένοι προς το καλύτερο, με έναν ήχο πιο ελεύθερα πειραματικό και πιο μεστό τελικά στο αποτέλεσμα του.
Έτσι έχουμε στα χέρια μας δέκα ανέκδοτα κομμάτια του Θάνου Ανεστόπουλου. Έχω την αίσθηση ότι θα αγαπηθούν εξίσου και όχι λόγω της πρόωρης απώλειας του δημιουργού τους, αλλά γιατί μέσα από αυτά εκφράζεται η ψυχή του Θάνου στην ύστερη και ώριμη φάση του. Η κυκλοφορία πατάει σε μια ανάγκη και μια ηθική υποχρέωση.
Το νέο άλμπουμ του Άκη Μπαρούτα περιέχει 10 τραγούδια, όλα σε στίχους και μουσική δική του. Πρόκειται για μια δουλειά που κινείται στο χώρο του Ελληνόφωνου ροκ, η οποία σου αφήνει μια πολύ θετική αίσθηση. Λόγοι για αυτό είναι καλές του συνθέσεις και η προσωπική του σφραγίδα.
Το “Telepath” είναι ένα concept album στιχουργικά και είναι εμπνευσμένο, σύμφωνα με τους δημιουργούς του, από τη θεωρία του πνευματισμού και επηρεασμένο από προσωπικά βιώματα. Δεν ξέρω τι εννοούν πνευματισμό οι Noise Figures αλλά αν αυτός είναι υπεύθυνος για στίχους όπως αυτοί του Never Sleep: “ Let me shine in the depths of your ocean/hear the drumbeat in your skin/fell my motions/and we can swallow down the hours/taste them under our skin/walk the desert of our tongues/haunted to never sleep” ε, σε αυτή τη περίπτωση πάω πάσο….