
«Αναμνήσεις ενός αντισημίτη», του Γκρέγκορ φον Ρετσόρι
Η μνήμη είναι το άθραυστο κομμάτι της αλήθειας. Η μνήμη σώζει τις εποχές που πέρασαν, τα σώματα που πληγώθηκαν, τις ψυχές που τραυματίστηκαν. Η μνήμη…
Η μνήμη είναι το άθραυστο κομμάτι της αλήθειας. Η μνήμη σώζει τις εποχές που πέρασαν, τα σώματα που πληγώθηκαν, τις ψυχές που τραυματίστηκαν. Η μνήμη…
«Ο Γυάλινος Κόσμος» του Τενεσί Ουίλιαμς μέσα από τον γυάλινο κόσμο της οθόνης. Ο Γιώργος Νανούρης και οι συνεργάτες του «έσπασαν» -για λίγο- τον γυάλινο…
Δυο ποιητικές συλλογές που διεκδικούν και κερδίζουν το δικό τους κομμάτι φως. Δύσκολη πορεία, μέσα από στενά περάσματα. Από τον ακάλυπτο της ψυχής στον φασματικό…
Το ηχόχρωμα του MoxieKult θυμίζει την Αθήνα περισσότερο από ποτέ. Συνδυάζει την χρωματιστή αλλά και την γκριζα πλευρά της, την δυναμική αντίσταση αλλά και την απογοήτευση. Με επιρροές από Detroit, Bristol και Βερολίνο προκύπτει ένα multi-cultural ηχητικό αποτέλεσμα όπως οι γειτονιές των Δυτικών Προαστίων της Αθήνας στην οποία ο VoxPopuli μεγάλωσε.
Tην 1η Ιανουαρίου του 1994, στο Μεξικό φάνηκε να συμπυκνώνεται ο πολιτικός χρόνος, καθώς μια μερίδα μαυροφορεμένων ανταρτών με κουκούλα εισβάλλουν στην κεντρική πλατεία του…
Δεν είναι καθόλου καινούρια τούτη η στήλη. Έκανε την πορεία της για αρκετό καιρό, στο παρελθόν («Δίφωνο», «Jazz & Τζαζ») πέρασε στην διαθεσιμότητα και έρχεται…
«Η μνήμη σε έναν συγγραφέα μαζεύει πράγματα που είναι περιττά για τους άλλους. Εγώ, επειδή πάντα θα έχω το θέμα της γραφής, χρειάζομαι άπειρα υλικά για να φτιάξω το μυθιστόρημα. Η μνήμη είναι ένα απ’ αυτά. Συγκρατώ γεγονότα, επεισόδια, συμπεριφορές που κάποιος άλλος δεν θα συγκρατούσε διότι δεν έχουν ενδιαφέρον γι’ αυτόν. Για μένα όμως όλα έχουν ενδιαφέρον.».
Η μοναξιά του θανάτου, η μοναξιά της ζωής. Χάος μεταξύ τους, χάος μέσα τους. Και όμως, υπάρχει κάτι που καλύπτει την απόσταση σε χρόνο μηδέν:…
Αποχαιρετώντας μια «γεμάτη» δεκαετία, σε πολιτικά και κοινωνικά συμβάντα, δεν θα μπορούσε να λείψει μια ανασκόπηση σε έργα της μικρής και μεγάλης οθόνης. Κοινός παρονομαστής…
Η ετήσια ψηφοφορία της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου με συμμετοχή των μελών της ανέδειξε τις καλύτερες ταινίες για το 2020. Με πρωτιές στις ξένες “Ο Προδότης” του Marco Bellochio και την “Μπαλάντα της Τρύπιας Καρδιάς” του Γιάννη Οικονομίδη στις ελληνικές.