«Μάρτυς!», του Κάβε Ακμπάρ
Το σκοτάδι πρώτα και μετά το φως. Υστερα το σώμα και η ψυχή. Η ανηφόρα ακολουθεί, εξωτερικά. Η αναζήτηση έπεται, εσωτερικά. Και όταν το σκοτάδι…
ΤΕΧΝΕΣ
Filmmakers for Palestine Greece: Ανοιχτή επιστολή στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Καστελλόριζου
Ανοιχτό Γράμμα προς το 9ο BeyondBorders: Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Καστελλόριζου Μην είστε συνένοχοι – Πείτε όχι στη γενοκτονία To 9ο Beyond Borders: Το Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Καστελλόριζου αναδεικνύει ως θεματική του φετινού…
«Μια αξιοπρεπής έξοδος», του Ερίκ Βυϊγιάρ
Η ζούγκλα απλώνει τη σιωπή και τη νύχτα της και ρώτα «γιατί ήρθατε εδώ;». Ο κατακτητής, ο αποικιοκράτης, αντιλαμβάνεται τον ψίθυρο και ακούει το θρόισμα…
«Οι δαιμονισμένοι», του Φιοντόρ Ντοστογέφσκι
Η πίστη είναι το τελευταίο καταφύγιο της σκέψης κι ένα «αμήν!» η τελευταία γέφυρα του κόσμου. Και δεν είναι η ανάγκη σύνδεσης με τον Θεό,…
«Αγαπητέ μαλάκα», της Βιρζινί Ντεπάντ
Άκου πώς έχει η φάση. Θα σου γράψω μια ιστορία. Αποσπάσματα θα στείλω. Συνθήματα θα βάλω για επικεφαλίδες. Και τους ανθρώπους σε λίγες αράδες θα…
Ποίηση ΙΙΙ, του Δημήτρη Οικονομίδη
Η ποίηση είναι μια αέναη επιστροφή. Και είναι αυτή η ασταμάτητη επανάληψη που μετακινεί λίγα εκατοστά τον κόσμο, δηλαδή τον άνθρωπο. Κάθε τελεία και μια…
«Το τραγούδι του προφήτη», του Πολ Λιντς
Ο Κάφκα θα επιβεβαίωνε με ένα πικρό χαμόγελο. Ο Μίκαελ Χάνεκε θα δάνειζε τη λευκή κορδέλα του και θα έλεγε ένα ψιθυριστό «δυστυχώς». Οι ποιητές…
Με αφορμή μια ταινία διακρίνουμε τις συνειδησιακές τάσεις του κόσμου
Στην Ιταλία κόπηκαν 7 εκατ. εισιτήρια, αριθμός ρεκόρ, για μια ταινία με κοινωνικές προεκτάσεις και ασπρόμαυρη αισθητική. Ο κινηματογράφος επιβεβαιώνει και επεξηγεί εν μέρει διαμέσου της συμπεριφοράς του κοινού την κοινωνική και συνειδησιακή κατάσταση του κόσμου σε μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή.
«Αιματοβαμμένο έθνος», του Πολ Οστερ
Η άρχουσα τάξη των ΗΠΑ έχει για Θεό το χρήμα και για Βίβλο τη διαφήμιση. Το πρώτο σκέλος δημιουργεί την ανάγκη της δεύτερης και το…
Το νερό στον κινηματογράφο
Οικολογία και καπιταλισμός είναι έννοιες αταίριαστες και ασυμβίβαστες. Τα εμφανή αποτυπώματα της κυριαρχίας του κέρδους επικυρώνουν αυτή την άποψη. Εκεί ακριβώς, παραμένοντας μια καλλιτεχνική μεταφορά, γεννήθηκε το τέρας του Bong Joon Ho που βγαίνει να κατασπαράξει τα πάντα σαν σε μια μανιασμένη εκδίκηση.
- Μαρία Κίτσου: «Να αποκατασταθεί η φήμη της Ελένης Παπαδάκη»
- «Ζιγκ ζαγκ στις νεραντζιές» της Ερσης Σωτηροπούλου
- Προς υπεράσπιση του Kusturica (ή του σινεμά ή του ανθρώπου ή της ζωής)
- Μάνος Δανέζης: «Ζούμε σ’ ένα matrix…η ανατροπή είναι ζήτημα χρόνου»
- Ο Βασίλης Ραφαηλίδης ως γενικό σημείο αναφοράς (και γιατί θα ήθελαν να μην είναι)