
The Dark Crystal: Το σκοτεινό παραμύθι του Jim Henson
Στο πλαίσιο των Αποκριών, θυμόμαστε μια ταινία που προωθήθηκε ως παιδική, έκρυβε όμως έναν κόσμο πολύ πιο βαθύ και σκοτεινό από ότι άλλα, αντίστοιχα έργα της περιόδου
Στο πλαίσιο των Αποκριών, θυμόμαστε μια ταινία που προωθήθηκε ως παιδική, έκρυβε όμως έναν κόσμο πολύ πιο βαθύ και σκοτεινό από ότι άλλα, αντίστοιχα έργα της περιόδου
Πρόκειται για ταινίες animation πολυεπίπεδες και βαθιες που αξίζουν τον χαρακτηρισμό Τέχνη στο έπακρο…
Το παράλογο του καπιταλισμού αποτυπώνεται αισθητικά με τα μινιμαλιστικά σκίτσα, πιστά στην γνήσια γαλλική παράδοση της πολιτικής σκιτσογραφίας. Με τρόπο μεστό και φυσικό, τα μικρά αυτοτελή καρέ που τοποθετούνται στα άκρα των σελίδων, χρησιμοποιώντας μόνο μαύρο, άσπρο και κόκκινο, μας δείχνουν γιατί ο σημερινός δεν χωρά ούτε στον εαυτό του και γιατί είναι τόσο επικίνδυνος…
Πρόκειται για ένα άλμπουμ που συγκεντρώνει σημαντικές στιγμές αυτής της τετραετίας, δοσμένες με τον έξυπνο τρόπο του Π. Ζάχαρη. Δε χρειάζονται συστάσεις για το δημιουργό. Το χιούμορ του είναι γνωστό και αποτελεί πάντα έναν από τους καλύτερους τρόπους να κοιτάξει κανείς την πραγματικότητα κατάματα. Αυτό δεν σημαίνει πως τα σκίτσα του είναι αστεία. Πολλές φορές δεν είναι καθόλου αστεία. Είναι όμως έξυπνα και αιχμηρά. Πέφτουν απότομα στο στομάχι μας, γιατί καταφέρνουν να συμπυκνώνουν πικρές αναλύσεις σελίδων για τους ταραγμένους καιρούς που ζούμε.
Το “Σελίδες από το Πουθενά” είναι, παρά τις αναφορές σε ταινίες και έργα μυθοπλασίας, ένα έργο κοινωνικό, με τον άνθρωπο, είτε ως αναγνώστη-υποκείμενο, είτε ως θέμα-αντικείμενο, στην πρώτη γραμμή. Και αυτό καθιστά τις “Σελίδες” ένα μεγάλο ανάγνωσμα, παρά το μικρό τους μέγεθος.
Η τηλεόραση, ένα μέσο με ιστορία μόλις 60 χρόνων, καταφέρνει σταδιακά να απομακρυνθεί από τον κινηματογράφο καλλιτεχνικά και να βρει τον δικό της δρόμο, βοηθούμενη κυρίως από το Διαδίκτυο, αλλά και από την απαγκίστρωση από τις παραδοσιακές, τοξικές φόρμες των μεγάλων δικτύων. Αυτό φάνηκε έντονα μέσα στο 2016 όταν δορυφορικά κανάλια (ΗΒΟ) ή ιντερνετικές streaming υπηρεσίες είχαν την πρωτοκαθεδρία σε μεγάλες και ποιοτικές παραγωγές, την ίδια στιγμή που τα παραδοσιακά κανάλια κατέρρεαν.
Tι θα μας φέρει αυτό το καινούργιο σκηνικό φέτος;
Σ’ αυτό το κόμικ ο Ferrandez μας συστήνει τον «Ξένο» του Αλμπερ Καμύ με έναν νέο τρόπο. Εκμεταλλεύεται στο έπακρο τα εργαλεία που του δίνει ένα κόμικ για να δημιουργήσει έναν καινούριο «Ξένο» αλλά αυτό δεν σημαίνει πως δεν μένει αρκετά πιστός στο αρχικό κείμενο.
Όσο τα reboot και remake να μαστίζουν την βιομηχανία του κινηματογράφου η τηλεόραση συνεχίζει να αποτελεί μια μικρή όαση δημιουργικότητας. Από μικρές, indie παραγωγές μέχρι μεγαθήρια που φέρνουν ολόκληρους κόσμους στην μικρή οθόνη, νέους δημιουργούς και καταξιωμένους σκηνοθέτες (και ηθοποιούς) να δοκιμάζουν τις δυνάμεις τους σε ένα μέσο που επανεφευρίσκει τον εαυτό του και την σχέση του με το κοινό, η τηλεόραση έχει ακόμα πολλά να δώσει.
ι δημιουργοί της 9ης Τέχνης, είτε ανεξάρτητοι είτε γρανάζια των μεγάλων εταιριών, πάντα όμως άοκνοι, μας έδωσαν ξανά μια πλούσια παραγωγή από την οποία δύσκολα περιορίζει κανείς σε 10 θέσεις τα αγαπημένα του. Επειδή όμως ένα κείμενο για τα καλύτερα comic της χρονιάς θα ήταν τεράστιο, το προσπαθήσαμε (όσο μπορούσαμε).
Αφού είδαμε και την νέα ταινία, θυμηθήκαμε αυτές τις τρελές ταινίες/σειρές που πήραν τις αγαπημένες μας ταινίες και τις πέρασαν από κόσκινο, με όλα τα…