Θέατρο + Χορός

Γιούλικα Σκαφιδά: «Κλέβω τις ζωές των άλλων». Το “Dogville” και το θέατρο στην εποχή της κρίσης

Η Γιούλικα Σκαφιδά πρωταγωνιστεί στην πετυχημένη θεατρική απόδοση του Dogville στο θέατρο Ακροπόλ. Μας μιλάει για την Γκρέις, το θέατρο και το τι σημαίνει να είσαι ηθοποιός στην εποχή μας.

Άλκηστις. Ο μονόλογος της εξώπορτας, της Στέργιας Κάββαλου, στο Θέατρο Διθύραμβος

Η Κάββαλου γράφει για τη γυναίκα του σήμερα που παλεύει να κρατήσει το ενοχλητικό, δυσβάσταχτο “χθες” στις πλάτες της. Μιλάει για την εποχή μας, μέσα από τους ανθρώπους της.

Ανθρωποφύλακες, του Π. Κοροβέση, στο White Rabbit (Σολωμού 12, Εξάρχεια)

Οι ‘Ανθρωποφύλακες’ ανεβαίνουν σε μορφή μονολόγου, ως μια αναφορά στη μνήμη που συνδέει τα κοινά σημεία του χθες με το σήμερα, μέσα από τη λειτουργία ενός συστήματος εκφοβισμού, ελέγχου και εξαναγκασμού των ατόμων και των μαζών, αλλά και την αντίσταση σ’ ένα τέτοιο σύστημα.

La μπάντα de la nada/χορός –ακροβασία.

Τι θα συμβεί αν αφήσεις πάνω σε μια σκηνή μερικά μουσικά όργανα, μια σακούλα μπαλόνια, μια σιδερώστρα, μια στοίβα ανακατεμένα ρούχα, μία καρέκλα κρεμασμένη από το ταβάνι, κάμποσα φωτιστικά και πέντε performers;

“Αυτό που περισσεύει”, στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, μέχρι 21/1

Η Αιμυλία Παπαδάκου συνθέτει ένα έργο πάνω σε μια σκηνή που θα μπορούσε να είναι ο τόπος ή η ου-τοπία του καθένα και της καθεμίας από εμάς. Είναι ο τόπος που συναντιόμαστε με το ανεκπλήρωτο του έρωτα, με την μανιώδη αναζήτησή του, με τη ακατάλυτη ορμή του. Με τη συνειδητοποίηση ότι κάτι πάντα θα περισσεύει.

“Ωδές στον Πρίγκιπα” στο Μπαγκλαντές. Συνέντευξη με τον Βασίλη Νούλα

Η επιθυμία και το ανέφικτο του έρωτα, οι σχέσεις εξουσίας και αναρχίας στο ερωτικό παιχνίδι, η ματαίωση και η λαχτάρα, η πόλη που στεγάζει τους φανερούς ή κρυμμένους πρίγκιπες και μας επιβάλλει τους διορισμένους…

Θέατρο ΠΚ: “Σπίτι από γέφυρες” μέχρι 17/1. Προλάβετε να περάσετε απέναντι…

Η παράσταση έχει ξεκινήσει και εμείς βρισκόμαστε μέσα στο όνειρο κάποιου άλλου, όταν συνειδητοποιούμε ότι αυτό δεν είναι το όνειρό του, αλλά η ίδια η ζωή του, γιατί τα όνειρά μας είναι φτιαγμένα από τα ίδια υλικά με αυτά της ζωής μας: απόγνωση και ελπίδα.

Ανατρεπτικοί Καραμάζοφ από το Θέατρο Τέχνης Μόσχας 3-6/1, στη Στέγη Γραμμάτων κ Τεχνών

135 χρόνια μετά την έκδοση του μυθιστορήματος του Ντοστογιέφσκι, οι αυτοκαταστροφικοί Καραμάζοφ παρουσιάζονται στο κοινό σε μια «αισθητικά αντισυμβατική, πολιτικά ανήσυχη και ακατάλληλη για ανηλίκους παράσταση», που βγαίνει για πρώτη φορά εκτός ρωσικών συνόρων

“Αθηνά Χατζησμέρ, ετών 17”, στο Επί Κολωνώ

Η Αθηνά Χατζησμέρ, μαθήτρια 17 ετών, μεταφέρεται μαζί με άλλους κρατούμενους από τις γερμανικές φυλακές στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής. Εκτελείται κοιτώντας τους δολοφόνους της στα μάτια.