Θέατρο + Χορός

Βόρνεο, από την ομάδα Mannschaft [ensemble Gruppe]

Ένα ταξίδι τελειώνει το τριήμερο 18/19/20 Δεκεμβρίου. Ένα ταξίδι του οποίου ο καπετάνιος μάς καλεί να αναλάβουμε το πλοίο και να το οδηγήσουμε εκεί που θα ήθελε, ίσως, να το φτάσει εκείνος. Ή και να μη το φτάσουμε πουθενά, να το κάνουμε απλώς να συνεχίσει να ταξιδεύει…

«Παγκάκι», Αλεξάντερ Γκέλμαν, στο θέατρο «Vault»

Μία γυναίκα κι ένας άντρας αποκαλύπτουν τις ζωές τους πάνω σε ένα παγκάκι, με χιούμορ, πίκρα, κυνισμό. Και αγάπη, που δεν καταλαβαίνουν ότι υπάρχει ανάμεσά τους και τριγύρω…

Ο Μπέργκμαν…στο θέατρο Κυκλάδων: Φθινοπωρινή Σονάτα, ομάδα “προτσές”

Άραγε ο μητρικός ρόλος είναι βιολογική ανάγκη ή κοινωνική κατασκευή; Επιθυμούν όλες οι γυναίκες να τον βιώσουν; Η απόρριψη του τις αφήνει ανολοκλήρωτες, όπως υποστηρίζουν οι κυρίαρχες αντιλήψεις;

Βόρνεο, από την Mannschaft [ensemble Gruppe] στο Rabbithole

Ένας υποπλοίαρχος δέχεται την πρόταση να διοικήσει ένα γέρικο πλοίο στο τελευταίο του ταξίδι, αναβάλλοντας την επιστροφή του στην πατρίδα και την οικογένειά του. H ιστορία του Καπετάνιου και των ναυτών του σε έναν αγώνα επιβίωσης κόντρα στα προγνωστικά της μοίρας.

Λένα Παπαληγούρα: Από τη ζωγραφιά στο σανίδι. Συνέντευξη σΤο Περιοδικό

Η Λένα Παπαληγούρα ήθελε να γίνει ηθοποιός από πολύ μικρή. Μάλιστα, το είχε ζωγραφίσει κιόλας. Δεν ήταν όνειρο, αλλά επιθυμία, και από το 2006, όταν αποφοίτησε από τη δραματική σχολή του Θεάτρου Τέχνης, βιώνει το πιο μεγάλο θέλω της

“Εμείς”, Γιεβγκιένι Ζαμιάτιν. Η δυστοπία επί σκηνής, από την ομάδα Σημείο Μηδέν

Λίγα χρόνια πριν τον “Θαυμαστό Καινούργιο Κόσμο” και το “1984”, ο ρώσος Γιεβγκιένι Ζαμιάτιν γράφει το μυθιστόρημα “Εμείς”, πρώτη παρουσίαση της δυστοπίας στις σελίδες ενός βιβλίου. Η Ομάδα Σημείο Μηδέν, για πρώτη φορά παγκοσμίως, παρουσιάζει τη δυστοπική Μονοκρατορία επί σκηνής…

Η “Φθινοπωρινή Σονάτα” του Μπέργκμαν στο Θέατρο της Οδού Κυκλάδων

Μητέρα και κόρη ξανασυναντιούνται. Το κοινό τους παρελθόν θα ξαναζωντανέψει σαν φάντασμα, που ζητάει επίμονα κάτι. Η παιδική ηλικία φαντάζει σαν ερημωμένος τόπος. Γιατί ο πόνος που γεννήθηκε τότε είναι και τώρα παρών.