
«Στην μοναξιά των κάμπων με βαμβάκι» σε σκηνοθεσία Κώστα Ζάπα
«Ενας Πελάτης κι ένας Ντίλερ. Μια συναλλαγή. Δύο άντρες. Δύο πολεμιστές. Δύο σύμβολα ενός κόσμου πριν την έλευση του πολιτισμού, όπου επικρατούσαν τα ένστικτα. Αλλά κι ενός μετα-πολιτισμού που έρχεται και είναι το ίδιο ακραίος, ενστικτώδης, ακαριαίος. Δύο αρχέγονοι άνθρωποι που όμως καθρεφτίζουν την σύγχρονη κοινωνία όσο κανείς.»