Η τέχνη, η επιστήμη, ακόμα και η σχέση γονιού και παιδιού, αποδεικνύονται ανεπαρκείς και καταστροφικές για την πλήρωση των ανθρώπινων αναγκών. Ο Μπέρνχαρντ μετατρέπει την ιατρική σε επιστήμη της αποσύνθεσης και τη μουσική σε τέχνη της αποπροσωποποίησης και της καταστροφής.
Ο Μαρμαρινός δημιούργησε ένα ευρύχωρο ερμηνευτικό πλαίσιο όπου δεν υπάρχει χώρος για μπροστάρηδες. Ολοι μαζί. Ένα σώμα. Η Λένα Κιτσοπούλου που ερμηνεύει τη Λυσιστράτη αλλά είναι η πρώτη μεταξύ πρώτων. Η ερμηνεία της την κάνει τόσο οικεία φιγούρα που οι εκρήξεις της δικαιολογούνται. Κανείς δεν υστερεί γιατί όλοι ξέρουν τη θέση τους ανά πάσα στιγμή και η συνοχή του συνόλου δίνει τον τόνο. Στο τέλος, της παράστασης το χειροκρότημα προσφέρθηκε αφειδώλευτα.
Εκτός από θεατρικές παραστάσεις, θα φιλοξενεί εικαστικές εκθέσεις, μουσικές εκδηλώσεις, παρουσιάσεις βιβλίων και κινηματογραφικές βραδιές στον αυλή του, με χαμηλό εισιτήριο.
Κάθε θεατρική ομάδα θα παίξει τα Χριστούγεννα σε ίδρυμα της επιλογής της, το οποίο φιλοξενεί ή νοσηλεύει παιδιά με προβλήματα υγείας που τους στερούν τη δυνατότητα μετάβασης σε θέατρο.
Καυστικό και γεμάτο αινίγματα, το έργο διατηρεί μια προκλητική ιδεολογική ανεξαρτησία που, σε συνδυασμό με τη μνημειώδη φόρμα του, εξηγούν τη δυσκολία της εποχής του να το δεχτεί.
«Το έργο αποτελεί ιστορικό σχόλιο, μα συνάμα είναι διαχρονικό και επίκαιρο. Αναδεικνύει τις συνέπειες του φανατισμού, της ταύτισης με τον ολοκληρωτισμό, στον ψυχισμό ενός ανθρώπου, στην κοινωνία».
Το Music is Network σε συνεργασία με το Χοροθέατρο Ακροποδητί, διοργανώνουν το 2ο Φεστιβάλ Μουσικής και Χορού–Music in Motion Festival που θα λάβει χώρα στην Αθήνα, στις 28 και 29 Μαΐου του 2016, στο Θέατρο ΤΡΙΑΝΟΝ.
«Αν δεις την ιστορία είναι πολύ απλή (…) Δραματουργικά όμως έχει τεράστια αξία διότι αυτός ο λαβύρινθος της ψυχής και του μυαλού (…) Δεσπόζουν η φτώχεια, το κομμάτι των προσωπικών διώξεων, τί είναι ο άνθρωπος, τί ψάχνει (…)».
«Στον Μύλλερ το θέατρο είναι ένας χωροχρόνος όπου η ύπαρξη και η ιστορία αλληλεπιδρούν, συναντιούνται και συγκρούονται (…) όπου η καρδιά και το μυαλό (…) κινητοποιούνται, ανοίγοντας τη φαντασία (…) στο πως μπορούμε να δράσουμε απελευθερωτικά μέσα στην κοινωνία».
14 αφηγήσεις για το πυρηνικό ατύχημα του Τσερνόμπιλ και την εκκένωση της πόλης του Πρίπιατ, στο βόρειο μέρος της Ουκρανίας, τον Απρίλιο του 1986, πριν ακριβώς 30 χρόνια.