COSCO: Ανυποχώρητος απεργιακός αγώνας

Απορρίφθηκε το αίτημα να βγει παράνομη η απεργία - Μαζική συσπείρωση στο ταξικό σωματείο

| 28/10/2021

Νέες συγκλονιστικές σελίδες γράφει το πρωτοπόρο κομμάτι της ελληνικής εργατικής τάξης, αυτή τη φορά στην COSCO, με το φριχτό θάνατο του εργάτη που τον έλιωσε η γερανογέφυρα των κοντέινερ την περασμένη Δευτέρα σε ώρα δουλειάς, να γίνεται η αφορμή για μαζική συσπείρωση στο ταξικό σωματείο. Και αυτό, την ώρα που το εργοδοτικό σωματείο, από την πλευρά του, καλεί τους εργάτες να πάνε στο υπουργείο Ναυτιλίας και να ζητήσουν το σπάσιμο της απεργίας που συνεχίζεται για τρίτη μέρα.

Από την πρώτη στιγμή που μαθεύτηκε το νέο εργοδοτικό έγκλημα, η ΕΝΕΔΕΠ (Ένωση Εργαζομένων Διακίνησης Εμπορευματοκιβωτίων) κάλεσε τους εργάτες στην πύλη του ΣΕΜΠΟ και η γενική συνέλευση προχώρησε σε απόφαση για απεργία. Η θηριώδης προβλήτα των κοντέινερ της COSCO νέκρωσε. Στο πλευρό των απεργών, εξαρχής, βρίσκεται πλήθος σωματείων από πολλούς εργασιακούς κλάδους, τα οποία δηλώνουν έμπρακτα την αλληλεγγύη τους.

Η πρώτη νίκη αυτού του αγώνα ήρθε με την απόρριψη του αιτήματος της εργοδοσίας να κηρυχθεί η απεργία παράνομη. Παράλληλα, δεκάδες είναι οι νέες εγγραφές που κατέγραψε το σωματείο μέσα σε λίγα 24ωρα.

Ο αγώνας όμως, όπως όλα δείχνουν τώρα, εισέρχεται σε κρίσιμη φάση, καθώς θορυβημένο από τις εξελίξεις, το εργοδοτικό σωματείο προσπαθεί να διεμβολίσει τις αγωνιστικές διαθέσεις στο λιμάνι, απαιτώντας το σπάσιμο της απεργίας. Μάλιστα, όπως καταγγέλθηκε στην μεγάλη συγκέντρωση αλληλεγγύης το απόγευμα της Πέμπτης 28 Οκτωβρίου έξω από την πύλη του ΣΕΜΠΟ, οι εργολάβοι παίρνουν τηλέφωνα ακόμη και τους εργάτες στον κλάδο της κρουαζιέρας για να στηθεί απεργοσπαστικός μηχανισμός.

Από τις πιο όμορφες στιγμές της συγκέντρωσης αυτής, στην οποία χαιρέτισαν εκπρόσωποι από δεκάδες σωματεία, ήταν η απευθείας σύνδεση με την συγκέντρωση των λιμενεργατών στο Λιβόρνο της Ιταλίας, οι οποίοι, σε ανοιχτή ακρόαση, είπαν στους συναδέλφους τους στον Πειραιά, ότι «ο αγώνας μας είναι κοινός και είναι ο μόνος δρόμος»!

Γεννήθηκε – και αυτή είναι μία από τις ελάχιστες βεβαιότητες που έχει – το 1970. Πουλούσε την εργατική του δύναμη επί χρόνια στον έντυπο και τον ηλεκτρονικό Τύπο. Μέχρι που του έπεσε ο ουρανός στο κεφάλι ήταν το μόνο πράγμα που φοβόταν. Τώρα «αναρρώνει» στο Περιοδικό. Ελπίζει, για πάντα.