Ταξικό hip hop από «ένα στόμα που δεν χαρίζεται»

Για τον δίσκο του Dave, «Η Ηθική της κλειδαρότρυπας»

Μιχάλης Παπαμακάριος | 26/02/2018

Τον Dave ή κατά κόσμο Γιάννη Μίχα Νεονάκη τον γνωρίζουμε από τους Φράξια αλλά και από δικές τους δουλειές. Με το κεφάλαιο Φράξια να έχει κλείσει πλέον o Dave προχωρά και ατομικά στο δρόμο που εδώ και χρόνια έχει χαράξει, δηλαδή σε μια hip hop έκφραση, αιχμηρή, πολιτική και ταξικά προσδιορισμένη. Ειδικά το τελευταίο είναι κάτι που δύσκολα συναντάς σε ένα μουσικό ακόμα και του hip hop, τουλάχιστον σε τέτοιο βαθμό όσο στη παρούσα περίπτωση.

Ο Dave έχει κυκλοφορήσει μια νέα σόλο δουλειά το «Η Ηθική της κλειδαρότρυπας», ένα ep 6 κομματιών προφανώς γιατί σε αυτή τη φάση είχε πράγματα να πει ακόμη και αν αυτά δεν μπορούν να καλύψουν συμβατικά το μέσο χρόνο ενός άλμπουμ. Είναι και αυτό μια ιδιότητα του hip hop, η αμεσότητα που μπορεί να λειτουργήσει τόσο σε επίπεδο παραγωγής όσο και σε επίπεδο κυκλοφορίας.

Σε αυτό το ep θα ακούσει κανείς στοιχεία που ήταν ευκρινή και στις δουλειές των Φράξια αλλά θα ακούσει ένα Dave πιο λυρικό και «μπαλανταδόρικο» θα μπορούσε να πει κανείς, ειδικά όταν τα 3 από τα 6 κομμάτια έχουν τον χαρακτήρα low tempo αφηγήσεων όπου το βάρος δίνεται στην αρμονική σύζευξη των όσων αφηγείται ο ίδιος με το ηχητικό περιβάλλον.

Πέραν αυτό υπάρχει το «Ένα στόμα αφηνιασμένο», μια μάχιμη παρέμβαση με το γνωστό εύστοχο ύφος του Dave που μιλάει για τη τρέχουσα κοινωνικό – πολιτική πραγματικότητα και το πιο ενδιαφέρον κομμάτι του ep κατά τη γνώμη μου το «Μια σπίθα και για μας» με το όμορφο μελωδικό ορχηστρικό του sample να γίνεται ο κατάλληλος καμβάς για τη αναζήτηση της ελπίδας «για τη τάξη μας που μπορεί να καταφέρει να φτάσει ως τη νίκη και να ζήσουμε σε πραγματική ελευθερία». Άλλωστε πάντα ο Dave είχε την ικανότητα να γράφει στίχους που μπορούν να αγγίξουν τον κόσμο που παίρνει θέση στη σωστή πλευρά του οδοφράγματος….

Στίχοι, παρουσίαση και γενική επιμέλεια ο Dave. Στις παραγωγές ο Reinman και ο DK, στην μίξη και την ηχοληψία ο Brak. Artwork Μιχάλης Αναγνωστόπουλος.