Στήλη: DiscLab
Νέες μουσικές κυκλοφορίες που διαταράσσουν την κοινή ησυχία (Συλλογική Στήλη)

Deaf Radio - Modern Panic

Ενάντια στον μοντέρνο πανικό με όπλο τη μουσική  

| 16/03/2020

Οι Deaf Radio είχαν απασχολήσει ετούτη τη στήλη με το ντεμπούτο τους Alarm του 2017. Η εκτίμηση για το χαρακτήρα του γκρουπ και του πρώτου τους δίσκου, με έναν τρόπο, επιβεβαιώθηκε από την πορεία και των δύο, μπάντας και δίσκου, τα προηγούμενα δύο χρόνια. Οι Deaf Radio «μεγάλωσαν», το κοινό τους αναπτύχθηκε, όπως και ο ήχος τους. Το δεύτερό τους άλμπουμ Modern Panic (κυκλοφόρησε στις 15 Νοεμβρίου του περασμένου έτους από την Ιhaveadrum Records) αποτελεί το 2ο σημαντικό βήμα που έχει ανάγκη ένα συγκρότημα που έχει προκαλέσει ενδιαφέρον με τη πρώτη του ηχογράφηση. Οι Deaf Radio δεν είναι διάττοντες αστέρες.

Οι Deaf Radio δεν είναι Stoner, έχουν βέβαια σαφείς επιρροές από αυτό το ρεύμα, όπως και από το grunge λόγου χάρη ή από τον σκληρό ήχο της δεκαετίας του ‘90 και κυρίως από τους μετασχηματισμούς που έχουν υποστεί όλα αυτά τα ρεύματα της ροκ τα τελευταία 30 χρόνια οδηγώντας μας στο σήμερα.

Το Modern Panic δεν είναι 2ο Alarm ούτε ακούγεται σαν συνέχειά του, τουλάχιστον στα δικά μου αυτιά. Είναι ένας διαφορετικού χαρακτήρα δίσκος και αυτό είναι καλό για το συγκρότημα γιατί δείχνει αντίσταση στην παγίδα της «συνταγής της επιτυχίας», της όποιας επιτυχίας, παγίδα που αργά ή γρήγορα οδηγεί τους μουσικούς σε επανάληψη και δημιουργικό μαρασμό. Το ίδιο το συγκρότημα υποστηρίζει ότι με αυτό το άλμπουμ επιχειρεί να επαναπροσδιορίσει την ηχητική του ταυτότητα.

Εντάξει δεν είναι και άσχετος ο ήχος των Deaf Radio του Modern Panic με το ντεμπούτο τους. Για παράδειγμα ο δυναμίτης Death Club μετά το intro σε «στέλνει» και παίρνει τη σκυτάλη από το Aggravation, αλλά συνολικά το Modern Panic διαθέτει ένα πιο «εγκεφαλικό» θα έλεγα ήχο. Υπάρχει η ένταση, η ταχύτητα όπως και η μελωδία, τα πιο αργά, «σκοτεινά» και στοχαστικά μέρη. Το Animals για παράδειγμα, από τις πιο ιδιαίτερες στιγμές του άλμπουμ είναι χαρακτηριστική περίπτωση αυτής της σύνθεσης, στο οποίο έχει παίξει ρόλο και το θέμα του (πολύ καλό το σχετικό βιντεοκλίπ). Πολύ καλό και το Astypalea, πιθανόν η εμπειρία της διαμονής τους στο νησί να ενέπνευσε τη μπάντα για αυτό, όπως και τα Colours και Fossils.

Θεματικά το άλμπουμ καταπιάνεται με σοβαρά ζητήματα που αγγίζουν ειδικά τη νεολαία, όπως η μοναξιά, ο ρατσισμός, η ομοφοβία, η χρήση ναρκωτικών και o εθισμός στα social media με τις επιδράσεις του στις κοινωνικές και ανθρώπινες σχέσεις. Στοιχεία του κοινωνικού και ψυχολογικού πανικού που δημιουργείται στις σύγχρονες κοινωνίες. Συνολικά έχουμε να κάνουμε με ένα θετικότατο 2ο βήμα από ένα συγκρότημα που έχει δείξει ότι αξίζει να περιμένουμε με ενδιαφέρον και τις μελλοντικές του επιλογές.

Κατά βάθος θα ήθελε να παίζει μουσική, αλλά επειδή αυτό το τρένο χάθηκε, γράφει για αυτή και βέβαια όχι από επάγγελμα αλλά από πάθος. Έπειτα από πολυετή θητεία σε περιοδικά και εφημερίδες κατέληξε στο απάνεμο(;) λιμάνι του toperiodiko.gr…