Disc Lab: Στιγμές από την ελληνική ροκ σκηνή
Η στήλη επανέρχεται μετά το καλοκαίρι με τρεις προτάσεις από το χώρο της ελληνικής rock σκηνής, τρεις προτάσεις με ελληνικό στίχο και ευρύτερη μουσική ματιά και συμβολή στην εξέλιξη της εγχώριας σκηνής. Πρόκειται για το άλμπουμ «Είμαι ένα ξενοδοχείο» των The Callas (Inner Ear), το «Η Γη που αφήνω» από τα Υπόγεια Ρεύματα (Ogdoo Music Group) και το «Μέσα μου Ζει» των δισκογραφικά πρωτοεμφανιζόμενων Uncensored (Polyscope).
The Callas – Είμαι Ένα Ξενοδοχείο
Βόλτα στη μελαγχολική Αθήνα
Οι The Callas τον Οκτώβρη του 2020 μας παρουσίασαν το «Είμαι ένα Ξενοδοχείο», τον πρώτο τους πλήρως ελληνόφωνο δίσκο ως κατάληξη των πειραματισμών και της ενασχόλησης με τον ελληνικό στίχο τα τελευταία χρόνια. Το νέο τους άλμπουμ ηχογραφήθηκε σε μια παλιά αποθήκη μέσα σε ένα αγρόκτημα με ελιές και πορτοκαλιές στην Πελοπόννησο. Παρόλα αυτά είναι ένα άλμπουμ που μυρίζει από την αρχή μέχρι το τέλος Αθήνα. Είναι ένα μελαγχολικό μείγμα post punk και garage με πολλά ανατολίτικα στοιχεία στους ήχους και τις συνθέσεις καθώς η μπάντα εμπνέεται και από το ρεμπέτικο της Παπαγκίκα, τα λαϊκά του Τσιτσάνη και τη τραγουδοποιία του Γούναρη μεταξύ άλλων. Ο δίσκος των The Callas είναι ένα ξενοδοχείο που θέλει να στεγάσει διαφορετικούς επισκέπτες…
Το άλμπουμ έχει το θετικό των μελωδικών κιθαριστικών του στιγμών που συνδυάζονται με το σκληρό ήχο και μερικών καλών συνθέσεων. Υπάρχουν στιγμές που φέρνουν στη θύμηση δουλειές της εγχώριας ελληνόφωνης ροκ δισκογραφίας, για παράδειγμα, προσωπικά το «Την είδα να πέφτει» έφερε στη μνήμη μου τον Φάμελλο του «Καθώς Μικραίνει Η Μέρα» του 1999 σε μια πιο πανκ εκδοχή ή το «Είμαι Ένα Ξενοδοχείο» τον Σιδηρόπουλο. Κάτι τέτοιο βέβαια είναι φυσιολογικό για ένα ελληνικό γκρουπ, το να επηρεάζεται ο ήχος του από ακούσματα της εγχώριας σκηνής.
Το, ας πούμε, αρνητικό είναι ότι θα περίμενε κανείς από μια μπάντα με τη θητεία των Callas να έχει πιο ενδιαφέροντα αποτελέσματα και βαθύτερο πειραματισμό με το ελληνικό και συνολικά το ανατολίτικο στοιχείο που περιέχεται στα συστατικά του δίσκου. Υπάρχει όμως και η επόμενη φορά. Ο δίσκος κυλάει ευχάριστα, το «Ξενοδοχείο» είναι ένα άλμπουμ που εύκολα θα συμπαθήσεις αλλά δύσκολα θα αγαπήσεις. Στα συν του γκρουπ η επιλογή να γράψουν και να αφιερώσουν ένα κομμάτι σαν το «Άνδρας – Γυναίκα» στο Ζακ Κωστόπουλο.
Κομμάτια αναφοράς: «Παγκράτι, Βράδυ», «Κάθε Φορά»
Οι The Callas είναι: ΄Αρης Ιωνάς, Λάκης Ιωνάς, Χρυσάνθη Τσουκαλά, Χρήστος Μπεκίρης.
https://www.youtube.com/watch?v=F8kfQQ3UpRg
Υπόγεια Ρεύματα – Η Γη Που Αφήνω
Ωριμότητα και πειραματισμός
Η δισκογραφική επιστροφή των Υπόγειων Ρευμάτων με το άλμπουμ «Η Γη που αφήνω» έλαβε χώρα καταρχάς ψηφιακά και σε CD στις 8 Δεκεμβρίου 2020 από το Ogdoo Music Group. Στα τέλη του Απρίλη που μας πέρασε κυκλοφόρησε και το συλλεκτικό βινύλιο αναφοράς, 180gr, σε 500 αριθμημένα αντίτυπα με νέο mastering που περιέχει ένα επιπλέον τραγούδι καθώς και μια αφίσα με το εικαστικό στο οποίο βασίστηκε το εξώφυλλο. Η έκδοση του βινυλίου είναι αφιερωμένη στον Χαράλαμπο Ανεστόπουλο, ανιψιό του Θάνου Ανεστόπουλου και μουσικό που χάθηκε πολύ άδικα και πρόωρα σε τροχαίο, σε ηλικία μόλις 17 χρονών.
Τα Υπόγεια Ρεύματα έχουν μια ιστορία 25 χρόνων και όλα αυτά τα χρόνια το συγκρότημα έχει παραμείνει πιστό στις μουσικές και κοινωνικές του αρχές. Τα πέντε τελευταία χρόνια το συγκρότημα υπάρχει πλέον ως τρίο, με τον Γρηγόρη Κλιούμη (φωνή & κιθάρα), τον Τάσο Πέππα (τύμπανα & φωνητικά) και τον Νίκο Γιούσεφ (μπάσο & φωνητικά) εξελίσσοντας τον ήχο του, παραμένοντας ένα από τα σημαντικότερα και μακροβιότερα συγκροτήματα της ελληνικής σκηνής.
Το «Η Γη που αφήνω» αποτελεί την αποτύπωση της πορείας των τελευταίων χρόνων και την πρώτη ολοκληρωμένη δισκογραφική δουλειά με την τωρινή σύνθεση της μπάντας, έπειτα από τον live δίσκο “Vinyl Is Back” αλλά και άλλων τραγουδιών που κυκλοφόρησαν σε 7” βινύλιο και στις ψηφιακές πλατφόρμες.
Το άλμπουμ περιλαμβάνει 12 τραγούδια με τα οποία τα Υπόγεια Ρεύματα εκφράζουν αυτά που πηγάζουν από μέσα και γύρω μας. Ανάμεσά τους βρίσκονται, με νέα ενορχήστρωση, «Ο Καλός Νοικοκύρης» που είχαν γράψει πριν από δύο χρόνια με αφορμή τη δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου καθώς και το «Μισή Ζωή» που είχαν κυκλοφορήσει ψηφιακά κατά τη διάρκεια της πρώτης καραντίνας.
Η ποίηση παραμένει ένα σημαντικό στοιχείο επιρροής και έμπνευσης του συγκροτήματος. Αυτή τη φορά επέλεξαν, όχι ασχέτως της εποχής μας φυσικά, να μελοποιήσουν το ποίημα του Κωστή Παλαμά, «Ο Γκρεμιστής». Μια ιδιαίτερη στιγμή του δίσκου είναι το τραγούδι «Με παραχαραγμένη τη ζωή μας» σε ποίηση του Θεσσαλονικιού ποιητή Ανέστη Ευαγγέλου και μουσική του Κυριάκου Σφέτσα, καθώς τα Υπόγεια Ρεύματα τιμούν το έργο ενός από τους πιο σημαντικούς σύγχρονους Έλληνες συνθέτες αλλά και τη φιλία τους που έχει αναπτυχθεί με τα χρόνια. Επιπλέον, περιλαμβάνεται το τραγούδι «Του Κόλλια (Νίκος Καββαδίας)» όπου αποτελεί ένα φόρο τιμής στον ποιητή, διατηρώντας το ύφος και τον τρόπο γραφής του, σε στίχους του αστείρευτου δημιουργού και καλού φίλου τους Δημήτρη Μητσοτάκη.
Το άλμπουμ διακρίνεται από μια ποικιλία διαφορετικών ηχητικών στυλ, ενοποιώντας μουσικά το ύφος που το συγκρότημα έχει στο DNA του με τις προσωπικές εμπειρίες και επιρροές των μελών αλλά και μοντέρνες φόρμες που δοκιμάζουν και παρουσιάζουν στα live τους. Πρόκειται για ένα δίσκο, γεμάτο, μεστό, καλοδουλεμένο με καλές συνθέσεις, με θεματική και στιχουργική αναφορά και παρέμβαση στα κοινωνικό – πολιτικά δρώμενα της εποχής μας από μια σκοπιά βαθιά ανθρώπινη και ριζοσπαστική.
Τα Υπόγεια Ρεύματα είναι οι:
Γρηγόρης Κλιούμης – ηλεκτρική κιθάρα, cigar box (τζουράς), φωνή, φωνητικά
Νίκος Γιούσεφ – ηλεκτρικό μπάσο, μουσικό πριόνι, ηλεκτρική κιθάρα, φωνητικά
Τάσος Πέππας – ντραμς, πλήκτρα, φωνή, φωνητικά
Ηχοληψία – Μίξη: Πέτρος Πετρόπουλος (Studio Polyphoniki)
Mastering: Γιάννης Χριστοδουλάτος (Sweetspot Productions)
Design & Artwork: Ήρα Σταματοπούλου
Φωτογραφία Ένθετου: Θάλεια Γαλανοπούλου
Επιμέλεια Παραγωγής: Νίκος Γιούσεφ, με την υποστήριξη της Goodheart Productions
Το βινύλιο περιέχει και ένα επιπλέον τραγούδι (που δεν υπάρχει ψηφιακά και στο CD) με τίτλο «Μαύρο Φως». Ένα πρωτόλειο κομμάτι που μπήκε στο τέλος της δημιουργίας του άλμπουμ ώστε να ολοκληρώσει τη θεματική της νέας δουλειάς των Υπογείων Ρευμάτων.
Το συλλεκτικό βινύλιο, όπως και το CD μπορείτε να τα αποκτήσετε εύκολα και γρήγορα από το e–shop του Ogdoo Music Group ακολουθώντας τους παρακάτω συνδέσμους:
LP– https://shop.ogdoo.gr/ipogeia-revmata-i-gi-pou-afino-lp.php
CD: https://shop.ogdoo.gr/ipogeia-revmata-i-gi-pou-afino.php
Κομμάτια αναφοράς: Του Κόλλια (Νίκος Καββαδίας), Η Γη που αφήνω, Το σκατό του φιδιού, Μισή Ζωή.
https://www.youtube.com/watch?v=v9igpYM8GAo&list=PLvhUFshMwTdEYt173qR60LKwxBvUAsy4i&index=2
Uncensored – Μέσα Μου Ζει
Οι Uncensored είναι μία τετραμελής μπάντα από την Αθήνα με πυρήνα τον ελληνικό στίχο και την έντονη εκφραστικότητα.
Το «Μέσα Μου Ζει» είναι ο πρώτος τους δίσκος. Ηχογραφήθηκε την Άνοιξη του 2019 και ανέβηκε στις ψηφιακές πλατφόρμες στο τέλος της χρονιάς με σκοπό να κυκλοφορήσει λίγο πιο μετά σε βινύλιο. Όμως, μια σειρά από απίθανες συγκυρίες και την έλευση της Covid 19 και των συνέπειων της ο σχεδιασμός ανατράπηκε με αποτέλεσμα ο δίσκος να κυκλοφορήσει επίσημα στις 31 Μαρτίου.
Το “Μέσα μου ζει” εξερευνά την σχέση εσωτερικού και εξωτερικού εαυτού, την έννοια της μοναχικότητας και την ισορροπία μεταξύ ενστίκτου και λογικής. Ο ήχος των Uncensored έχει χαρακτηριστεί ως «Εξπρεσιονιστικό post-punk, βουκολικό post-rock, τα μπλουζ του 21ου μεσαίωνα, υπαρξιακά δημοτικά στην πρίζα, ψυχαναλυτική φασαρία» και είναι γεγονός ότι οι χαρακτηρισμοί αυτοί απηχούν πλευρές της αισθητικής τους. Το άλμπουμ διακρίνεται από εντάσεις, σκληράδα, σκοτεινιά και «φασαρία» που περιέχουν με καθοριστικό τρόπο πηγές, επιρροές και εμπνεύσεις από την παραδοσιακή μουσική με αποτέλεσμα ένα post-fusion rock ήχο, ο οποίος σε καμιά περίπτωση δεν σε αφήνει αδιάφορο γιατί το εκφραστικό αποτέλεσμα εκφράζει μια αυθεντική παλέτα συναισθημάτων και ακούγεται ειλικρινής. Αντίστοιχος είναι και ο τρόπος που τραγουδά ο Νίκος Τσώλης ο οποίος σε κάποιες στιγμές ακούγεται τραχύς και αγανακτισμένος ενώ και στιχουργικά αναδεικνύονται υπαρξιακά ερωτήματα με κριτικό τρόπο.
Credits
Ο δίσκος ηχογραφήθηκε στο Matrix Studio
Ηχογράφηση, Μίξη, Mastering: Γιάννης Πετρογιάννης
To Hammond και η Farfisa ηχογραφήθηκαν στο studio Diskex από τον Σέργιο Βουρδή
Όλα τα τραγούδια του δίσκου είναι γραμμένα από τον Νίκο Τσώλη και ενορχηστρωμένα από τους Uncensored
Νίκος Τσώλης: ηλεκτρική κιθάρα, φωνή, μπουζούκι (Φυλαχτό), κλασική κιθάρα (Νέα Ονείρωξη)
Παντελής Πιλάβιος: lap steel (Λύκος, Πέτρα), ηλεκτρική κιθάρα (Φωνές, Νερό, Νέα Ονείρωξη) synthesizers (Φυλαχτό, Νερό, Ρομπότ, Υπαρξιακά, Κόκκαλα), Hammond και Farfisa (Κόκκαλα), πιάνο (Νέα Ονείρωξη), δεύτερα φωνητικά
Σταύρος Καλταμπάνος: μπάσο
Γιάννης Πάτσης: τύμπανα
Nalyssa Green: φωνητικά (Φυλαχτό, Νερό)
Φωτεινή Κορρέ: σπικάζ (Νέα Ονείρωξη)
Ευφροσύνη Μυτιληναίου: νανούρισμα (Νέα Ονείρωξη)
Εικαστικό: Κώστας Τσώλης
Φωτογραφία: Μαρίλη Ζάρκου
Κομμάτια αναφοράς : Νερό, Υπαρξιακά, Κόκκαλα
