Disk Lab: 12+1 του 2020 που θα ακούγονται για καιρό
Η στήλη αυτή έχει επιλέξει να δίνει βήμα σε δουλειές εγχώριων συγκροτημάτων και μουσικών, γιατί ξέρουμε ότι στην πλειοψηφία των περιπτώσεων δύσκολα θα αναδειχθεί η δουλειά τους στην ίδια τους τη χώρα. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μας απασχολεί η διεθνής δισκογραφία, κάθε άλλο. Για αυτό και τώρα που έφυγε το «καταραμένο» 2020 κρατάμε από αυτό τους ωραίους δίσκους που άφησε στη διεθνή δισκογραφία και σας παρουσιάζουμε 12+1 άλμπουμ που αξίζει να ακουστούν.
HMLTD: WEST OF EDEM
Από τα ονόματα που έχουν συζητηθεί αρκετά στον μουσικό τύπο τη χρονιά που μας πέρασε και δικαίως. Οι Λονδρέζοι HMLTD μετά από μια σειρά singles και eps παρουσίασαν μέσα στο 2020 το ντεμπούτο άλμπουμ τους δημιουργώντας από ενδιαφέρον έως ενθουσιασμό με ακροατές και μέσα. Με ένα αμάγαλμα επιρροών από το punk, το glam rock, το gothic, τη ποπ των 80’ς, τη χορευτική μουσική των 90’ς έως και τα καμπαρέ, με προκλητική στιχουργική και θεματολογία, αντίστοιχα βίντεο-κλιπ και έναν χαρισματικό performer στο μικρόφωνο, αναμφίβολα αποτέλεσαν μια από τις θετικές εκπλήξεις της χρονιάς που πέρασε. Κομμάτια αναφοράς: The West is Dead, Loaded, Satan Luella and I, Death Drive.
https://www.youtube.com/watch?v=3CET8jG7_1I
Ο’ Βrother – You and I
Αν μου έλεγε κάποιος να διαλέξω 2-3 άλμπουμ από τη παραγωγή του 2020, χωρίς κανένα δισταγμό, το πρώτο θα ήταν το ‘You and I”. Οι O’ Brother έχουν φτιάξει το Paranoid Android της δεκαετίας που φεύγει, με τη διαφορά ότι ούτε η δισκογραφία είναι πια όπως ήταν στα 90΄ς , ούτε και οι κοινωνικοί και πολιτισμικοί λόγοι που επιδρούσαν σε αυτή είναι ίδιοι. Έτσι και το impact του ‘You and I” δεν θα είναι ανάλογο, αν και οι κριτικές που έχει πάρει ο δίσκος σε διεθνές επίπεδο είναι από θετικές μέχρι ενθουσιώδεις. Το “You and I” είναι ένα πολυσύνθετο και εξαιρετικό άλμπουμ με πολλά επίπεδα ακρόασης. Αν θέλει κάποιος να το κατανοήσει με όρους, το alternative, η Shoegaze, η ambient, το progressive και η electronica πιθανόν στο συνδυασμό τους να ήταν αρκετοί, ωστόσο όπως σε όλα τα πράγματα το τελικό αποτέλεσμα είναι πάντα κάτι παραπάνω από το άθροισμα των μερών του. Οι O’ Brother από τη Ατλάντα των ΗΠΑ στο 6ο τους άλμπουμ κάνουν ένα μεγάλο καλλιτεχνικό άλμα. Κομμάτια αναφοράς: όλα…
https://www.youtube.com/watch?v=Iu1eA79oQO4
Fontaines D.C. – A Hero‘s Death
Έναν χρόνο μόλις μετά το επιτυχημένο τους ντεμπούτο με το Dogrel του 2019, «στο καπάκι» δηλαδή, η πεντάδα από το Δουβλίνο μας ξανατραβά την προσοχή και το ενδιαφέρον με το “A Hero’s Death”. Εδώ έχουμε να κάνουμε με μια μπάντα που σε μόλις 3 χρόνια από την ίδρυσή της καταφέρνει να γίνει σημείο αναφοράς της λεγόμενης αναβίωσης του post-punk. Οι Fontaines D.C. διαθέτουν όλα τα στοιχεία που μας έχουν κάνει στο παρελθόν να αγαπήσουμε τα συγκροτήματα της Βρετανικής σχολής. Μελωδικότητα, ατμοσφαιρικό παίξιμο, ενότητα και αντίθεση της φωτεινότητας με τη σκοτεινιά, μελαγχολική ένταση της αποξένωσης και στοχασμός και βέβαια ένας ακόμη τραγουδιστής, ο Grian Chatten, που «κολλάς» με τη φωνή του. Σε αυτό το άλμπουμ δε, είναι εμφανείς οι επιρροές της κιθαριστικής σκηνής της Νέας Υόρκης. Κομμάτια αναφοράς: Televised Man, A Hero’s Death, I Don’t Belong.
https://www.youtube.com/watch?v=lE7vLPSfw6Q
A.A. Williams – Forever Blue
Δεν είναι η πρώτη φορά που καταστάσεις που τραυματίζουν τον συναισθηματικό κόσμο του ανθρώπου γίνονται υλικό καλλιτεχνικής δημιουργίας και μάλιστα επιπέδου, το δράμα ενέπνευσε και θα εμπνέει πάντα τη τέχνη. Τέτοια έμπνευση διασχίζει το ντεμπούτο άλμπουμ της A.A.Williams η οποία μέσα σε μόλις 2 χρόνια από την πρώτη της εμφάνιση κατάφερε να γίνει θέμα στις στήλες του μουσικού τύπου. Το “Forever Blue” πραγματεύεται την απώλεια, το θάνατο, τον ανεκπλήρωτο έρωτα, τη μοναξιά και γενικά τις «στεναχώριες» με ένα τρόπο θα έλεγα συγκλονιστικό. Το post rock συναντά τη κλασσική αλλά και μοντέρνα ορχηστρική μουσική, σαν των ονομάτων της 7Κ! λόγου χάρη, καταφέρνοντας να συγκινήσει τον ακροατή ή την ακροάτρια. Ποιος ξέρει, ίσως η κατάσταση που έχει περιέλθει ο πλανήτης με τα απανωτά Lockdown να βρίσκει τα δικά του soundtrack. Σε κάθε περίπτωση η A.A.Williams αποδεικνύει το πόσο μουσικά γοητευτική μπορεί να γίνει η μελαγχολία. Από τα must άλμπουμ που άφησε πίσω του το 2020. Κομμάτια αναφοράς: Melt, Love and Pain, All I Asked For (Was to End it All), Glimmer.
https://www.youtube.com/watch?v=PYDWOjegH7c
I LIKE TRAINS – KOMPROMAT
Οκτώ χρόνια έκαναν οι I LIKE TRAINS να κυκλοφορήσουν άλμπουμ και με το “Kompromat” φαίνεται να καλύπτουν ποιοτικά τη χρονική απουσία. Από τα πιο πολιτικά άλμπουμ της χρονιάς που πέρασε, με ανοικτό μέτωπο ενάντια στον ακροδεξιό λαϊκισμό τύπου Τραμπ. Μπολσονάρου και Μπόρις Τζόνσον, με θεματολογία που πιάνει πλευρές όπως η ακροδεξιά χρήση του Brexit, η κλιματική αλλαγή, η υπόθεση Snowden, το σκάνδαλο της Cabridge Analytica και συνολικά το πολιτικά δυστοπικό περιβάλλον που έχει διαμορφωθεί. Ο ήχος των I LIKE TRAINS θα αρέσει πολύ σε ακροατές/ακροάτριες που αγαπούν το Βρετανικό new wave και το post-punk, γιατί το συγκρότημα σε αυτό το άλμπουμ είναι σαν να έχει φτιάξει ένα crossover από Depeche Mode και Joy Division μέχρι Gang of Four σε σύγχρονη εκδοχή. Σκοτεινό και ατμοσφαιρικό, δυναμικό και ρυθμικό, το “Kompromat” είναι ένα ροκ καλλιτέχνημα του 2020. Κομμάτια αναφοράς: Dig in, Truth, Eyes to the Left.
https://www.youtube.com/watch?v=QjyR2V5dDLg
Ellen Starski – Sara’s half- Finished Love Affair
Tο Νάσβιλ είναι η πόλη των ΗΠΑ που έχει συνδεθεί με τη Country και στη σκέψη πολύ κόσμου με τη μουσική συντήρηση. Ωστόσο βγάζει μουσικούς όπως η Ellen Starski η οποία είναι υπεύθυνη για ένα από τα πιο όμορφα μουσικά άλμπουμ που μας έδωσε το 2020. Πρόκειται για το «Sara’s half-Finished Love Affair», ένα αιθέριο και ονειρικό μουσικό αποτέλεσμα, ένα άλμπουμ που έχει τον χαρακτήρα του concept δίσκου, με κεντρικό πρόσωπο τη Sara, προσωπικότητα που τάσσεται ενάντια σε κάθε είδους ρατσισμό (κοινωνικό, φυλετικό, έμφυλο) διάκριση και ανισότητα. Απολαυστικό άκουσμα σε όλη τη διάρκεια. Κομμάτια αναφοράς: Have We Forgotten, Follow my Lead, All my Fears.
https://www.youtube.com/watch?v=DqPi1kydj5w
Nothing – The Great Dismal
Οι Nothing έφτιαξαν τον πιο «φευγάτο» δυνατό ροκ δίσκο για το 2020. Το γκρουπ από τη Φιλαδέλφεια των ΗΠΑ στο κλείσιμο της πρώτης του δεκαετίας, παρουσιάζει το 4ο πιο μεστό και ώριμο άλμπουμ του, με κύρια στοιχεία τον συνδυασμό των υψηλών καθαριστικών εντάσεων με τη βαθιά μελωδικότητα των συνθέσεων, με αποτέλεσμα ένα δυναμικό και ταυτόχρονα ατμοσφαιρικό αποτέλεσμα. Το «The Great Dismal» αφηγείται ιστορίες υπαρξιακής αναζήτησης, μοναξιάς, αποξένωσης, ανθρώπινης συμπεριφοράς και καταστροφής του περιβάλλοντος με γλυκόπικρο τρόπο και υψηλή ροκ αισθητική. Κομμάτια αναφοράς: Say Less, April Ha Ha, Famine Asylum, Bernie Sanders.
https://www.youtube.com/watch?v=ezc-BxML-ZM
Marcus King – El Dorado
Μπορεί σε κάποιους να φαίνεται λίγο «μπούλης» και «αντιτουριστικός», αλλά αυτό το νέο παιδί από τη Νότια Καρολίνα θεωρείται φαινόμενο και είναι ένας από τους πιο ταλαντούχους νέους μουσικούς των ΗΠΑ. Το σόλο ντεμπούτο του (έχει ακόμη τρία άλμπουμ με τους Marcus King Band) είναι από τα πιο πολυσυζητημένα στη άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Ο λόγος; Το ότι το “El Dorado” αποτελεί μια συγκεφαλαίωση της Country, των Blues, του Southern και γενικά του Rock, όπως και της Soul, με άλλα λόγια του μεγαλύτερου μέρους της Αμερικάνικης μουσικής συν του ότι έχει αναδείξει τη συνθετική φλέβα του Marcus King. H παραγωγή του άλμπουμ είναι του Dan Auerbach των Black Keys. Κομμάτια αναφοράς: The Well, One Day She’s Here, Say you Will.
https://www.youtube.com/watch?v=A_xHMKkzPc4
Sault – Untitled (Black is) & Untitled (Rise)
Άλλο ένα must της χρονιάς που πέρασε, ειδικά για ακροατές και ακροάτριες της μαύρης μουσικής, του rhythm ‘n blues, της soul, του spiritual και του afro funk. Το πιο καλό «μαύρο» άλμπουμ της χρονιάς ή καλύτερα το άλμπουμ που ξεχώρισε η στήλη έρχεται όχι από τις ΗΠΑ αλλά από την Αγγλία και είναι διπλό. Το “Untitled (Black is)” κυκλοφόρησε τον Ιούνιο του 2020 και το αδερφάκι του “Untitled (Rise)” το Σεπτέμβριο του ίδιου χρόνου. Δύο δίσκοι από τους μυστηριώδεις Sault οι οποίοι δεν αγαπάνε και πολύ τις συνεντεύξεις, τις εμφανίσεις στα ΜΜΕ και τα social media, ούτε κάνουν (προς το παρόν τουλάχιστον) ζωντανές εμφανίσεις. Δύο δίσκοι που το Black Lives Matter σφραγίζει την ύπαρξη τους. Μια πολύηχη μουσική κολεκτίβα, «στρατευμένη» στη μαύρη δύναμη, ένα χαρμάνι ρυθμών και μουσικών στοιχείων και σίγουρα ο πιο γκρουβάτος τρόπος να σηκώσεις ψηλά τη γροθιά σου. To “Untitled (Black is)” μάλιστα διατίθεται ελεύθερα ή με δωρεά σε οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων από τη σελίδα τους στη Bandcamp. Κομμάτια αναφοράς: Free, Stop Dem, Fearless, Street Fighter, Hard Life, Wildfires.
https://www.youtube.com/watch?v=RCKcgvbBDbU
Run The Jewels – RTJ4
Ο hip hop δυναμίτης του 2020 είναι το τέταρτο άλμπουμ των Run The Jewels. Αν υπήρχε ο όρος heavy hip hop από κάτι τέτοια άλμπουμ θα είχε εμπνευστεί. Με μια παραγωγή που εντάσσεται μεν στον σύγχρονο τρόπο αλλά που δεν είναι καθόλου «πλαστική» και εύκολη όπως σε πλείστα παραδείγματα της τρέχουσας Αφρικάνικης και όχι μόνο σκηνής. Πολλή δουλειά στα ρυθμικά μέρη με δειγματοληψίες από δυνατούς κρουστούς της jazz και funk σκηνής, με δουλειά στις λεπτομέρειες των ήχων, το “RTJ4” καταφέρνει να ξεχωρίζει. Γα τη παραγωγή του δούλεψε μαζί με τον EL-P και ο Jose Home (Queens of the Stone Age). Με επιθετικά ραπ, ειδικά από το Killer Mike με το καθαρό και τονικό του τρόπο και μια σειρά από σημαντικές συμμετοχές (Greg Nice, DJ Premier, 2 Chainz, Pharrell Williams, Zack de la Rocha) το “RTJ4” είναι η hip hop εκδίκηση της αλητείας για τα δεινά του 2020. Κομμάτια αναφοράς: Yankee and the Brave, Oh LA LA, Goonies VS ET, The Ground Below.
https://www.youtube.com/watch?v=Sff7Kc77QAY&ab_channel=RunTheJewels
The Sorcerers – In Search Of The Lost City Of The Monkey God
Ακούγοντας το δίσκο των Sorcerers το μυαλό σου πάει καταρχάς στους Heliocentrics, τον μεγάλο Mulatu Astarke και την τζαζ της Αιθιοπίας. Και αυτό γιατί οι Sorcerers έχουν διαμορφώσει μια ανάλογη αισθητική αυτής της σχολής. Η αισθητική αυτή συναντά τις cinematic ατμόσφαιρες και το “In Search Of The Lost City Of The Monkey God” σου δίνει την εντύπωση ενός σάουντρακ χωρίς να είναι σάουντρακ, ακόμη και Blaxploitation στοιχεία συναντά κανείς, τη στιγμή που διασχίζεται από τη jazz-funk των 60’ς και 70’ς. Το βαρύτονο σαξόφωνο διαμορφώνει ιδιαίτερες ατμόσφαιρες, το μπάσο γίνεται ο ρυθμικός άξονας πάνω στον οποίο εξελίσσεται μια πλούσια κρουστή βάση με τα πνευστά, την κιθάρα και τα πλήκτρα να «ζωγραφίζουν». Με τούτα και με τα άλλα οι Sorcerers από το Leeds στο δεύτερο άλμπουμ τους έφτιαξαν μια δισκάρα για τη χρονιά που μας πέρασε. Ο τίτλος του άλμπουμ προέρχεται από άρθρο του National Geographic το οποίο τους βοήθησε να σχηματοποιήσει τη ροή του δίσκου στη λογική ενός concept. Κομμάτια αναφοράς: Opening Titles, Sacred Sacrement, Summoning the Monkey God, End Credits.
https://www.youtube.com/watch?v=vJ7VA6SOte0
Shigeru Umebayiashi – Best Kept Secrets II
Η cinematic πρόταση της χρονιάς δεν θα μπορούσε να ήταν άλλη από τη 2η συλλογή “UME – Best Kept Secrets” του μεγάλου Ιάπωνα Shigeru Umebayiashi. Ο άνθρωπος που έγινε γνωστός στο Ελληνικό κοινό με τα In the Mood for Love και 2046, είναι ένας από τους μεγαλύτερους εν ζωή συνθέτες κινηματογραφικής μουσικής. Ο Umebayiashi συνδυάζει την κλασσική και συνολικά συμφωνική μουσική κουλτούρα με την ambient, τη μουσική παράδοση της χώρας του και το μοντέρνο με αποτέλεσμα μια μουσική βαθύτατου λυρισμού και συγκινησιακού φορτίου, μιας μουσική που δεν αρκεί να ακουστεί από τα αυτιά αλλά χρειάζεται και η ψυχή για να γίνει ολικά κατανοητή. Αφεθείτε λοιπόν στο μουσικό σύμπαν του Umebayiashi, θα σας ανακαλύψει πολλά μυστικά.
https://www.youtube.com/watch?v=EU03b3jYA-I
